این موضوع تا آنجا پیش رفت که در خلال سال های 1383 تا 1385 تعداد این شبکه ها از 4 شبکه به 37 شبکه سیاسی ضدانقلاب افزایش یافت.

حمایت کشورهای غربی از این رسانه ها با دو رویکرد اعلام شده و اعلام نشده صورت می گیرد:

الف) اعلام شده

• تصویب 45 میلیون دلار بودجه تکمیلی سال 2010 برای حمایت از فعالیتهای اینترنتی علیه ایران توسط مجلس سنای امریکا.

• اجازه توزیع فیلترشکن اینترنتی ویژه ایران «هیستک» از سوی دولت امریکا 88/12/28 (19 مارس 2010) جهت دسترسی کاربران ایرانی به سایتهای مخالف جمهوری اسلامی ایران.

• تصویب بودجه 55 میلیون دلاری برای جنگ نرم علیه جمهوری اسلامی ایران با عنوان "قانون قربانیان سانسور در ایران" در سال 2009 توسط کنگره امریکا.

• تقاضای مبلغ 75 میلیون دلار بودجه اضافی جهت حمایت از دموکراسی در ایران در سال 2006. و ....

ب) اعلام نشده

جذب نخبگان،جذب روزنامه نگاران و حمایت از آنان،حمایت از برخی گروههای داخلی ،ایجاد موسسات و نهادهای پژوهشی،راه اندازی سایتهای خبری ،تغییر نگرش و سبک زندگی مردم

در یک نگاه اجمالی از ابتدای انقلاب تاکنون سه رویکرد در حوزه رسانه ای علیه جمهوری اسلامی ایران قابل توجه و تفکیک است:

ـ رویکرد صرفا سیاسی: مرحله نخست به سال های اولی انقلاب برمی گردد. اما فعال ترین شبکه در این دوران با توجه به امکانات آن روز، «رادیو» بود.محور برنامه های این رسانه ها حمایت از عملکرد ضد انقلاب در ایران و ارائه چهره ضدمردمی از جمهوری اسلامی بود.

ـ رویکرد فرهنگی ـ سیاسی: مرحله دوم عمدتا به اواخر دهه 1360 مربوط می شود.تعداد زیادی شبکه های رادیویی و تلویزیونی فارسی زبان توسط ضد انقلاب با کمک ها و امکانات کشورهای غربی راه اندازی شد. رویکرد گفتمانی شبکه های ایرانی ضدانقلاب در این دوران، فرهنگی بود.

ـ رویکرد همه جانبه: مرحله سوم به نیمه دوم دهه 1370 به بعد برمی گردد.لذا به موازات برنامه های فرهنگی و تهاجم علیه اخلاق و باورهای مردم ایران برنامه های سیاسی گسترده ای را با هدف شکاف ملت ـ دولت و تضعیف پایگاه مردمی نظام به راه انداختند.

انواع شبکه ها:

1ـ شبکه های فارسی زبان وابسته به دولت ها

2ـ شبکه های وابسته به اپوزیسیون یا تلویزیون های لس آنجلسی

3ـ شبکه های رادیکال قومی ـ مذهبی

4ـ شبکه های بازاریابی و تبلیغاتی

شبکه های فارسی زبان وابسته به دولت ها

در حال حاضر دو طیف از دولت ها دارای انگیزه و توانمندی جهت راه اندازی شبکه های تلویزیونی تهیه و پخش برنامه برای مخاطبان فارسی زبان هستند.

الف) کشورهای منطقه ای رقیب، مارات متحده عربی که با وجود ظاهر خصوصی، گردانندگی شبکه نوپای Mbc Persia را به عهده دارد.

ب) قدرت فرامنطقه ای رقیب، مانند آمریکا و انگلستان که به ترتیب شبکه های VOA Persian و BBC Persian را اداره می کنند.پشتوانه و اتکاء این شبکه ها به دولت های بزرگ آمریکا و انگلیس که از مهم ترین دولت های چالش ساز برای امنیت و منافع ملی ایران محسوب می شوند، موقعیت و اهمیت بی بدیلی به آنها می بخشد که در ادامه به مهم ترین موارد آن از منظر تهدید نرم برای کشورمان اشاره می شود:

1ـ برخلاف سایر تلویزیون های فارسی زبان، در BBC و VOA برنامه های خبری و گزارش یا رپرتاژ و تفسیر رویدادهای سیاسی و اجتماعی ایران و جهان محوریت دارد. سایر برنامه های آموزشی، تفریحی و سرگرمی جنبه مکمل دارند و بر جاذبه آنها می افزایند.

