سرگذشت زنداني بيگناه زندان گوانتامو
"نبيل حاج عرب" جوان الجزايري، يكي از افراد بيگناهي است كه با وجود تبرئه شدن از هرگونه اتهامي، همچنان در زندان گوانتانامو بسر مي برد.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از "اوراسيا ريويو"؛ زندان گوانتانامو در خليج گوانتانامو در جنوب شرقي جزيره كوبا در سال 2001 توسط ارتش آمريكا ايجاد شد و قرار بود، محل بازداشت افرادي باشد كه با گروه هاي تروريستي همكاري داشته اند، اما در حال حاضر زندانيان بسياري در اين بازداشتگاه بسر مي برند كه هيچ جرمي مرتكب نشده اند و سالهاست كه از هرگونه اتهامي تبرئه شده اند.
"نبيل حاج عرب" جوان 30 ساله الجزايري، يكي از اين زندانيان بيگناه است كه با وجود آنكه در سال 2007 توسط دادگاه نظامي آمريكا از هرگونه اتهامي تبرئه شد، اما همچنان در اسارت بسر مي برد. حاج عرب حدود يك سوم عمر خود را در زندان گوانتانامو بوده است.
با وجود آنكه اين جوان بيشتر عمر خود را در فرانسه سپري كرده و بيشتر اعضاي خانواده اش شهروند اين كشور محسوب مي شوند، با وجود درخواست كمك از نيكولاس ساركوزي در سپتامبر سال 2010، از سوي دولت فرانسه طرد شد و درخواست او پذيرفته نشد.
نبيل حاج عرب سرگذشت جالبي دارد و ارتباطات خود به فرانسه قابل توجه است. پدربزرگ او كه در الجزاير بدنيا آمده، در جنگ جهاني اول براي فرانسه مي جنگيد. پدر نبيل همه در جريان جنگ الجزاير با فرانسه، براي اين كشور اروپايي مي جنگيد و يكي از اعضاي گارد جمهوري ژنرال دوگل بود.
نبيل، حاصل ازدواج دوم پدرش است كه به دليل مشكلات خانوادگي، خانواده ديگري سرپرستي او را برعهده گرفته و او فقط آخر هفته ها پدر خود را ملاقات مي كرد.
وقتي نبيل 9 ساله بود، پدرش او را به الجزاير برگرداند. او در 15 سالگي پدر خود را به دليل بيماري سرطان از دست داد و پس از آن تحت سرپرستي عمه خود قرار گرفت.
در سن 21 سالگي او به فرانسه بازگشت و سعي كرد اقامت اين كشور را اخذ كند، اما وقتي به او گفته شد اين كار 6 ماه طول مي كشد، او به دليل نگراني از دستگيري و ديپورت شدن، تصميم گرفت تا زمان آماده شدن كار اقامتش، براي كار و زندگي به لندن برود، اما اوضاع در انگليس هم بهتر از فرانسه نبود.
در مارس 2001 نبيل حاج عرب از انگليس به افغانستان رفت، زيرا شنيده بود براي كساني كه مشكل دارند، اين كشور جاي خوبي است. اما پس از حملات 11 سپتامبر سال 2001 افغانستان اعراب ديگر امن نبود، او و چند تن ديگر به جلال آباد فرار كردند.
وقتي اين شهر به دست ناتو افتاد، آنها به كوهستانهاي خارج شهر فرار كردند. نبيل سعي كرد از آنجا به مرز برسد، اما در جريان بمباران مرز، او مجروح شد و به بيمارستان جلال آباد، منتقل شد.
در بيمارستان، نبيل را در ازاي دريافت 5 هزار دلار به نيروهاي آمريكايي فروختند.
نبيل حاج عرب، هيچ گاه در اردوگاه آموزش نظامي شركت نكرده بود و هيچ ارتباطي با تروريسم نداشت، با اين وجود او به آمريكائيان فروخته شد و به زندان تحت اداره آمريكا در فرودگاه قندهار منتقل شد. او بارها تاكيد داشت كه بيگناه است و تمام اتهاماتي را كه برپايه اقرارهاي اجباري ديگر زندانيان به او وارد مي كردند را رد مي كرد.
نبيل مي دانست كه او را بجاي كس ديگري به اشتباه دستگير كرده اند و چند بازجوي آمريكايي نيز همين را مي گفتند، اما دولت بوش تاكيد داشت، تمام اعرابي كه در بازداشتگاه هاي آمريكا بسر مي برند، به گوانتانامو منتقل شوند و به اين ترتيب نبيل در فوريه سال 2002 به اين زندان منتقل شد كه در آنجا تحت انواع شكنجه و رفتارهاي غير انساني قرار گرفت.
او سالهاي زيادي را در سلولي فولادي كوچك بدون پنجره، بدون دسترسي به امور پزشكي و نور آفتاب، تحت شكنجه سپري كرد. محروميت از خواب، گرماي شديد و انفرادي طولاني مدت، از جمله شكنجه هاي نبيل بودند. اين در حالي بود كه او كاملا غير قانوني در بازداشت بسر مي برد.
در آوريل سال 2007، دادگاه نظامي در بررسي پرونده نبيل، او را از هرگونه اتهامي تبرئه كرد، با اين وجود او همچنان در بازداشت بسر مي برد.
