به گزارش حوزه سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران به نقل از ایران هسته ای، گروه 1+5 در حالی وارد نشست بغداد شد که پیش فرض هایی کاملا مشخص و شکل گرفته درباره نحوه رفتار ایران در این نشست داشت.

مجموعه آدرس های خارج شده از ایران در فاصله 25 فروردین (نشست استانبول 2) تا 3 خرداد غرب را درباره 3 موضوع به جمع بندی رسانده بود:

1- این احساس در غرب شکل گرفته بود که ایران خود را برای واگذاری برخی امتیازها آماده کرده است.

2- تحلیل دوم نزد غربی ها این بود که درون مردم ایران هم نوعی توقع مصالحه شکل گرفته است.

3- سومین تحلیل این بود که ایران نیازمند تداوم مذاکرات است وعلاقه ای به قطع آن ندارد.

بر مبنای این ارزیابی ها، دید غرب این بود که قادر خواهد بود درمذاکرات بغداد درباره برخی موضوعات خاص مثلا غنی سازی 20 درصد امتیازهایی را از ایران دریافت نماید.

به دلیل همین اشتیاه محاسباتی جدی بود که غرب بر مبنای آنچه منابع امریکایی و اروپایی به صراحت نوشته اند در این مذاکرات یک «درخواست یک گامی» از ایران مطرح کرد و آینده مذاکرات را به اجابت آن از سوی ایران گره زد.

به عبارت دیگر، گرفتار شدن در اشتباهات محاسباتی جدی درباره توقعات جامعه ایرانی و الگوی مذاکراتی تیم ایرانی موجب شد غرب، با راهبردی و توقعاتی اشتباه وارد بغداد شود.

وقتی درباره راهبرد طرف ایران بحث کنیم، روشن خواهد شد که چگونه این راهبرد چگونه در بغداد شکست خورد./پ2