2ـ BBC و VOA تنها شبکه هایی هستند که امکان و قابلیت تولید و برنامه سازی دارند و تنها به یک یا دو استودیوی پخش و مجری محدود نمی شوند و این هم از مزیت ها و عوامل جذب مخاطبان بیشتر در مقایسه با سایر شبکه های فارسی زبان است.

3ـ BBC و VOA از شبکه های وسیعی از خبرنگاران و گزارشگران محلی و مستقر در کشورهای مختلف برخوردارند. این خبرنگاران و گزارشگران در خصوص مسائل ایران و یا مسائل منطقه ای و بین المللی برای مخاطبان ایرانی، اخبار و گزارش های جذاب و با کیفیتی به صورت مستقیم پخش می کنند.

4ـ کارکرد اصلی تهدیدساز یا ویژگی مهم و جاذبه آفرین BBC و VOA ، با توجه به پشتوانه دولتی و اتصال آنها به شبکه های خبری و خبرگزاری های وابسته به آمریکا و انگلیس، در عرصه اطلاع رسانی و خبری است؛ به گونه ای که نه تنها مخاطبان فارسی زبان را از مراجعه به سایت منابع خبری بی نیاز ساخته، بلکه سایر شبکه های سیاسی لس آنجلسی و اپوزیسیون مانند «اندیشه» و یا «سیمای آزادی» را نیز کما بیش به آنها وابسته ساخته و این شبکه ها عمدتا به تکرار اخبار و مطالب BBC و VOA می پردازند.

5ـ برخلاف ثبات و روال کمابیش ثابت دیگر بخش های وابسته به VOA و BBC که برنامه هایی به سایر زبان ها پخش می کنند. بخش فارسی این دو شبکه با وجود عمر کوتاه تر از همتاهایشان، همواره طی دو و سه سال اخیر رو به گسترش و بسط بوده اند. تعداد کارکنان BBC Persian بسیار بیشتر از کارکنان بخش های دیگر این شبکه است که مثلا به زبان عربی، روسی و یا ترکی مشغول تهیه و پخش برنامه هستند.

6ـ با در نظر گرفتن دغدغه ها و نگرش منفی جامعه ایرانی نسبت به بیگانگان به ویژه آمریکا و انگلیس و برای کاستن از حساسیت مخاطبان و جلب نظرشان به رسانه هایی که وابستگی مستقیم به این دو دولت دارند، اقدامات متعددی توسط این شبکه ها صورت می پذیرد که پیش شرط موفقیت سناریوهای جنگ نرم یعنی «اعتمادسازی پایدار» دانسته می شود. در این بین شبکه BBC احتیاط و مراعات بیشتری مبذول می دارد تا ژست رسانه ای حرفه ای و بی طرف به خود گیرد، در حالی که این احتیاط در VOA کمتر بوده و تِم سیاسی و جهت گیری مستقیم آن بیشتر است. به عنوان مثال مجریان VOA همانند صهیونیست ها نام «اورشلیم» را به جای بیت المقدس به کار می برند. حال آنکه مجریان BBC برای جلب مخاطبان مسلمان در ایران و افغانستان از همان نام اسلامی «بیت المقدس» استفاده می کنند.

7ـ توجه به نیروی انسانی فعال در VOA و BBC که به عنوان مجری، گزارشگر و یا تحلیلگر مقابل دوربین قرار می گیرند، قابل توجه و معنادار است. در این بخش ها کمتر چهره اروپایی و یا آمریکایی به چشم می خورد.

این افراد عمدتا فعالین سایت های اینترنتی، وبلاگ نویس ها، روزنامه نگاران شاغل در روزنامه های اصلاح طلبِ توقیف شده و یا مخالفین سیاسی منسوب به جریان اصلاحات هستند که کمابیش برای اغلب مخاطبان شناخته شده هستند، با مقتضیات فعالیت رسانه ای و علایق و نیازها و ویژگی روان شناختی جامعه ایرانی آشنایی داشته و ارتباط و تعامل مستمری نیز با داخل دارند. بدین ترتیب، شبکه های وابسته به آمریکا و انگلیس تا حدودی «ایرانیزه» شده و امکان بیشتری برای تعامل و جلب اعتماد مخاطب می یابند.

8ـ نقطه ضعف و محدودیت اصلی BBC و VOA نداشتن جای پا و امکان فعالیت در داخل کشور است که به ویژه از سال 1388 پس از اعمال محدودیت ها برای مرتبطان و شبکه خبرنگاران اجتماعی مرتبط با BBC ، این دو شبکه را در پوشش دادن سریع و کامل مسائل ایران و ایجاد ارتباط با بخش های جامعه دچار مشکل جدی و بعضا جبران ناپذیر ساخته است.