به گزارش خبرنگار ورزشي باشگاه خبرنگاران : علاقه جباري به بازي پلياستيشن را بايد در مصدوميتهاي طولاني و مكرر او جستجو كرد. او هر زمان كه به دليل آسيبديدگي خانهنشين شد، دلتنگيهاي فوتبالياش را با بازي پلياستيشن جبران كرد تا الان يك پلي استيشن باز حرفهاي باشد.
آندو را هم دوستانش به عنوان يك پلي استيشن باز فوتبالي ميشناسند. علاقه اين هافبك ارمني به پلياستيشن به حدي است كه وقتي بهدليل مصدوميت در نيمفصل دوم ليگ يازدهم خانهنشين شد، براي آنكه جالي خالي حضورش در زمين را كمتر احساس كند، فقط يك چيز را انتخاب كرد؛ البته مسعود شجاعي كه اين روزها دوران نقاهت را سپري ميكند، پلياستيشن بازي ميكند.
با اين حال اگر اين دو بازيكن به خانه يكديگر بروند اولين كاري كه ميكنند روشن كردن پلياستيشن است. هر دو خوب بازي ميكنند، در جمع استقلاليها مهدي اميرآبادي يكي ديگر از اساتيد پلي استيشن است كه بيشتر اوقات فراغتش را با بازي فوتبال پاي تلويزيون پر ميكند.
آرش برهاني، ميلاد ميداوودي و سيد مهدي رحمتي، ديگر استقلالي هايي هستند كه كم و بيش در فوتبال پلياستيشن ادعا دارند. در اين ميان حساب برهاني را بايد از دو تاي ديگر جدا كرد چراكه اين مهاجم آنقدر در بازي پلياستيشن سابقه دارد كه به قول خودش، خيلي از گلهايي كه ميزند پلياستيشني شده است.
يكي ديگر از حرفهايهاي پلياستيشن در جمع قرمزها حسين بادامكي است كه به قول شكوري هيچكس حريفش نميشود. البته به لحاظ كسوت علي كريمي عنوان با سابقهترين پرسپوليسي پلي استيشن باز را يدك ميكشد و به نوعي در اينجا هم بازوبند كاپيتاني به دست او بسته شده است.
حسين كعبي هم كه زماني لژيونر بود، به تاسي از دوست صميمي خود، ايمان مبعلي عاشق بازي پلياستيشن است. البته حسين از آن دست فوتباليستهايي است كه هيچ وقت سعي نكرده علاقهاش را به اين بازي كامپيوتري پنهان كند.
در بين لژيونرهاي فوتبال ايران بايد از محمدرضا خلعتبري و هادي عقيلي هم به عنوان ديگر طرفداران پروپاقرص بازي پلياستيشن ياد كرد.
عقيلي زماني كه در سپاهان بود، با محسن بنگر كري شديدي در پلياستيشن داشت و الان هم در قطر، پاي ثابت وسايل شخصياش،
يك كنسول بازي پلياستيشن است.
فريدون هم يكي از آن پلياستيشنبازهاي تير است كه ميگويند در زمان سرمربيگري برانكو ايونكوويچ، هيچ كس در اردوي تيم ملي حريفش نبود.برانكو از جمله مربياني بود كه مخالفتي با پلياستيشن بازي كردن مليپوشان نداشت و در ساعاتي كه تيم تمرين نداشت و برنامه خاصي هم در كار نبود، با اشتياق مينشست پاي تلويزيون و رقابت پلياستيشني شاگردانش را تماشا ميكرد.
مهدي مهدويكيا خاطره خوبي در اين زمينه دارد: «آن زمان تقريبا نصف بيشتر بچهها با اين تفريح موافق بودند و دو به دو با هم بازي ميكردند.
هيجانش هم به اين خاطر بود كه معمولا سر غذا، موقع تمرين، در اتوبوس و... همهاش بين بازيكنان كلكل و كريخواني براي بردن در پلياستيشن بود.
يك بار كه بچهها دو به دو با هم بازي كردند، كريمي و زندي به فينال رسيدند و در حضور برانكو كه از اين تفريح بچهها خوشش ميآمد با هم بازي كردند كه در آخر فريدون توانست با نتيجه 2 بر يك علي را شكست بدهد.»
سواي آنكه از آن تاريخ به بعد پلياستيشن، كم و بيش يك پاي ثابت اردوهاي تيم ملي فوتبال بوده است، در ساير رشتهها هم علاقه ورزشكاران به بازي پلياستيشن كتمانناپذير است.
در اين ميان شايد بارزترين مصداق را در وزنهبرداري بتوان جستجو كرد؛ آنجا كه روزنامهها از قول حسين رضازاده نوشتند يكي از دلايل كنار گذاشته شدن حسين توكلي از سرمربيگري تيم وزنهبرداري جوانان اين بود كه با شاگردانش در اردو پلياستيشن بازي ميكرد و البته اين جواب از حسين توكلي كه چه فرقي ميكند، پينگپنگ يا پلياستيشن؟ من كه خلافي نكردم!
البته اين عشق و علاقه به پلياستيشن فقط مختص ايران نيست. شايد بد نباشد بدانيد كه يكي از حاشيههاي مربوط به «رونالدينيو»ي برزيلي، شايعه علاقه وي به بازي پلياستيشن بود.
يكي از روزنامههاي انگليسي علت باخت تيم برزيل را ناديده گرفتن دستور منع ارتباط با اعضاي خانواده در طول بازيها توسط رونالدينيو و علاقه زياد او به بازي FIFA اعلام كرد. آنها مدعي شدند كه او شبها تا ديروقت پلياستيشن 2 بازي ميكرد.
البته رونالدينيو بعدها كه تب آن جام جهاني فروكش كرد، به علاقه زيادش به اين بازي اعتراف كرد و گفت: «واقعيت اين است كه در بسياري از شبها دوستانم به خانه من ميآيند و بعد از صرف شام تا آخر شب فيفا بازي ميكنيم.»
چهار سال پس از جام جهاني آلمان هم اين هلنديها بودند كه در زمان برگزاري جام جهاني 2010 آفريقاي جنوبي، استفاده از پلياستيشن را در اردوي تيم ملي اين كشور ممنوع كردند. اين تصميم را برت فن مارويك، سرمربي هلند براي برقراركردن نظم و انضباط بيشتر در اردوي تيمش گرفت./مح