به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از "پرس تي وي"؛ لندمن نويسنده و مجري راديو "پروگرسيو" شيكاگو در اين مقاله كه در پايگاه اينترنتي "پرس تي وي" منتشر شده، گفته است؛ طرح ها و نقشه هاي واشنگتن به ندرت خنثي مي شوند. واشنگتن در مقابل سوريه سرسختي نشان مي دهد.
 
دستهاي آمريكا در خشونت هاي تمام ماه هاي اخير سوريه در كار بوده است. پاتريك ونترل سخنگوي وزارت خارجه آمريكا روز 18 جولاي (زمان وقوع انفجار ساختمان امنيت ملي سوريه) در كنفرانس مطبوعاتي، از محكوم كردن كشتار خونسردانه روز چهارشنبه خودداري كرد.
 
در اين انفجار، داود راحجه وزير دفاع سوريه، آصف شوكت معاون راجحه و حسن تركماني معاون نخست وزير سوريه كشته شدند.
 
زماني كه در ساختمان امنيت ملي سوريه نشستي بين وزيران و مقامات امنيتي و نظامي در حال برگزاري بود، در انفجار تروريستي مقامات مذكور كشته و ديگر حاضران نيز مجروح شدند.
 
در جريان كنفرانس مطبوعاتي پاتريك ونترل، وقتي خبرنگاران با اصرار از او خواستند كه پاسخ دهد آيا دولت اوباما معتقد است كشتن مقامات عالي رتبه سوريه خوب است يا بد.
 
ونترل فقط تاكيد كرد كه واشنگتن "بر پايان دادن به خونريزي ها تمركز دارد".
 
وي گفت: اين رژيم اسد است كه با كشتار مردم خود اين وضعيت هرج و مرج را به وجود آورده است. ما خواهان انتقال قدرت به صورت مسالمت‌ آميز هستيم.
 
لندمن در تشريح اين سخنان، مي نويسد؛ به عبارت ديگر قتل بيرحمانه تا وقتي كه سلطه آمريكا را به پيش مي برد، مجاز است. كشورهايي كه همكاري نكنند، غارت خواهند شد. تعداد كشته ها مهم نيست. كشتن مقامات ارشد منصفانه است، همينطور استفاده از تمام تاكتيك هاي غيرقانوني.
 
دستهاي واشنگتن در حمله روز چهارشنبه در كار بود. ديپلماسي جوخه مرگ در اولويت قرار دارد و هيلاري كلينتون نيز در مورد بهايي كه بايد پرداخت شود، هشدار داده بود.
 
اين قيمت، فراتر از كشتن مقامات است. تبديل سوريه به يك گورستان (از سوي آمريكا) طراحي شده است. كشتار روزانه توسط جوخه هاي مرگ بر تعداد اجساد مي افزايد. نيروهاي ويژه غربي و شايد قطري به همراه عوامل اطلاعاتي آنها را هدايت مي كنند.
 
ماهواره و ديگر تجهيزات مخابراتي به آنها كمك مي كند كشاندن جنگ به خيابانهاي دمشق، اوضاع را تشديد مي كند.
 
دستگاه هاي تبليغاتي اين پيام را القا مي كنند كه دولت اسد در حال سقوط است، اما حملات شورشيان به تنهايي نمي توانند او را شكست دهند.
 
فقط اجساد افزايش مي يابد. غيرنظاميان و نيروهاي امنيتي بيشترين درد و رنج را متحمل مي شوند. انواع گزارش هاي نادرست منتشر مي شود. از تصاوير ويدئويي ساختگي استفاده مي شود.
 
الجزيرة از تصاوير توليد شده در قطر استفاده مي كند و مطالبي از قول منابع غير موثق نقل مي شود.
 
الجزيرة مدعي شد؛ "آخرين تحولات" نشان دهنده "نقطه عطف" در درگيري ها است، اعتبار رژيم درهم شكسته است و از دست دادن كنترل دمشق به اين معني است كه رژيم به تدريج تسلط خود بر كشور را از دست مي دهد.
 
واشنگتن و ناتو جنگ در پايتخت سوريه را "عمليات آتشفشان دمشق" دانستند. آنها اين جنگ را تهاجمي تمام عيار ناميدند. فرمانده شورشيان سوريه گفت؛ هيچ نقطه بازگشتي وجود ندارد. جنگ دمشق براي ما از اولويت برخوردار است، ما عمليات آزادسازي دمشق را آغاز كرده ايم.
 
