به گزارش خبرنگار حوزه تجسمي باشگاه خبرنگاران، هنر سنتي خوشنويسي جزء قديمي ترين هنرهاي سنتي ايران محسوب مي شود و ريشه در تاريخ، فرهنگ و هنر ايران دارد.
اين هنر سنتي از سوي بسياري از هنرمندان به عنوان هنري قدسي و متمايز با ديگر هنرهاي رايج در كشورمان ياد مي شود.
هنرمندان برجسته خوشنويسي ايران در سال هاي متمادي تلاش كرده اند كه قداست و شان اين هنر اصيل ايراني خدشه دار نشود و در حقيقت مورد اهانت قرار نگيرد، بماند كه در كنار شيوه هاي اصلي خوشنويسي ايران در دهه هاي اخير برخي ها طرح هايي را مبني بر بيان تحولات جديد در هنر سنتي خوشنويسي با عنوان ابداع خطوط نوين رونمايي كرده اند.
البته در اين بين هنرمندان كشورهاي دوست و همسايه اي چون افغانستان، پاكستان و تاجيكستان هم بيكار ننشسته و با سفري تفريحي به ايران به نوعي برخي از خطوط اصيل ايراني را برداشته و با كمي رنگ و لعاب خارجي از نوع همان تكنيك هاي خودشان داده و آن را به هنري اِستاني يا همان افغانستاني، پاكستاني، تاجيكستاني و خلاصه اِستاني ها مبدل كردند.
به اين كشورها بهتر است امارات متحده عربي را نيز اضافه كنيم، هرچند كه در زمينه برداشت شيوه هاي موجود از هنر ايراني در رشته هاي مختلف لطف كرده و پا را بسيار فراتر گذاشته و به صورت گسترده و عميق تر پيش رفته اند به طوري كه جشنواره و يا نمايشگاهي را برگزار و از هنرمندان ايراني دعوت به شركت مي كند و بعد كليه آثار را به نام هنر و حتي هنرمندان خودشان منتشر مي كنند و هنرمندان نجيب تجسمي هم بعضا خبردار نمي شوند و برخي كه خبردار مي شوند هم ديگر در رويدادهاي آن ها شركت نمي كنند، به همين سادگي.
در بعضي از رويدادهاي خوشنويسي هم از قضا از هنرمندان حاشيه كشورهاي اِستاني دعوت مي شود كه شركت كنند و همانا كه گفتيم با آثاري ايراني از نوع خارج شده از وطن، البته اين بار با عنوان نام هنرمند خارجي تاجيكستان، پاكستان، افغانستان، قرقيزستان، اِستان و اِستان و اِستان و .. شركت مي كنند ناگفته نماند كه در اين بين يافت مي شود اثري از هنرمند خارجي كه از همان كشورها شركت كرده است، همين كشورها باعث به يدك كشيدن عنوان بين المللي رويدادهاي تجسمي مي شوند و حال اينكه از آن كشور مربوطه ايستان يا مي توانيد ستان هم بگوييد، يك اثر رسيده باشد يا چند اثر و يا گزينه هيچ كدام بالاخره قرار بوده كه اثر برسد حالا نرسيده است تقصير برگزاركنندگان نيست اشكال تكنولوژي و ايميل و اينترنت و اينها است گويي اين كشورها جزء لاينفك رويدادهاي تجسمي از جمله دوسالانه ها هستند.
دوسالانه ها مهمترين، اصلي ترين، اساسي ترين، تعيين كننده ترين، تاثيرگذار ترين، بهترين، اتفاق هنرهاي تجسمي هستند كه در زمينه يك هنر مي افتد.
در اكثر دوسالانه هاي تجسمي شاهد كشورهاي دوست و همسايه كه بار ديگر نامشان را يادآوري كنيم بد نيست از جمله افغانستان، پاكستان، تاجيكستان، قرقيزستان هستيم البته بعضا پيش مي آيد كه براي خالي نبودن عريضه و اينكه آن كلمه بين المللي بودن يدك را بكشيم ناچار مي شويم از اين كشورها ياد كنيم و حضور حقيقي آن ها و آثارشان شايد هم نباشد!!!
قضيه دوسالانه هاي تجسمي كاش به همين استان ها ختم مي شد كه نمي شود درد دوسالانه ها در سال هاي اخير مضاعف شده است.
چند سال پيش عنواني پر طمطراق و كمي ناآشنا به نام تمركززدايي مطرح شد. اول قرار بود تمركززدايي بسيار محدود صورت گيرد اما بعد گفته شد تمامي دوسالانه هاي تجسمي شامل قانون تمركززدايي مي شوند بله "قانون" يعني ديگر دوسالانه اي در تهران، پايتخت ايران برگزار نمي شود.
