همان‌طور که در عکس بزرگ زیر مشاهده می‌کنید، ماهواره‌های مخابراتی همگی روی یک خط قرار گرفته‌اند. این ماهواره ها در مداری بالای استوای زمین و به ارتفاع 36هزار کیلومتر از سطح آن قرار گرفته‌اند، چراکه طبق قوانین مکانیک نیوتنی هر 23 ساعت و 56 دقیقه و 4 ثانیه یک بار به دور زمین می‌چرخند و از آنجا که زمین هم دقیقا در همین زمان یک بار به دور خودش می‌چرخد، نسبت به سطح زمین ثابت می‌مانند و می‌توان از آنها برای ارتباطات ماهواره‌ای استفاده کرد. اولین بار آرتور سی.کلارک، نویسنده بزرگ علمی-تخیلی بود که پیشنهاد داد چنین مداری را می‌توان برای ماهواره‌های مخابراتی استفاده کرد. این مدار به مدار کلارک یا مدار زمین ثابت یا زمین آهنگ نیز مشهور است.

با توجه به حضور 30 ماهواره در این محدوده نسبتا کوچک، به راحتی می‌توان تخمین زد که صدها ماهواره فعال واز کارافتاده در حال عبور از آسمان هستند.

هم‌اکنون علاوه بر ماهواره‌های فعال،ده‌ها هزار قطعه ریز و درشت شامل ماهواره‌های از کار افتاده،قطعات جداشده از ماهواره‌های قدیمی،موشک‌های و موتورهای سرگردان در فضا و حتی پیچ و مهره در مدار زمین وجود دارند که با سرعت سرسام آور چند کیلومتر بر هر ثانیه به دور زمین می‌چرخند و زباله‏‌های فضایی را تشکیل می‎دهند. کارشناسان فضایی نگران آن هستند که با افزایش بی‌رویه این زباله‌ها بخصوص با توجه به روند رو به رشد فعالیت‌های فضایی خصوصی،تعداد زباله‌ها به قدری افزایش یابد که دیگر نتوان از بین آنها راهی به فضا پیدا کرد و عملا در کره زمین محبوس شویم.