شهروند خبرنگار مازندران؛
لذت رانندگی در جاده برفی سوادکوه + فیلم
دبیر سیاسی دفتر تحکیم وحدت خطاب به احمدي‌نژاد
وقتي با شعار اقتصادي آمديد هشدار داديم که فرهنگ مغفول نماند!
دبیر سیاسی دفتر تحکیم وحدت خطاب به احمدي‌نژاد گفت: دولت نهم با شعارهای اقتصادی آمد و ما هشدار دادیم که فرهنگ نباید مغفول و مظلوم بماند؛ اما افسوس که امروز می گوییم فرهنگ را به لیبرالیسم آلوده نکنید.
به گزارش حوزه دانشگاه باشگاه خبرنگاران، متن انتقادی دفتر تحکیم وحدت خطاب به رئیس جمهور که در جلسه افطاری شب گذشته توسط نماینده این اتحادیه قرائت شد، به شرح زير است:
بسمه تعالی
طلوع مجدد گفتمان انقلاب اسلامی و مکتب امام(ره) در مقطع سرنوشت ساز سال 84، نشانگر اعتقاد عمیق مردم ایران اسلامی به این مکتب بود. فرصت 8 ساله ای که در اختیار دولت نهم و دهم قرار گرفت و می توانست در باز تولید این گفتمان به فراخور اقتضائات زمانی دهه سوم انقلاب اسلامی و اجرای آن کفایت کند، اما افسوس و صد افسوس که در پایان هفتمین سال، با نتیجه ای شایسته مواجه نیستیم.
هرچند که صِرفِ باز طرح آن شعارها و آرمان ها هم امری نیکو و قابل تقدیر بود، اما عدم تحقق آنها در حد امکانِ یک دولت هشت ساله با پشتوانه حمایت مستمر و جدی رهبری و مردم، عملا مصداق فرصت سوزی و بطالت است. فرصتی که در یک بزنگاه سیاسی و اجتماعی – یا به تعبیر رهبری «پیچ تاریخی» - به دست آمد و عدم استفاده لازم از آن بهانه ای شد برای جناح های رقیب چپ و راست که اشتباهات دولت را به حساب صحت انتقادات و حقانیت خویش بگذارند و درصدد برآیند تا کلاهی از نمد رنجش سیاسی و نومیدی اجتماعی و اقتصادی مردم برای خود بدوزند.
این فرصت که در نتیجه شکست نمایندگان جریانات راست و چپ در آزمون بزرگ انتخابات سال 84 و 88 در برابر تکرار شعارهای انقلاب اسلامی، پدید آمد، می توانست با حضور نسل جدیدی از فرزندان این انقلاب به نوآوری و زایش سیاسی و فکری جدیدی بدل گردد. متاسفانه امروز شاهد کنار رفتن نسل جوان و آرمانخواه از عرصه های مدیریتی و بازگشت چهره های ارتجاعی و ورشکسته جناح های گذشته در قالب تفکر پراگماتیستی و «شبه سازندگی» هستند که همان
شعارها و برنامه های عملگرایانه و مدرن زده دهه هفتاد را تداعی می کند که حضور چهره های متعدد از تکنوکرات های سازندگی در رده های کلان مدیریتی کشور شاهدی بر این مدعاست .
دولت نهم با شعارهای اقتصادی آمد و ما هشدار دادیم که فرهنگ نباید مغفول و مظلوم بماند. ما شاهد عدم وجود راهبرد فرهنگی از سوی این دولت بوده و متأسفانه ارتقا فرهنگ اجتماعی در خور شأن انقلاب اسلامی را ندیدیم. افسوس که امروز می گوییم فرهنگ را به لیبرالیسم آلوده نکنید و استدعا دارد همان شعارهای اقتصادی را بچسبید! وضع اقتصادی ملت که همچنان
منتظر ورود پول نفت به سفره های خود برای خرید «مرغ» هستند! را نمی توان با تحریم های خارجی و ادعای «شرایط شعب ابیطالب» توجیه کرد که به تعبیر رهبری ما در شرایط «بدر و خیبر» هستیم، با این تبصره ی ما که اگر بی تدبیری های مدیران کارنابلد و نقد ناشنوای اقتصادی بگذارد!