در حقيقت زدودن دوسالانه هاي هنرهاي تجسمي از تهران هدف اصلي و اساسي بود به نوعي تحريم دوسالانه هاي تجسمي به صلاحديد مديران هنري در همان سال ها كه اگر كمي دقت كنيد نام آن ها را به ياد خواهيد آورد.
خيلي از هنرمندان و برگزاركنندگان اعتراض، انتقاد، داد و بيداد، فرياد و فغان كه نمي شود رويدادي به اين مهمي در فلان استان با كمترين امكانات نداشته، برگزار شود را اعلام كردند اما گوش بدهكار پيدا نشد و به ناچار دوسالانه هاي تجسمي يكي پس از ديگري در استاني برگزار شده و به اندازه پلك زدن از آن رويداد بزرگ  تجسمي ياد شد در حد افتتاحيه و اختتاميه و ديگر تمام، البته برخي از برگزاركنندگان هم اين قانون يعني تمركززدايي را نپذيرفتند و خوب دوسالانه هاي آنها به تاخير افتاد و بعضي ها هم برگزار نشد اصلا نمي خواهيم به دوسالانه تصويرگري كه يك دهه است به تاخير افتاده اشاره كنيم!
نكته جالب اين است كه درگير و دار اين انتقادات تازه دوسالانه اضافه شد يعني برگزاري دوسالانه هايي چون دوسالانه خوشنويسي به رويدادهاي تجسمي پيوست.
دوسالانه اي براي هنري از جنس خوشنويسي كه داراي شان و منزلت بسياري است و بايد مورد توجه بيشتري قرار گيرد.
اولين دوره از دوسالانه خوشنويسي در قالب رويداد ملي دو سال پيش در استان قزوين برگزار شد كه در آن تنها به عنوان اولين بار بودن بحث و گفتگو صورت گرفت اما هيچ بازتابي پس آن ديده نشد، پس از دو سال چند ماه پيش اعلام شد كه دومين دوره دوسالانه خوشنويسي اما اين بار در قالب رويداد بين المللي برگزار مي شود هرچند كه عنوان بين المللي بودن گامي اعلام و گاهي هم از آن ياد نمي شد!!
روزها گذشت تا اينكه قرار شد نشستي مبني بر بيان برنامه هاي دومين دوسالانه بين المللي خوشنويسي در موزه هنرهاي معاصر تهران برگزار شود.
در اين نشست تلاش كرديم تا تعداد آثار بخش بين الملل را در آوريم يا به عبارتي بپرسيم و بنويسم اما اين بار ديگر يافت نمي شد البته ناگفته نماند كه دبير دومين دوسالانه بين المللي خوشنويسي از شركت كننده ايراني تيم كانادا از طريق سايت اين دوسالانه ياد كرد اما نامش را نبرد كه همچنان در كور سويي از بخش بين الملل روزنه اي رو به آفتاب ديده نشود.
اما گفته شد كه هنرمندان خارجي مي توانند تا پايان دومين دوسالانه بين المللي خوشنويسي براي شركت در اين رويداد بين المللي اثر ارائه دهند، بنابراين شايد تا روزهاي آخر اين دوسالانه شاهد اثر جديدي در نمايشگاه دوسالانه بين المللي خوشنويسي باشيم.
قرار بود دومين دوسالانه بين المللي خوشنويسي با رويكرد متفاوت در شان خوشنويسي ايران برگزار شود كه چندان محقق نشد، اي كاش به جاي برگزاري دوسالانه هاي نه چندان موفق آن هم در استان ها كه چندان مخاطب گسترده هنري ندارند و به جاي افزودن بيلان كاري و عنوان اينكه در مديريت فلان مدير هنري تعداد دوسالانه تجسمي در استان هاي فلان و فلان و اينها برگزار شده است به تحولات هنري، به نمايش آثار و دعوت يك هنرمند خارجي از افغانستان، پاكستان و .. و نمايش آثار آن ها به نمايش آثار نفيس هنرمندان برجسته كشورمان از جمله خوشنويسان ايران بسنده نكنيم و ديگر به دنبال عنوان بين الملل خداي ناكرده به خاطر افزايش بودجه نباشيم.
اي كاش بستري فراهم كنيم تا مصداق هنر نزد ايرانيان است و بس را با نمايش آثار هنرمندان ايران محقق سازيم.
اي كاش بسترسازي ها براي هنرمندان ايران و گسترش فعاليت آن ها صورت گيرد نه به خاطر نام كشورهايي از جنس استان ها كه خودشان هيچ گاه به اندازه ما از نام كشورشان ياد نمي كنند، رويداد تجسمي در سطح بين المل برگزار كنيم./ي2