به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ، گلوبال ريسرچ در اين مقاله كه به قلم "كوروش ضيابري" نوشته شده، با پرداختن به تحريم هاي بيش از سه دهه اخير واشنگتن و دوستان اروپايي اش عليه جمهوري اسلامي ايران نوشته است؛ غرب بخصوص آمريكا در حاليكه خود را مدعي طرفداري از مردم ايران نشان مي دهد و دست دوستي به سوي ايرانيان دراز مي كند، تحريم هاي اقتصادي عليه ايران تحميل كرده كه اين تحريم ها اول از همه به همان مردم لطمه مي زند.
 
در اين گزارش آمده است؛ از آنجايي كه ايران حاضر نمي شود در برابر خواسته هاي نامشروع و غيرقانوني ايالات متحده آمريكا، اسرائيل و متحدان اروپايي آنها تسيلم شود و از فعالیت صلح آميز هسته اي خود دست بردارد، تحريم هاي اقتصادي غير انساني عليه تهران تشديد مي شود كه فشارهاي توجيه ناپذير و زيادي بر مردم عادي كه بي شك قرباني خصومت و دشمني غرب در قبال جمهوري اسلامي است، وارد مي كند.
 
از وقتي كه ايران در آگوست سال 2005 به تعليق داوطلبانه غني سازي اورانيوم پايان داد، آمريكا و متحدان اروپايي اش چندبار تلاش كردند فشارهاي اقتصادي و سياسي فراواني بر ايران وارد كنند و تهران را وادار سازند تا از حقوق هسته اي خود دست بردارد.
قبل از اوت 2005، ايران در اقدامي اعتمادساز به مدت دو سال، غني سازي اورانيوم را موقتا به حالت تعليق درآورد تا در ازاي آن نمايندگان اتحاديه اروپا در شرايطي كه مذاكرات بين دوطرف در جريان بود، اطمينان خاطر بدهند كه اتحاديه اروپا مي تواند با برنامه غيرنظامي هسته اي ايران كنار بيايد، اما سه كشور اصلي اتحاديه اروپا، شامل انگليس، فرانسه و آلمان از تعهدات خود، سر باز زدند و از ايران خواستند براي هميشه برنامه غني سازي خود را متوقف كند.
در اين رهگذر، ايران متوجه شد كه مذاكره كنندگان اروپايي در موضع خود صادق نبوده اند و تهران بايد همكاري خود با آنها را دگرگون كند.
اكنون، بيش از هفت سال است كه ايران تحت فشارهاي مهلك بين المللي قرار دارد تا برنامه هسته اي خود را كنار بگذارد، در حاليكه حتي يك برگه سند وجود ندارد كه ايران آنطور كه آمريكا و ايالات متحده مدعي است، بدنبال توليد سلاح اتمي است. در حاليكه از اسرائيل، تنها دارنده سلاح هسته اي در خاورميانه يكبار هم خواسته نشده، درهاي خود را به روي بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي باز كند و اجازه دهد آنها از تاسيسات هسته اي زيرزميني و غير قانوني اش بازديد كنند.
در طول هفت سال گذشته، شوراي امنيت سازمان ملل متحد،هفت قطعنامه ضد ايراني را صادر و چهار دور تحريم هاي اقتصادي را عليه ايران، تحميل كرده است كه اين اقدامات تحت فشار و تحريك آمريكا و دوستان اروپايي اش بوده است.
برخي از اين تحريم ها شامل ممنوعيت فروش تجهيزات پزشكي و دارويي به ايران مي شود.
اين موضوع كه ايران بايد قرباني تحريم هاي ناعادلانه غرب شود، نشان دهنده دورويي و عدم صداقت آمريكا و هم پيمانان اروپايي آن است.
آنها گفته اند كه تضمين هايي مي خواهند كه ايران هرگز از مسير صلح آميز فعالیت هسته اي منحرف نخواهد شد.
ايران چنين تضمين هايي را بارها و بارها به غرب ارائه كرد، اما آنها هيچ قدم مثبتي براي اعتمادسازي و كاهش تحريم ها بر نداشتند. آنها فشارها را افزايش دادند، تحريم ها را دو برابر كردند و باعث مشكلات بيشتري شدند.
البته بايد خاطرنشان كرد كه ايراني ها با تحريم هاي اقتصادي سخت و دشمني هاي غرب بيگانه نيستند. از وقتي كه انقلاب اسلامي، شاه دست نشانده آمريكا را در سال 1979 سرنگون كرد، چند كشور غربي تحريم هايي را عليه ايران تحميل كردند كه مستقيما بر زندگي شهروندان بيگناه تاثير منفي گذاشت و شرايط زندگي آنها را بدتر كرد.
متاسفانه فعالان بين المللي حقوق بشر هرگز يك كلمه در محكوميت اين محدوديت هاي اعمال شده عليه فروش هواپيماهاي غيرنظامي كه مستقيما با جان و امنيت هزاران ايراني (كه از ناوگان هوايي ايران استفاده مي كنند) مرتبط است، سخن نگفته اند.
اكنون پس از 33 سال از پيروزي انقلاب اسلامي، تحريم ها همچنان برجا است و حتي تشديد هم مي شود.
وزيران خارجه اتحاديه اروپا اخيرا بر سر اعمال تحريم نفتي عليه ايران و قطع خريد نفت از ايران به توافق رسيده اند. آنها همچنين سعي كرده اند با سفر به كشورهاي مختلف آسيايي و آفريقايي و از طريق لابي گري شركاي تجاري ايران مانند ژاپن، كره، هند و آفريقاي جنوبي را متقاعد كنند به گروه تحريمي آنها بپيوندند.
به حساب خود آنها، اروپائيان مي خواهند ايران را منزوي كرده و به مقامات ايران بفهمانند كه برنامه هسته اي براي آنها پرهزينه و مخرب خواهد بود.
اما آنها به احتمال زياد عمدا از اين حقيقت چشم پوشي مي كنند كه اين تحريم ها و فشارها اول از همه به همان مردمي صدمه مي زند كه غرب با آنها ابراز همدردي كرده و به دروغ دست دوستي به سوي آنها دراز كرده اند.
تحريم هاي اقتصادي غرب عليه ايران، آشكارا اصول حقوق بشر را نقض مي كند و هيچ جاي توجيهي ندارد. اگر غرب از خاورميانه هسته اي مي ترسد، اين فاجعه قبلا اتفاق افتاده.
رژیم اسرائيل حدود 200 كلاهك هسته اي دارد و مي تواند هر وقت كه بخواهد، آنها را به هركجا كه مايل باشد، شليك كند.
مشكل غرب با ايران، آنطور كه نوام چامسكي گفته، اين است كه "ايران خيلي مستقل " است.