در زمان پدر ملعونش مرگ کودکان تازه متولد شده بسیار زیاد بود .... دکتر ایرانی کم بود بهتر بگیم نداشتیم ولی دکتر فلیپینی و هندی زیاد بود ... برنج کمیاب بود ... راههای شهری و روستایی درستی نبود .... هر شخصی می خواست از محل سکونت خودش به شهر نزدیک خودش برود ساعت 6 صبح یک مینی بوس رد می شد تا 6 عصر آنهم شاید ....
همین برق _ آّب _ گاز درصد بالایی از مردم کشور از آن محروم بودند .........
سطح بهداشت بسیار پایین در تهران بود چه برسد به شهرهای دیگر..
الانم سیستان بلوچستان و خیلی جاهای دیگه بعد از ۴۰ سال آب شرب ندارن . تاحدی که ۳ تا دختر بچه معصوم میرن و غرق میشن
ناشناس
۱۹:۳۰ ۰۶ مرداد ۱۳۹۸
مادر60 کیلومتری شهرهمدان دریه دهاتی زندگی میکردیم .که یه اتوبوس موتورجلو فرسوده ازاذان صیح را میفتاد. ازین دهات باون دهات .دهتا دهو دورمیزد مسافراشو جمع میکرد . بخدا قسم یادمه دهنفر فقط بپشت بام اتوبوس سواربودن .اگه شانس میاوردی .پنچر نمیکرد یا خراب نمیشد باهزارمکافات با جاده شخمی صدبدترازخاکی .ساعت 3 یعد ازظهر خسته وکوفته بشهر میرسیدی. اکثرا خراب میشد یا پنچر. بعضا تا میکانیک بیارن درست کنن .طرف سه روز توراه بود. یا موقع برگشتن .همینطور.مه دکتری نه درمانی. درمرکز کشور بودیم مثلادقیقا درشرقی ترین نقطه همدان وقسمت شراه.شمال شرقی اراک نزدیک قره چای.من 55 سالمه
همین برق _ آّب _ گاز درصد بالایی از مردم کشور از آن محروم بودند .........
سطح بهداشت بسیار پایین در تهران بود چه برسد به شهرهای دیگر..