به گزارش سرويس علمي، پزشكي باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر؛ ناديا رحيمي تنها مجري طرح اظهار کرد: ابتدا کوپلیمر اکریلونیتریل-اکریلیک اسید سنتز گردید و سپس به منظور بررسی تاثیر پارامترهای الکتروریسی بر نانو الیاف حاصل از کوپلیمر فوق، نمونه‌ها به صورت عادی الکتروریسی شدند. در مرحله‌ی بعد، الکتروریسی در محفظه‌ای که رطوبت نسبی آن بالاتر از محیط بود الکتروریسی شده و تصاویر میکروسکوپ الکترونی آن‌ها تهیه گردید. در مرحله‌ای دیگر، تعدادی از نمونه‌ها در سیستم سه‌جزئی شامل پلیمر/حلال/ضدحلال، الکتروریسی شدند و ساختار دارای تخلخل آن‌ها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفتند.
وی بررسی امکان تولید نانوالیاف متخلخل از کوپلیمر اکریلونیتریل-اکریلیک اسید به دو روش ایجاد رطوبت و نیز استفاده از سیستم سه جزئی در الکتروریسی را هدف اجرای این پروژه بر‌شمرد و گفت: الیاف متخلخل یکی از انواع نانوالیاف تولید شده به روش الکتروریسی می‌باشند. این الیاف برای تولید فیلترها، غشاهای جاذب و مصارف پزشکی نظیر دارورسانی و مهندسی بافت بر حسب نوع پلیمر مورد استفاده، کاربرد فراوان دارند.
این پژوهشگر تصریح کرد: روزنه‌ها نقش مهمی در تعیین خواص ساختارهای متخلخل دارند و عموما به سبب افزایش سطح موثر الیاف در ساختارهای متخلخل، کاربرد این محصولات نسبت به نمونه‌های مشابه غیر متخلخل افزایش می‌یابد. کوپلیمرهای اکریلونیتریل به سبب مقاومت بالایی که درمحیط‌های شیمیایی دارند برای استفاده به عنوان جاذب‌ها و فیلترها بسیار مناسب هستند.
رحيمي تنها در ادامه خاطرنشان کرد: استفاده از محلول نمک کلریدسدیم برای کنترل رطوبت محفظه‌ی الکتروریسی و استفاده از پروپیلن‌گلایکول به عنوان جز ضدحلال در سیستم سه‌جزئی شامل پلیمر/ حلال/ ضد حلال از نوآوری‌‌های این پژوهش است.
وی با بیان این که از نتایج این تحقیق می‌توان در صنایع و بخش‌هایی که به نوعی با فیلترها و تهیه غشاهای جاذب سروکار دارد، استفاده کرد، افزود: به طور کلی استفاده از نانوالیاف در کشور ما هنوز به شکل صنعتی درنیامده و در ابعاد وسیع تولید نمی‌شود. اما چنانچه تولید نانوالیاف به شکل صنعتی راه‌اندازی شود، می‌توان گفت استفاده از ساختارهای متخلخل علاوه بر حفظ ماهیت و خاصیت پلیمرهای مورد استفاده، در ازای مصرف برابر از محلول پلیمری برای تولید ساختارهای غیرمتخلخل، در مقایسه با آن‌ها سطح مخصوص بیشتر و در نهایت راندمان بیشتر در کارآیی را به دست می‌دهند.
این پژوهشگر تاکید کرد: تاکنون پژوهش‌های محدودی برای تولید نانوالیاف متخلخل در داخل و خارج از کشور انجام گرفته‌است و در پژوهش‌هایی هم که از پلی‌اکریلونیتریل (PAN) استفاده شده، عموما اساس آن‌ها هموپلیمر اکریلونیتریل بوده است.
وی با اشاره به این که نخستین بار است که در این پژوهش از این کوپلیمر خاص (اکریلونیتریل- اکریلیک‌اسید) استفاده شده، تصریح کرد: تا به حال گزارشی مبنی بر روش مورد استفاده در این پژوهش ارائه نشده است، بنابراین می‌توان گفت نخستین بار است که در این پژوهش، الیاف متخلخل در ابعاد نانو، از این کوپلیمر و با این روش به صورت نمونه‌ی آزمایشگاهی تهیه شده است.
به گفته این محقق، تاکنون تعداد یک مقاله در کنفرانس ICONTEX 2011 در کشور ترکیه و یک مقاله در همایش دانشجویی ستاد نانو ارائه شده است. همچنین مقاله‌ای برای کنفرانس AUTEX 2012 در مرحله‌ی داوری بوده و یک مقاله‌یISI نیز در دست ویرایش برای ارائه به نشریات می‌باشد.
لازم به ذکر است این پژوهش با عنوان « الکتروریسی کوپلیمراکریلیک و بررسی تاثیر عوامل موثر بر اندازه‌ی تخلخل الیاف نانو حاصل» توسط این محقق انجام شده که دکتر سید هژیر بهرامی و دکتر مختار آرامی راهنمایی آن را بر عهده داشته‌اند./ح