نبيل حاج عرب در صورتي مي تواند گوانتانامو را ترك كند كه يك كشور ديگر حاضر شود او را بپذيرد. او شخصا تمايل دارد در فرانسه زندگي كند، جايي كه تمام برادران و خواهران ناتني او، شهروند اين كشور هستند.
"نبيل حاج عرب" جوان 30 ساله الجزايري، يكي از اين زندانيان بيگناه است كه با وجود آنكه در سال 2007 توسط دادگاه نظامي آمريكا از هرگونه اتهامي تبرئه شد، اما همچنان در اسارت بسر مي برد. حاج عرب حدود يك سوم عمر خود را در زندان گوانتانامو بوده است.
با وجود آنكه اين جوان بيشتر عمر خود را در فرانسه سپري كرده و بيشتر اعضاي خانواده اش شهروند اين كشور محسوب مي شوند، با وجود درخواست كمك از نيكولاس ساركوزي در سپتامبر سال 2010، از سوي دولت فرانسه طرد شد و درخواست او پذيرفته نشد.
نبيل حاج عرب سرگذشت جالبي دارد و ارتباطات خود به فرانسه قابل توجه است. پدربزرگ او كه در الجزاير بدنيا آمده، در جنگ جهاني اول براي فرانسه مي جنگيد. پدر نبيل همه در جريان جنگ الجزاير با فرانسه، براي اين كشور اروپايي مي جنگيد و يكي از اعضاي گارد جمهوري ژنرال دوگل بود.
نبيل، حاصل ازدواج دوم پدرش است كه به دليل مشكلات خانوادگي، خانواده ديگري سرپرستي او را برعهده گرفته و او فقط آخر هفته ها پدر خود را ملاقات مي كرد.
وقتي نبيل 9 ساله بود، پدرش او را به الجزاير برگرداند. او در 15 سالگي پدر خود را به دليل بيماري سرطان از دست داد و پس از آن تحت سرپرستي عمه خود قرار گرفت.
در سن 21 سالگي او به فرانسه بازگشت و سعي كرد اقامت اين كشور را اخذ كند، اما وقتي به او گفته شد اين كار 6 ماه طول مي كشد، او به دليل نگراني از دستگيري و ديپورت شدن، تصميم گرفت تا زمان آماده شدن كار اقامتش، براي كار و زندگي به لندن برود، اما اوضاع در انگليس هم بهتر از فرانسه نبود.
در مارس 2001 نبيل حاج عرب از انگليس به افغانستان رفت، زيرا شنيده بود براي كساني كه مشكل دارند، اين كشور جاي خوبي است. اما پس از حملات 11 سپتامبر سال 2001 افغانستان اعراب ديگر امن نبود، او و چند تن ديگر به جلال آباد فرار كردند.
وقتي اين شهر به دست ناتو افتاد، آنها به كوهستانهاي خارج شهر فرار كردند. نبيل سعي كرد از آنجا به مرز برسد، اما در جريان بمباران مرز، او مجروح شد و به بيمارستان جلال آباد، منتقل شد.
در بيمارستان، نبيل را در ازاي دريافت 5 هزار دلار به نيروهاي آمريكايي فروختند.
نبيل حاج عرب، هيچ گاه در اردوگاه آموزش نظامي شركت نكرده بود و هيچ ارتباطي با تروريسم نداشت، با اين وجود او به آمريكائيان فروخته شد و به زندان تحت اداره آمريكا در فرودگاه قندهار منتقل شد. او بارها تاكيد داشت كه بيگناه است و تمام اتهاماتي را كه برپايه اقرارهاي اجباري ديگر زندانيان به او وارد مي كردند را رد مي كرد.
نبيل مي دانست كه او را بجاي كس ديگري به اشتباه دستگير كرده اند و چند بازجوي آمريكايي نيز همين را مي گفتند، اما دولت بوش تاكيد داشت، تمام اعرابي كه در بازداشتگاه هاي آمريكا بسر مي برند، به گوانتانامو منتقل شوند و به اين ترتيب نبيل در فوريه سال 2002 به اين زندان منتقل شد كه در آنجا تحت انواع شكنجه و رفتارهاي غير انساني قرار گرفت.
او سالهاي زيادي را در سلولي فولادي كوچك بدون پنجره، بدون دسترسي به امور پزشكي و نور آفتاب، تحت شكنجه سپري كرد. محروميت از خواب، گرماي شديد و انفرادي طولاني مدت، از جمله شكنجه هاي نبيل بودند. اين در حالي بود كه او كاملا غير قانوني در بازداشت بسر مي برد.
در آوريل سال 2007، دادگاه نظامي در بررسي پرونده نبيل، او را از هرگونه اتهامي تبرئه كرد، با اين وجود او همچنان در بازداشت بسر مي برد.
نبيل حاج عرب در صورتي مي تواند گوانتانامو را ترك كند كه يك كشور ديگر حاضر شود او را بپذيرد. او شخصا تمايل دارد در فرانسه زندگي كند، جايي كه تمام برادران و خواهران ناتني او، شهروند اين كشور هستند.
