به گزارش سرويس بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران؛به فارسی بطور کلی سنجد ولی در مناطق گوناگون ایران دارای نامهای محلی است، در کردستان آن را «سرین چک»، در آذربایجان «ایده- ایکده» در اطراف تهران «پستانک» و در اصفهان «غبیده بادام» گفته می‌شود. در کتب سنتی با نام‌های «چوب‌دانه، نُقد، بُل» نامبرده شده‌است. این درخت را می‌توان با انبوه فراوان در شهرستان اقلید دید.سنجد به سرمای سخت زمستان مقاوم می‌‏باشد لیکن گرمای شدید تابستان را نمی‌‏پسندد.برگ سنجد شبیه بید، دراز، کرک‌دار، براق و متناوب و با دمبرگ‌های کوتاه می‏باشد. پشت برگ‌ها نقر‌ه‌ای‌فام و دارای دمبرگ کوتاه است.میوه سنجد سته خوراکی است با مزه تقریبا ترش، شیرین و کمی گس به شکل بیضوی، گوشتدار، شبیه زیتون به رنگ زرد نارنجی مایل به قرمز. سنجد از نظر غذایی کم‌کالری و طبیعت آن سرد و خشک و یبوست‌آور است.

کاربرد درمانى :برگ درخت سنجد و میوه‌های خشک آن دارای قابض است، از گل‌های آن جهت معطر ساختن بعضی لیکورها استفاده به عمل می‌آید. جوشانده برگ درخت سنجد خاصیت جمع‌کنندگی و ضد اسهال دارد و داروی خوبی برای اسهال کودکان است. سنجد بادشکن و مقوی قلب است و سردرد را تسکین می‌دهد.امروزه از درخت سنجد و میوه آن در صنایع غذایی، بهداشتی، دارویی، عطرسازی و صنایع چوب استفاده می‌شود. این گیاه خیلی خوشمزه است.

میوه سنجد قابض است.
به خاطر وجود ویتامین K در سنجد ضد خونریزی می‌باشد.
 سنجد رفع کننده سموم معده و روده می‌باشد.
سردرد را تسکین می‌دهد.
 بوئیدن گل سنجد برای اشخاص فلج و کسانی که لقوه دارند مفید است. البته دختران جوان از بوئیدن آن خودداری کنند چون باعث ازدیاد شهوت در خانمها می‌گردد.
سنجد برای کسانی که نرمی استخوان و پوکی استخوان دارند مفید است. روش استفاده: پودر سنجد ۲ قسمت و پودر سویای بوداده ۱ قسمت را با عسل مخلوط کرده روزی یک قاشق یا ۲ قاشق غذاخوری با یک لیوان شیر میل شود. این صبحانه برای آقایان و خانمها بسیار مفید می‌باشد./ع