به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه کیهان، پايگاه اينترنتي روزآن لاين در تحليل وضعيت آشفته مخالفان جمهوري اسلامي نوشت: «بعد
از بحران سال 88 بهترين عرصه اي كه مي توانست روياي اثربخشي تحريم انتخابات را تحقق
ببخشد، انتخابات مجلس نهم بود. چه آنكه عموما انتخابات مجلس از شور و هيجان كمتري
نسبت به انتخابات رياست جمهوري برخوردار است، بويژه با وجود فيلتر نظارت استصوابي
كه هركس را توان عبور از آن نيست. گروه پشتيبان تحريم كه طلايي ترين فرصت ممكن براي
اثبات عدم مقبوليت نظام را بدست آورده بودند، با تمام توان وارد عرصه شدند. از داخل
نيز برخي گروه هايي كه همواره خود را در چهارچوب نظام تعريف مي كردند و مي كنند، دم
از عدم مشاركت در انتخابات زدند. اينها همه دست به دست هم داد تا بهترين زمينه براي
به ثمر نشستن سياست تحريم انتخابات فراهم شود. اما حالا بعد از بهترين شرايط براي
اثربخشي تحريم، سؤال از مدافعان سرسخت تحريم اين است كه بعد از انتخابات مجلس چه
دستاوردي را توانستند حاصل كنند؟ آيا توانستند عدم مقبوليت جريان حاكم را اثبات
كنند؟ آيا حاكميت در برابر اين سياست مجبور به عقب نشيني شد؟ آيا گشايشي در فضاي
سياسي و وضعيت حصر و حبس ها حاصل شد؟ مسلما هيچ جواب قانع كننده اي براي اين سؤال
ها وجود ندارد. ضمن اينكه همه كساني كه شركت نكردند، الزاما به نيت تحريم به عنوان
يك كنش سياسي، نبود. اكنون شرايط به گونه اي است كه تحريم انتخابات به منزله بار
كجي مي ماند كه هيچ گاه به منزل نمي رسد. بر همين اساس كمتر در ميان سياسيون ديده
مي شود كه حتي صحبت از عدم مشاركت در انتخابات بكنند.
اين پايگاه وابسته به اپوزيسيون مقيم فرانسه در ادامه نوشت: اصلاح طلبان در انفعالي
ترين شرايط ممكن به سر مي برند. از آنها به اندازه انگشتان دو دست در مجلس حضور
دارند. در چند ماهه اخير، اسامي زيادي از ميان اصلاح طلبان براي نامزدي در انتخابات
بيان شده است. اما سيدحسن خميني توسط مجموعه اش، اين موضوع را تكذيب كرد. محمد
خاتمي نيز توسط نهادهاي انتصابي به شدت تخريب شده و بعيد به نظر مي رسد، بتواند با
اين مجموعه كار كند. بنابراين احتمال نامزديش ضعيف است. انصاري و اسحاق جهانگيري
نيز از جذابيت لازم براي رقابت در انتخابات بي بهره اند. مي ماند دومين معاون اول
خاتمي، يعني محمدرضاي عارف. اولين نكته در مورد وي اين است كه نگراني از بابت رد
صلاحيت او وجود ندارد. چه آنكه جزو معدود افراد از جريان اصلاحات است كه در مجمع
تشخيص مصلحت توسط رهبري ابقا شده اما در سوي ديگر ماجرا او راه سختي در جلب حمايت
بدنه اصلاح طلبان دارد. چرا كه وي حاضر به همراهي با جنبش سبز نشد و حتي در برهه اي
به تقبيح آن پرداخت كه با واكنش موسوي خوئيني ها روبرو شد مبني بر آنكه اصلاح طلبان
شديدترين فشارها را تحمل مي كنند، وي در نهادي انتصابي، منصوب مي شود.
روزآن لاين درپايان اين تحليل نوشت: اين دسته از منتقدان و معترضان همانطور كه با
عقلانيت و واقع گرايي به اين نتيجه رسيده اند كه فعاليت تنها در چهارچوب فعلي
ثمربخش است، بايد به اين واقعيت نيز برسند كه بدون همكاري و رضايت جريان حاكم،
فعاليتي درازمدت، امكان پذير نيست. همانطور كه روزگاري عده اي پروژه خروج از حاكميت
را تجويز مي كردند، امروز نه تنها از اصلاح طلبي دولت گرا گذشته اند بلكه به اصلاح
طلبي منهاي حضور اصلاح طلبان روي آورده اند. يعني مواجهه با واقعيت آنها را به اين
سياست رسانده است. مسلما نامزدي كه منطبق بر تمام خواسته هاي معترضان باشد، اساسا
اجازه حضور در انتخابات را نخواهد يافت و رد صلاحيت خواهد شد و بر فرض محال در صورت
حضور و پيروزي، بعد از آن، با هجمه هاي فلج كننده روبرو خواهد شد. 
