به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، اینها بخشی از گفته‌های پسرجوانی است که سال 84 مورد اسیدپاشی بیرحمانه‌ای قرار گرفت. او حالا و بعد از مدتها دادگاه رفتن می‌داند که با فرد دیگری اشتباه گرفته شده ، دادگاه حکم قصاص و دیه را تایید کرده است اما ضارب نه قصاص می‌شود و نه دیه ای به او پرداخت می‌کند.

کمی‌درباره من
این مرد خود را اینگونه معرفی می‌کند: سال 1363 در تهران به دنیا آمدم، دیپلمم را که گرفتم چسبیدم به حرفه پدرم. پدرم خیاط رویه های مبل است، قبل از اتمام تحصیل هم همین کار را انجام می‌دادم اما بعد از دبیرستان، شد حرفه ای که در آن تخصص پیدا کرده بودم. پدرم هنوز هم خیاطی می‌کند و با درآمد همین شغل هم خرج من را می‌دهد و هم تنها دخترش را به خانه بخت فرستاده است. او ادامه می‌دهد: درسم که تمام شد رفتم برای سربازی، به خاطر لاغری از اعزام به سربازی معاف و درست از 18 سالگی کارم را آغاز کردم. سال 84 بود که رویم اسید پاشیدند و از همان روز خانه نشین شدم.

دستگیری ضارب
این جوان درپاسخ به نحوه دستگیری فرد اسیدپاش به «حمایت» گفت: بلافاصله بعد از اسیدپاشی، ضارب که به همراه موتورسواری بود پا به فرار ‌گذاشت. شیب کوچه، ترس از دستگیری و مردمی‌ که به سمت موتور سوار می‌دویدند باعث ‌شد مرد ضارب به موتور نرسید و در مغازه‌ای پنهان شود. همین کارش او را به دادم انداخت و کسبه‌های محله او را دستگیر و تحویل پلیس دادند.