به گفته متخصصان علت این بیماری​نوعی اختلال در سیستم ایمنی بدن است كه منشأ ژنتیكی و فامیلی دارد و موجب می‌شود نوعی هورمون یا ماده مخصوص در خون و پوست آزاد شده و یك فعالیت غیرطبیعی را در پوست و سایر نواحی ذكر شده از بدن آغاز كند كه موجب خارش و بروز ضایعات كوچك برجسته می‌شود. در تشدید يافتن و حتی آغاز بیماری گاهی عواملی چون بیماری‌های داخلی مانند هپاتیت، اختلال عملكرد كبد و ابتلا به بیماری‌های ویروسی و عفونی و مصرف بعضی داروها (آتنولول، لیتیوم، قرص‌های ضدبارداری، بعضی آنتی‌بیوتیك‌ها و...)، استرس و مشكلات عصبی و روحی، آلاینده‌ها و موادشیمیایی نقش بسزایی دارند.باید دانست بیماری لیكن‌پلان ممكن است به طور كامل درمان و ریشه‌كن نشود، اما با مراقبت‌ها و پیگیری‌های لازم می‌توان آن را كنترل و از عود و عوارض آن جلوگیری كرد. به همین جهت به بیمارانی كه مبتلا به لیكن پلان مخاط دهان، مو و ناخن هستند، توصیه می‌شود برای جلوگیری از زخم‌های دهانی و امكان بدخیم شدن آن و جلوگیری از تخریب دائمی ‌ریشه موهای سر (سیكاترسیل آلوپشی) و ناخن به درمان سریع آن با توصیه پزشك متخصص پوست اقدام كنند.در تشخیص قطعی بیماری لیكن پلان و بیماری‌های همراه گاهی ممكن است از پوست یا مخاط دهان نمونه‌برداری (بیوپسی) همراه آزمایشات خونی و كبدی به عمل آید. اهمیت این آزمایش‌ها علاوه بر تشخیص بیماری و علل آن، برای مصرف داروی پردنیزولون با عوارض جانبی آن است كه گاهی این بیماران برای رهایی از لیكن پلان نیازمند مصرف آن هستند. بنابراین اگرچه پردنیزولون داروی اول و مفید در سركوب سیستم ایمنی بیش از حد فعال‌ شده در بیماری لیكن پلان متوسط تا شدید است، اما عوارض آن در بیماران فشارخونی، دیابتی، مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای (سل، ایدز، بیماری‌های عفونی و انگلی، مشكلات چشمی ‌و استخوان) باید مورد توجه باشد. از این جهت دوره درمان با آن كه ممكن است تا 3 ماه باشد، نیازمند همكاری بیماران و پیگیری آنان در بروز عوارض احتمالی مصرف پردنیزولون است. توصیه به مصرف شیر و لبنیات و فعالیت بدنی و ورزش می‌تواند عوارض این دارو را به حداقل برساند. فراموش نكنیم دوره مصرف پردنیزولون باید كامل باشد، به این‌صورت كه بعد از توقف و بهبود بیماری به تشخیص پزشك، مصرف دارو آرام‌آرام كم شده تا قطع شود و از قطع ناگهانی دارو جدا خودداری كنيد، زیرا موجب عود و مقاومت بیماری می‌شو​د. اما فرم‌های خفیف تا متوسط بیماری با مصرف بعضی پمادها و كرم‌های موضعی (فلوسینولون، كلوبتازول، تریامسینولون) و قرص‌های ضدخارش (لوراتادین، سیتیریزین و...) قابل درمان است و افراد خانواده نباید نگران سرایت بیماری باشند، زیرا مسری نيست./س