اما طرح هاي بلندمدت واشنگتن نه آزادي سوريه، بلكه ويراني اين كشور است. عمليات پايان دادن به خشونتها در دمشق فقط تبليغات است و رسانه ها نيز آن را كوركورانه تكرار مي كنند.
 
حقيقت آن است كه حملات جوخه هاي مرگ در حال تشديد و درگيري هاي مداوم همچنان در جريان است.
 
نواف فارس سفير سابق سوريه در عراق، پس از بركنار شدن اتهامات موهني را مطرح كرد. او براي واشنگتن كار مي كند.
 
او ادعا كرد؛ مقامات سوريه به او گفته بودند، واحدهاي جهادي را براي مبارزه با نيروهاي آمريكايي در عراق، به كار بگيرد.
 
او به تازگي گفته است؛ اسد در حمص از سلاح شيميايي استفاده كرد. نواف فارس اعتراف كرد؛ نمي تواند اين مطلب را تائيد كند. اما اگر اسد تهديد شود، از اين تسليحات استفاده خواهد كرد.
 
روز 19 جولاي (يك روز پس از انفجار) كشورهاي آمريكا، انگليس، آلمان، پرتغال و ايرلند، قطعنامه اي را  عليه سوريه روي ميز گذاشتند. يازده كشور به آن راي مثبت دادند (علاوه بر كشورهاي طراح قطعنامه، آذربايجان، كلمبيا، هند، گواتمالا، مراكش و توگو نيز به اين قطعنامه راي مثبت دادند).
 
آفريقاي جنوبي و پاكستان راي ممتنع دادند، ولي روسيه و چين آن را وتو كردند. اين قطعنامه با توسل به بند هفتم منشور سازمان ملل، اعلام جنگ مي كرد.
 
روسيه و چين مسئولانه عمل كردند. آنها تاكنون سه بار چنين كاري كرده اند، آنها خواهان راه حلي براي درگيري ها هستند، نه بمباران.
 
هر دو كشور در سوريه منافع فراواني دارند. فقط آنها مي تواننند از سوري ها دفاع كنند، ماه ها ديپلماسي به شكست انجاميده، تجهيز و حمايت از هم پيمان خود (سوريه) حياتي است.
 
واشنگتن اين را مي داند و در اين مقطع نمي تواند خطر كند و با اين كشورها (روسيه و چين) وارد منازعه شود.
 
در بخشي از قطعنامه (مدنظر واشنگتن) گفته شده بود؛ اين وضعيت سوريه، تهديدي براي صلح و ثبات بين المللي است.
 
بند هفتم منشور سازمان ملل مورد استفاده قرار گرفت.
 
اين بند اقداماتي مانند از تحريم هاي اقتصادي گرفته تا محاصره يا مداخله نظامي _در صورت شكست ديگر اقدامات_ را مجاز مي داند.
 
اين قطعنامه خواستار انتقال قدرت به اسد به ديگران شد.
 
قطعنامه مذكور خواستار تعيين يك ضرب الاجل قطعي و جلوگيري از خشونت ها و خونريزي هاي بيشتر شده.
 
علاوه بر اين، اين قطعنامه با تائيد متن توافقنامه، نشست روز 30 ژوئن در ژنو، خواستار پايان يافتن درگيري هاي مسلحانه و اجراي طرح صلح كوفي عنان شد.
 
اما اين قطعنامه، توجهي به آنچه كه اسد قبلا انجام داده بود، نكرد. در ماه فوريه، مردم سوريه با شركت در همه پرسي ملي از قانون اساسي جديد اين كشور حمايت كردند.
 
با وجود تحريم اپوزيسيون و خشونت ها، 89.4 درصد مردم اين قانون اساسي را تائيد كردند و فقط 9 درصد با آن مخالف بودند. از ديگر اصلاحات اسد، اين بود كه براي اولين بار تكثرگرايي محدوديت هاي زمان رياست جمهوري و آزادي بيان نهادينه شدند.
 
روز هفتم ماه مي، اولين انتخابات پارلماني سوريه برگزار شد. اين يك رويداد سياسي مهم بود كه نامزدهاي مستقل نيز در آن شركت كردند.
 