نگاهی در بخشی از دولت سعی دارد با فرافکنی وضعیت نابسامان اقتصادی را به تحریم اقتصادی نسبت دهد، آنقدر فضا امروز تعجب برانگیز است که شائبه تعمدی بودن برخی سیاست های اقتصادی در جهت دامن زدن به فضای سودا گری را تداعی می کند. مخصوصاً در سالی که توسط مقام معظم رهبری به عنوان تولید ملی نامگذاری شده است.
شگفتی از این است که علاوه بر این که گفته شده حوزه مهم و اولویت دار، اقتصاد است و با توجه به این که آهنگ حرکت در این حوزه باید رویکرد ارزشی، سخت کوشانه و با جدیت باشد شاهد آن هستیم که بخشی از دولت با محدود نگری و خوش باوری و حتی شائبه برخی رگه های تعمدی به گونه ای کار را پیش می برد که بدون تردید می توان ادعا کرد در 30 سال پس از انقلاب اسلامی هیچ فرصتی اینگونه برای سودا گران و فرصت طلبان و دلالان فراهم نبوده است. شکاف طبقاتی زیاد تر، فقیر فقیر تر ، غنی غنی تر و فرصت برای فرصت طلبان مهیا تر شده است.
پرونده هایی نظیر فساد اقتصادی هزار میلیاردی، مقولات حاشیه ای درجه 2 تلقی شدند و این نبود، مگر ضعف نگرش، باور، عدم جدیت که در قالب یک رگه انحرافی در اقتصاد بروز کرده است.
دانشگاه و ماادراک دانشگاه! آقای دکتر، از آن نامه معروف شما به وزرای علوم و بهداشت دریافتیم که ظاهراً شما مخالف تفکیک جنسیتی هستید، اما نمی دانیم این ادعا چقدر صحت دارد و پشتوانه فکری آن چیست. فقط می دانیم که این کارهای ظاهرفریبانه، بهانه ای است برای از سر نهادن امر واجب «اسلامی کردن دانشگاه» که در قالب برنامه های بلندمدت محتواگرایانه محقق می شود، نه اقدامات سطحی چون تفکیک جنسیتی که آنهم سلیقه ای اعمال می شود و گاه نمی شود. برنامه هایی که مدیران کنونی با آن ناآشنایند. در این اقدام نسنجیده اولین چماق بر سر زنان فرود آمد و حذف جنسیتی رشته ها در دانشگاهها صورت گرفت که مصداق نامیمون آن در دفتر چه کنکور امسال قابل رویت است که در اینجا ما اعضای اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان دانشگاههای سراسر کشور(دفتر تحکیم وحدت) اعتراض شدید خود را اعلام نموده و قطعا پیگیریهای بعدیمان را شاهد خواهید بود.
آقای دکتر، تا زمان ورود شما در رأس مدیریت اجرایی کشور، کسانی بر دانشگاه اعمال نظر می کردند که دغدغه چندانی برای اجرای اسلام ناب نداشتند و لذا با هرچه که عنوان و محتوای اسلامی داشت در ستیز بودند. بلایی که آقایان لیبرال بر سر دفتر تحکیم وحدت درآورند تا میراث شهدایی چون رجب بیگی، علم الهدی، وزوایی و ورامینی را بر باد دهند، امیدوار بودیم در سایه بی طرفی و فقط قانون مند بودن– و نه حمایت آشکار یا پنهان- مدیران دانشگاهی دولت شما به مرور برطرف کنیم، اما حیف که مدیران نالایق و مسئولان نامسئول، فرصت ها را سوزاندند و دانشگاه ها را به ورشکستگی کشاندند. و متأسفانه در دانشگاهها با فضای بسته و امنیتی خود ساخته مواجهیم که به عنوان نمونه عدم صدور مجوز به تأسیس تشکلهای اسلامی دانشجویی در فرایند قانونی را نمونه ای بارز از این موضوع میتوان یافت.
ای کاش و ای کاش شما همچنان استاد دانشگاه علم و صنعت بودید و با اساتید سکولار برخورد می کردید.
