به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از "خبرگزاري فرانسه"؛ تحليلگران مي گويند، قدرت هاي بزرگ جهان كه بر سر فعاليتهاي هسته اي ايران با اين كشور مذاكره مي كنند، اگر مي خواهنند بن بستي را كه خطر درگيري نظامي را به دنبال دارد، بشكنند، بايد بيشتر دست به ريسك بزنند و "خلاق تر" باشند.
 
تلاش هاي موازي بين ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي حتي در وضعيت بدتري قرار دارد و هيچ نشانه اي از قرارداد همكاري هاي بيشتر كه يوكيا آمانو رئيس آژانس يك ماه قبل، پس از سفر به تهران از انعقاد آن خبر داده بود، وجود ندارد.
 
گروه 1+5 از ايران مي خواهد، حساس ترين حوزه فعاليت هسته اي خود _غني سازي اورانيوم تا خلوص 20 درصد_ را متوقف و تاسيسات هسته اي ضد بمب فردو را تعطيل و ذخيره اورانيوم 20 درصد غني شده خود را به خارج منتقل كند.
 
ايران كه اتهام توليد تسليحات هسته اي را رد مي كند، حاضر نيست بدون دريافت تضمين براي لغو تحريم ها يا به رسميت شناخته شدن حق غني سازي اورانيوم_ به خواسته هاي گروه 1+5 تن بدهد.
 
پيش بيني مي شود؛ هيچ يك از دو طرف از مواضع كوتاه نيايند. كاترين اشتون رئيس سياست خارجه اتحاديه اروپا، پس از آخرين دور مذاكرات در مسكو، گفت: اگرچه بررسي "مسائل حياتي" شروع شده بود، "شكاف هاي بزرگ" دو طرف را از هم جدا كرد.
 
ايران و قدرت هاي جهان با موافقت در مورد مذاكرات بيشتر _اما در سطحي پايين تر، بين كارشناسان كه قرار است سوم ژوئيه (13 مرداد) برگزار شود، توانستند مذاكرات را زنده نگهدارند.
 
اگر اين كارشناسان بتوانند به فرمول و چارچوبي كه مقامات مافوق آنها در استانبول، بغداد و مسكو نتوانستند پيدا كنند دست پيدا كنند، مذاكرات در سطح بالاتر پيگيري خواهد شد.
 
مارك فيتز پاتريك از انديشكده موسسه بين المللي مطالعات راهبردي، مي گويد؛ بدون تفكر خلاقانه ما نمي توانيم براي خروج از اين بن بست راهي پيدا كنيم و در نشست هاي رسمي انجام تفكر خلاقانه سخت است.
 
وي گفت: يك راه مي تواند گشايش يك راه ارتباطي غير رسمي ميان دو بازيگر اصلي گفتگوها يعني ايران و آمريكا براي دستيابي به يك "فكر بكر" باشد، رويكردي كه درباره كره شمالي نتيجه داد.
 
مثلا در مورد ايران از اين راه ارتباطي ممكن است، جهت يافتن راه هايي براي كاهش تحريم ها و يا راه حلي براي يكي از حساس ترين مسائل، يعني تقاضاي ايران براي به رسميت شناخته شدن حق غني سازي اش، استفاده شود.
 
چندين قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل متحد از ايران خواسته، تمام فعاليت هي غني سازي را متوقف كند و اسرائيل نيز به صراحت گفته است؛ هرگونه پذيرش و ملايمن در برابر اين خواسته، "خط قرمز" است.
 
باراك اوباما نيز قولي نمي دهد كه از سوي رقيب جمهوري خواه او در انتخابات رياست جمهوري ماه نوامبر، ميت رامني به "نرمش" در برابر ايران متهم شود.
 
فيتز پاتريك، عضو سابق وزارت خارجه آمريكا، افزود: "تهيه و تنظيم بيانيه اي كه مورد قبول هر دو طرف باشد، چيزي است كه بايد با خلاقيت بيشتر به طور غير رسمي انجام شود".
 
روزبه پارسي، عضو موسسه اتحاديه اروپا براي مطالعات امنيتي نيز گفت؛ با در نظر گرفتن اينكه گروه 1+5، پنج كشور عضو دائم شوراي امنيت ملي را در خود جاي داده، "استفاده خلاقانه تر و نرمتر" از قطعنامه هاي اين شورا مي تواند مفيد باشد.
 
ضمن آنكه _راه ارتباطي ميان واشنگتن و تهران، ممكن است مسائل مشترك ديگري مانند افغانستان_ را در بر بگيرد و پيشرفت در اين مقطع ممكن است حسن نيت مورد نياز براي پيشرفت در پرونده هسته اي را به وجود آورد.
 
تريتا پارسي رئيس شوراي ملي ايرانيان آمريكا، گفت: "مذاكرات دوجانبه مي تواند بسيار مفيد باشد، زيرا اين گفتگوها مي تواند باعث وسعت مذاكرات شود".
 
اما با توجه به بي اعتمادي ميان دو كشور در طول بيش از 30 سال خصومت، اينكه اين كانال ارتباطي چگونه باشد، مشخص نيست.
 
ايالات متحده مخفيانه آمادگي خود را براي نشست و ملاقات دوجانبه اعلام كرده، اما تاكنون از سوي ايران رد شده است.
 
"پير گلد اشميت" معاون دبيركل اسبق آژانس بين المللي انرژي اتمي در ماه مي پيشنهاد كرد، به ايران فرصت داده شود بدون ترس از هرگونه تنبيهي در خصوص هرگونه نقض معاهده ان پي تي، در گذشته و يا تاسيسات اعلام نكرده خود، شفاف سازي كند.
 
راه ارتباطي ديگر مي تواند رويكرد منطقه اي باشد و بازيگران ديگر منطقه خاورميانه را نيز دخيل كند.
 
اما به احتمال زياد، همان عاملي كه باعث شد مذاكرات ايران و گروه 1+5 با وجود عدم پيشرفت همچنان زنده بماند، اتخاذ هرگونه "رويكرد جديد" را نيز به تاخير خواهد انداخت، اين عامل انتخابات رياست جمهوري آمريكا است.
 
باراك اوباما از يك طرف نگران آن است كه با پذيرش "قراردادي ناپخته" متهم به ضعف در مورد ايران بشود و از طرف ديگر از آن بيم دارد كه با ترك مذاكرات بحران را به اوج برسانند.
 
مارك هيبس، كارشناس موسسه كارنگي مي گويد؛ "اما شش كشور گروه 1+5 بخصوص گروه غربي، بايد با چانه زني جامع و فراگير با ايران بر نگراني هاي خود غلبه كنند".
 
وي گفت: "بايد ديپلماسي خلاق و انعطاف پذيري وجود داشته باشد و هر دوطرف چيزي را روي ميز بگذارند كه اعتمادساز باشد، بايد خطر پذيري (ريسك پذير) وجود داشته باشد".