به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران؛مهرداد آریافر در مورد موسیقی کار اظهار داشت: موسیقی کار در ایران که موسیقی شبانی یا چوپانی نمونه‎ای از آن است، گنجی است که بخشی مهمی از آن در حال از بین رفتن است.
وی افزود: تمام موسیقی‎ها و آیین‎های ایرانی از یک منشأ علمی به وجود آمده است و این امر نشان‎دهنده فرهنگ غنی ایران اسلامی است که ناشناخته و بدون هیچ توجهی در حال نابودی است.
این استاد موسیقی اصفهانی در ادامه بیان داشت: ایران دارای اقوامی مختلفی از لر، کرد و بلوچ و غیره که هرکدام دارای موسیقی‎های باستانی مربوط به خود هستند، موسیقی‎هایی که در ایران باستان هنگام انجام کارهای مختلف به خواندن آنها می‎پرداختند و اکنون از آنها به عنوان رقص یا آواز محلی یاد می‎شود و نمونه آن رقص لری است که در ایران باستان هنگام درو کردن محصول گندم خود آن را انجام می‎دادند.
وی در ادامه به نمونه‎هایی از رقص و آواز محلی در شمال کشور اشاره کرد و گفت: در تمام نقاط ایران می‎توان نمونه‎هایی از این رقص و آواز محلی را مثال زد که از دل تاریخ بیرون آمده و خود به تنهایی می‎تواند گوشه‎های بی‎نظیری از تاریخ را با زبان موسیقی بیان کند و این خود گنجینه‎ای بزرگ برای کشور هنرخیز ایران است.
آریافر اضافه کرد: زمانی که گوش خود را به موسیقی کار می‎سپاریم به صوت‎هایی می‌رسیم که با شغل‌ها ارتباط مستقیم دارند، به عنوان مثال چوپانان که با آوازهای مختلف با گله خود ارتباط برقرار می‎کردند و با همراهی نی، خود را با طبیعت وقف می‎دادند و با آن ارتباط حسی می‎گرفتند.
وی با اشاره به اینکه با بررسی موسیقی‌های کار شغل‌های مختلف، نکات قابل‌توجه و مهمی را می‌توان کشف کرد، گفت: تمام نوازندگان موسیقی کار در نقاط مختلف کشور از اقوام متنوع به نیایش و شکرگزاری خداوند می‌پرداختند، مانند موسیقی و رقص محلی لری  که از زمان صنعتی شدن کشاورزی قسمت‎های اعظمی از این موسیقی کار از بین رفت.
این استاد موسیقی اصفهانی ادامه داد: درست است که با صنعتی شدن می‎توان چیزهای زیادی را به دست آورد، اما در عوض قسمت‎های اعظمی از فرهنگ ایرانی و اسلامی خود را از دست می‎دهیم، اما باید این آوازها بازشناسی شود و به زندگی‎های امروز بازگردد.
وی با اشاره به اینکه قسمت‎هایی از موسیقی کار استان خراسان در یونسکو ثبت شده است، گفت: مسئولان و به ویژه حوزه هنری باید در راستای ثبت کردن جهانی موسیقی کار ایران تلاش زیادی انجام دهند، زیرا ایران دارای گنجینه‎ای با ارزش در این مورد است که نباید در دل فراموشی سپرده شود./س