آقای دکتر، از شما انتظار می رفت که راه راست گرایان و چپ گرایان دنیاطلب که آغوش غرب را بر ملت ترجیح می دادند، نپیماید. اما حیف که در فرصت تاریخی بیداری اسلامی چنان عملی از مدیران سیاست خارجه ندیدیم و ملت های مظلوم را به رنج هایشان وانهادیم. بگذریم که مذاکرات بی‌اذن و اجازه رهبری از سوی نمایندگان دولت و دیگر مدیران نامسئول با دیکتاتورهای
سرنگون شده و در آستانه سرنگونی، پرچم سه دهه سیاست خارجه جمهوری اسلامی را هم لکه دار کرد. ما از شما انتظار نداشتیم همراه ما در جریان تحت فشار گذاشتن دولت انگلیس شریک شوید ، اما ای کاش مسئولان امر با این انفعال مستمر، میراث تسخیرکنندگان سفارت امریکا بر باد نمی دادند. ای کاش به جای سخنرانی برای روسای دول جهان در سازمان ملل که البته آنهم امری شایسته و قابل تقدیر است، برای مدیران سیاست خارجی خود سخنرانی کنید که اینقدر خاطره های نامبارک تکروی ها و کج روی های سیاست خارجه در دولت های گذشته
را زنده نکنند.
سال 86 در یکی از همین جلسات افطار دانشجویی سخنان شما در انتقاد از رئیس دانشگاه آزاد با جدل لفظی نمایندگان وی در جلسه و افشاگری شما درباره رانت خواری های آنان به کام عدالتخواهان شیرین شد. اما حیف که امروز خبر از احیای آن «امواتِ سیاسی زنده به رانتِ اقتصادی» از سوی شما و دوستان شما می شنویم. حیف که طرح دانشجوی پولی را که تحکیم وحدتی ها در دهه هفتاد به کام رئیس دولت زهر کردند، در دولت شما در حد کمال محقق شده می بینیم.
آیا شمایی که قاعدتا باید نماینده ملت باشید، نباید سرنوشت روسای دولت های پیشین را تجربه کند. عاقبت به خیری احمدی نژاد در تمکین واقعی به شعارهای 7 سال قبل خودش است و نه لج و لجبازی های سیاسی با کسانی که اصلا معلوم نیست وجهه ای نزد ملت دارند یا نه. قوه مجریه باید به جای رقابت ناسالم با قوای دیگر، پیشرو در تحقق دولت مهدوی باشد، و در این نقشه راه، جایی برای عزل شدگان دستگاه قضا که متهم به قتل نفس اند، نیست. جایی برای
رانت خواران عرصه علم که سرمایه سالاری را در دانشگاه قالب کردند، نیست. جایی برای تکنوکرات های سرمایه پرست در عرصه صنعت، تجارت و اقتصاد نیست. جایی برای منفعلین در برابر تهدید توخالی استکبار نیست. جایی برای مفسدین و اختلاس کنندگان بانک و بیمه نیست. و صد البته که جایی برای لیبرال های عوام فریبی که فرهنگ را با تیر قدرت و ثروت نشانه رفته اند، نیست.
آقای رئیس جمهور همچنین دولت شما را دولت جایگزینی که از جنس عدالتخواهی و آرمانگرایی نباشد، شایسته نیست. پس بهانه به دست فرصت طلبانی که کوچکترین اشتباه شما و همکارانتان را برای خودنمایی و مردم فریبی از دست نمی دهند، ندهید.
برخلاف جلسه کنونی که پس از چند سال پرهیز دولتمردان از جلسات دانشجویی صورت پذیرفته و شایبه و شبهه سوء استفاده سیاسی و نتیجه گیری های انتخاباتی را در اذهان بسیاری پدید آورده، لازم به توضیح نیست که انتقادات دفتر تحکیم وحدت به عملکرد دولت فارغ از انتقادات سیاسی جناح های مرسوم و نقد فارغ از گود سیاست است که از مصدر قدیمی ترین و پرافتخار
ترین تشکل دانشجویی کشور صورت می گیرد. پس امیدواریم رئیس محترم جمهور برای این انتقادات، پاسخ شایسته نه در شمایل پاسخ های معمول و مرسوم به انتقادات نخبگان مردمی و نمایندگان مجلس که رنگ و بوی «کلاه شرعی» و «پوستین قانونی» دارند، ارائه نمایند. انتقادات ما را دوستانه بشنوند و پاسخ شان را نه در فرصت کوتاه این جلسه که با اصلاح عملکرد در پیشگاه ملت ایران ارائه نمایند.