ميزان مشاركت بالا بود و راي گيري به آرامي انجام شد. ناظران مستقل فرآيند راي گيري را آزاد و منصفانه توصيف كردند.
 
درخواست تكرار آنچه كه قبلا انجام شده، بي خردي است. قطعنامه روز پنج شنبه هفته گذشته، خواستار اجراي طرح عنان خروج ارتش از مناطق پرجمعيت و تسليم يك جانبه بود.
 
از ديگر مفاد اين قطعنامه مي توان به تمديد ماموريت كميته ناظران سازمان ملل در سوريه به مدت 45 روز ديگر اشاره كرد.
 
چنانچه سوريه در طي ده روز نتواند موارد مذكور را اجرا كند، بند 41 فصل هفتم منشور سازمان ملل، اجرا خواهد شد كه موارد مندرج در آن، كمتر از مداخله نظامي نيست.
 
اين بند شامل اختلال كامل يا نسبي در روابط اقتصادي و اختلال در ارتباطات ريلي، دريايي، هوايي، پستي، راديويي و ديگر وسايل مخابراتي و قطع روابط سياسي است.
 
همچنين؛ اين مفاد خواستار ارزيابي اجراي اين قطعنامه و بررسي اقدامات ديگر است.
 
تلويحا اجراي بند 42 فصل هفتم منشور سازمان ملل نيز مطرح شد. مفاد اين بند شامل محاصره و ديگر عمليات هاي هوايي، دريايي يا زميني از سوي نيروهاي كشورهاي سازمان ملل است.
 
اگر اين راه حل محقق نشود، از بندهاي ديگر استفاده مي شود. بند 46 خواستار استفاده از نيروهاي مسلح كه توسط شوراي امنيت با كمك كميته نظامي تشكيل مي شود، است.
 
واشنگتن و كشورهاي مهم عضو ناتو آن را تائيد كردند، اما روسيه و چين به شدت با اين قطعنامه مخالفت كردند.
 
ويتالي چوركين، نماينده روسيه در سازمان ملل، اظهارات واشنگتن و متحدانش را غير قابل قبول خواند.
 
او آنها را متهم كرد كه منافع ژئوپلتيك خود را مقدم بر مردم سوريه مي دانند.
 
پوتين نيز پيشتر گفته بود؛ قطعنامه غربي مستقيما از مزدوران شورشي حمايت مي كند.
 
غرب و كشورهاي منطقه اي در حال حاضر تجهيزات، سلاح، پول در اختيار شورشيان مي گذارند. آنها را آموزش داده و هدايت مي كنند.
 
لندمن گفت: آنها مسئول اصلي خشونت ها هستند. اگر آنها سگ هاي خود (عوامل مزدور) را مهار كنند، مي توانند به خشونت ها پايان دهند. اين قطعنامه ها فقط پوششي براي سلطه غيرقانوني است.
 
اين تحليلگر آمريكايي در ادامه مي افزايد؛ كميته بين المللي هلال احمر، با منافع سياسي و اطلاعاتي غرب مرتبط است. اين كميته به دروغ خشونت هاي سوريه را "جنگ داخلي" توصيف كرد. بيانيه اين كميته چيزي را تغيير نداد.
 
با اين وجود، رسانه ها اين بيانيه را مستمسك قرار دادند. وال استريت ژورنال در سرمقاله خود، تيتر زد: جنگ داخلي سوريه اتهامات جرايم جنگي سوريه مطرح شد.
 
گفته مي شود؛ اكنون سوريه از پيامدها و تبعات اين جنايات در رنج است. ثبات منطقه در خطر است.
 
واشنگتن، ديگر كشورهاي غربي و منطقه اي گزينه هايي در دست دارند. رسانه هاي ديگر نيز همين مسئله را بزرگنمايي كردند. اين كار درگيري ها را حل نمي كند، بلكه آن را تشديد مي كند. واشنگتن همين نيت را دارد و اين گونه برنامه ريزي كرده است.
 
آمريكا اين طرح را كنار نخواهد گذاشت، تا وقتي كه سوريه ويران و غارت شود ادعا خواهد شد "مداخله بشردوستانه" و به دنبال آن "آزادي" هدف واشنگتن بود. از ابتدا طرح واشنگتن همين بوده است.