هیلاری کلینتون، وزیر خارجه آمریکا، هفته گذشته، هند، مالزی، آفریقای جنوبی، کره جنوبی، سریلانکا، ترکیه و تایوان را به فهرست کشورهایی که از تحریم ها معاف شده اند، افزود.

وی در ماه مارس 2012 هم کشورهای عضو اتحادیه اروپا و ژاپن را از تحریم ها معاف کرده بود.

کلینتون با صدور بیانیه ای گفت: 7 کشوری که دوشنبه (22 خرداد/ 11 ژوئن) از تحریم ها معاف شدند، خرید نفت خام از ایران را «به میزان چشمگیر» کاهش داده اند.

وی اعلام کرد: «با کاهش فروش نفت ایران، ما یک پیام قاطع به سران ایران ارسال می کنیم: تا زمانی که آنها اقدامات ملموس برای برطرف کردن نگرانی جامعه بین المللی اتخاذ نکنند، همچنان با تشدید فشارها و انزوای بیشتر رو به رو خواهند بود».

با این همه، آمریکا هنوز چین را از تحریم های نفتی ایران مستثنی نکرده است.

پرسشی که پس از این اتفاق مطرح شده این است که چرا دولت آمریکا درحالی که می توانست مستثنی شدن این کشور ها از تحریم نفت و بانک مرکزی را به عنوان یک برگ در مذاکرات مسکو مصرف کند، چنین موضوعی را پیش از مذاکرات اعلام کرده است؟

یک دید در این باره این است که آمریکایی ها مایل به ارسال یک پالس مثبت قبل از مذاکرات با ایران بوده اند.

این دیدگاه طرفداران چندانی ندارد چرا که با دیگر آدرس های ارسال شده از جانب طرف غربی منطبق نیست از جمله اینکه آمریکایی ها تغییر محسوسی در مواضع خصمانه خود نسبت به ایران نداده اند.

احتمال دوم که برخی کارشناسان به عنوان احتمال قوی تر مطرح می کنند این است که با نزدیک شدن به تاریخ 28 ژوئن (پنج شنبه 8 تیر 1391) امریکایی ها به این نتیجه رسیدند که تعداد کمی از کشورها قصد تبعیت از تحریم های آنها دارند و بنابراین مجبور خواهند بود در 28 ژوئن با بسیاری ار متحدان کلیدی خود درگیر شوند.

یک دیپلمات دراین باره به «ایران هسته ای» گفت: «در واقع قضیه این است که آامریکایی ها متوجه شدند که دنیا قصد صرف نظر کردن از خرید نفت یا معامله با بانک مرکزی ایران را ندارد و آمریکا از ابتدای ماه ژوئن در این زمینه تنها خواهد ماند».

بر این مبنا، کارشناسان ارتباط اندکی میان این موضوع و مذاکرات مسکو قائل هستند.