آقای دکتر، ما دانشجویان؛ این انتقادات تند را به کسی که گوشش به باطل و چشمش به حرام باشد، وارد نمی کنیم. آنها حتی شایسته انتقاد هم نیستند، شما که از فرزندان امام(ره) و انقلاب اسلامی هستید، شایسته انتقاد دانشجویان عدالتخواهید. پس امیدواریم این انتقادات به گوش شما ناوارد نباشد و نیز چشمتان را بر منتقدان دلسوز نبندید. خداوند شما و همه مسئولان را در خدمت به مردم و اطاعت از ولی امر توفیق دهد.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
بسمه تعالی
طلوع مجدد گفتمان انقلاب اسلامی و مکتب امام(ره) در مقطع سرنوشت ساز سال 84، نشانگر اعتقاد عمیق مردم ایران اسلامی به این مکتب بود. فرصت 8 ساله ای که در اختیار دولت نهم و دهم قرار گرفت و می توانست در باز تولید این گفتمان به فراخور اقتضائات زمانی دهه سوم انقلاب اسلامی و اجرای آن کفایت کند، اما افسوس و صد افسوس که در پایان هفتمین سال، با نتیجه ای شایسته مواجه نیستیم.
هرچند که صِرفِ باز طرح آن شعارها و آرمان ها هم امری نیکو و قابل تقدیر بود، اما عدم تحقق آنها در حد امکانِ یک دولت هشت ساله با پشتوانه حمایت مستمر و جدی رهبری و مردم، عملا مصداق فرصت سوزی و بطالت است. فرصتی که در یک بزنگاه سیاسی و اجتماعی – یا به تعبیر رهبری «پیچ تاریخی» - به دست آمد و عدم استفاده لازم از آن بهانه ای شد برای جناح های رقیب چپ و راست که اشتباهات دولت را به حساب صحت انتقادات و حقانیت خویش بگذارند و درصدد برآیند تا کلاهی از نمد رنجش سیاسی و نومیدی اجتماعی و اقتصادی مردم برای خود بدوزند.
این فرصت که در نتیجه شکست نمایندگان جریانات راست و چپ در آزمون بزرگ انتخابات سال 84 و 88 در برابر تکرار شعارهای انقلاب اسلامی، پدید آمد، می توانست با حضور نسل جدیدی از فرزندان این انقلاب به نوآوری و زایش سیاسی و فکری جدیدی بدل گردد. متاسفانه امروز شاهد کنار رفتن نسل جوان و آرمانخواه از عرصه های مدیریتی و بازگشت چهره های ارتجاعی و ورشکسته جناح های گذشته در قالب تفکر پراگماتیستی و «شبه سازندگی» هستند که همان
شعارها و برنامه های عملگرایانه و مدرن زده دهه هفتاد را تداعی می کند که حضور چهره های متعدد از تکنوکرات های سازندگی در رده های کلان مدیریتی کشور شاهدی بر این مدعاست .
دولت نهم با شعارهای اقتصادی آمد و ما هشدار دادیم که فرهنگ نباید مغفول و مظلوم بماند. ما شاهد عدم وجود راهبرد فرهنگی از سوی این دولت بوده و متأسفانه ارتقا فرهنگ اجتماعی در خور شأن انقلاب اسلامی را ندیدیم. افسوس که امروز می گوییم فرهنگ را به لیبرالیسم آلوده نکنید و استدعا دارد همان شعارهای اقتصادی را بچسبید! وضع اقتصادی ملت که همچنان
منتظر ورود پول نفت به سفره های خود برای خرید «مرغ» هستند! را نمی توان با تحریم های خارجی و ادعای «شرایط شعب ابیطالب» توجیه کرد که به تعبیر رهبری ما در شرایط «بدر و خیبر» هستیم، با این تبصره ی ما که اگر بی تدبیری های مدیران کارنابلد و نقد ناشنوای اقتصادی بگذارد!
نگاهی در بخشی از دولت سعی دارد با فرافکنی وضعیت نابسامان اقتصادی را به تحریم اقتصادی نسبت دهد، آنقدر فضا امروز تعجب برانگیز است که شائبه تعمدی بودن برخی سیاست های اقتصادی در جهت دامن زدن به فضای سودا گری را تداعی می کند. مخصوصاً در سالی که توسط مقام معظم رهبری به عنوان تولید ملی نامگذاری شده است.
شگفتی از این است که علاوه بر این که گفته شده حوزه مهم و اولویت دار، اقتصاد است و با توجه به این که آهنگ حرکت در این حوزه باید رویکرد ارزشی، سخت کوشانه و با جدیت باشد شاهد آن هستیم که بخشی از دولت با محدود نگری و خوش باوری و حتی شائبه برخی رگه های تعمدی به گونه ای کار را پیش می برد که بدون تردید می توان ادعا کرد در 30 سال پس از انقلاب اسلامی هیچ فرصتی اینگونه برای سودا گران و فرصت طلبان و دلالان فراهم نبوده است. شکاف طبقاتی زیاد تر، فقیر فقیر تر ، غنی غنی تر و فرصت برای فرصت طلبان مهیا تر شده است.
پرونده هایی نظیر فساد اقتصادی هزار میلیاردی، مقولات حاشیه ای درجه 2 تلقی شدند و این نبود، مگر ضعف نگرش، باور، عدم جدیت که در قالب یک رگه انحرافی در اقتصاد بروز کرده است.
دانشگاه و ماادراک دانشگاه! آقای دکتر، از آن نامه معروف شما به وزرای علوم و بهداشت دریافتیم که ظاهراً شما مخالف تفکیک جنسیتی هستید، اما نمی دانیم این ادعا چقدر صحت دارد و پشتوانه فکری آن چیست. فقط می دانیم که این کارهای ظاهرفریبانه، بهانه ای است برای از سر نهادن امر واجب «اسلامی کردن دانشگاه» که در قالب برنامه های بلندمدت محتواگرایانه محقق می شود، نه اقدامات سطحی چون تفکیک جنسیتی که آنهم سلیقه ای اعمال می شود و گاه نمی شود. برنامه هایی که مدیران کنونی با آن ناآشنایند. در این اقدام نسنجیده اولین چماق بر سر زنان فرود آمد و حذف جنسیتی رشته ها در دانشگاهها صورت گرفت که مصداق نامیمون آن در دفتر چه کنکور امسال قابل رویت است که در اینجا ما اعضای اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان دانشگاههای سراسر کشور(دفتر تحکیم وحدت) اعتراض شدید خود را اعلام نموده و قطعا پیگیریهای بعدیمان را شاهد خواهید بود.
آقای دکتر، تا زمان ورود شما در رأس مدیریت اجرایی کشور، کسانی بر دانشگاه اعمال نظر می کردند که دغدغه چندانی برای اجرای اسلام ناب نداشتند و لذا با هرچه که عنوان و محتوای اسلامی داشت در ستیز بودند. بلایی که آقایان لیبرال بر سر دفتر تحکیم وحدت درآورند تا میراث شهدایی چون رجب بیگی، علم الهدی، وزوایی و ورامینی را بر باد دهند، امیدوار بودیم در سایه بی طرفی و فقط قانون مند بودن– و نه حمایت آشکار یا پنهان- مدیران دانشگاهی دولت شما به مرور برطرف کنیم، اما حیف که مدیران نالایق و مسئولان نامسئول، فرصت ها را سوزاندند و دانشگاه ها را به ورشکستگی کشاندند. و متأسفانه در دانشگاهها با فضای بسته و امنیتی خود ساخته مواجهیم که به عنوان نمونه عدم صدور مجوز به تأسیس تشکلهای اسلامی دانشجویی در فرایند قانونی را نمونه ای بارز از این موضوع میتوان یافت.
ای کاش و ای کاش شما همچنان استاد دانشگاه علم و صنعت بودید و با اساتید سکولار برخورد می کردید.
آقای دکتر، از شما انتظار می رفت که راه راست گرایان و چپ گرایان دنیاطلب که آغوش غرب را بر ملت ترجیح می دادند، نپیماید. اما حیف که در فرصت تاریخی بیداری اسلامی چنان عملی از مدیران سیاست خارجه ندیدیم و ملت های مظلوم را به رنج هایشان وانهادیم. بگذریم که مذاکرات بی‌اذن و اجازه رهبری از سوی نمایندگان دولت و دیگر مدیران نامسئول با دیکتاتورهای
سرنگون شده و در آستانه سرنگونی، پرچم سه دهه سیاست خارجه جمهوری اسلامی را هم لکه دار کرد. ما از شما انتظار نداشتیم همراه ما در جریان تحت فشار گذاشتن دولت انگلیس شریک شوید ، اما ای کاش مسئولان امر با این انفعال مستمر، میراث تسخیرکنندگان سفارت امریکا بر باد نمی دادند. ای کاش به جای سخنرانی برای روسای دول جهان در سازمان ملل که البته آنهم امری شایسته و قابل تقدیر است، برای مدیران سیاست خارجی خود سخنرانی کنید که اینقدر خاطره های نامبارک تکروی ها و کج روی های سیاست خارجه در دولت های گذشته
را زنده نکنند.
سال 86 در یکی از همین جلسات افطار دانشجویی سخنان شما در انتقاد از رئیس دانشگاه آزاد با جدل لفظی نمایندگان وی در جلسه و افشاگری شما درباره رانت خواری های آنان به کام عدالتخواهان شیرین شد. اما حیف که امروز خبر از احیای آن «امواتِ سیاسی زنده به رانتِ اقتصادی» از سوی شما و دوستان شما می شنویم. حیف که طرح دانشجوی پولی را که تحکیم وحدتی ها در دهه هفتاد به کام رئیس دولت زهر کردند، در دولت شما در حد کمال محقق شده می بینیم.
آیا شمایی که قاعدتا باید نماینده ملت باشید، نباید سرنوشت روسای دولت های پیشین را تجربه کند. عاقبت به خیری احمدی نژاد در تمکین واقعی به شعارهای 7 سال قبل خودش است و نه لج و لجبازی های سیاسی با کسانی که اصلا معلوم نیست وجهه ای نزد ملت دارند یا نه. قوه مجریه باید به جای رقابت ناسالم با قوای دیگر، پیشرو در تحقق دولت مهدوی باشد، و در این نقشه راه، جایی برای عزل شدگان دستگاه قضا که متهم به قتل نفس اند، نیست. جایی برای
رانت خواران عرصه علم که سرمایه سالاری را در دانشگاه قالب کردند، نیست. جایی برای تکنوکرات های سرمایه پرست در عرصه صنعت، تجارت و اقتصاد نیست. جایی برای منفعلین در برابر تهدید توخالی استکبار نیست. جایی برای مفسدین و اختلاس کنندگان بانک و بیمه نیست. و صد البته که جایی برای لیبرال های عوام فریبی که فرهنگ را با تیر قدرت و ثروت نشانه رفته اند، نیست.
آقای رئیس جمهور همچنین دولت شما را دولت جایگزینی که از جنس عدالتخواهی و آرمانگرایی نباشد، شایسته نیست. پس بهانه به دست فرصت طلبانی که کوچکترین اشتباه شما و همکارانتان را برای خودنمایی و مردم فریبی از دست نمی دهند، ندهید.
برخلاف جلسه کنونی که پس از چند سال پرهیز دولتمردان از جلسات دانشجویی صورت پذیرفته و شایبه و شبهه سوء استفاده سیاسی و نتیجه گیری های انتخاباتی را در اذهان بسیاری پدید آورده، لازم به توضیح نیست که انتقادات دفتر تحکیم وحدت به عملکرد دولت فارغ از انتقادات سیاسی جناح های مرسوم و نقد فارغ از گود سیاست است که از مصدر قدیمی ترین و پرافتخار
ترین تشکل دانشجویی کشور صورت می گیرد. پس امیدواریم رئیس محترم جمهور برای این انتقادات، پاسخ شایسته نه در شمایل پاسخ های معمول و مرسوم به انتقادات نخبگان مردمی و نمایندگان مجلس که رنگ و بوی «کلاه شرعی» و «پوستین قانونی» دارند، ارائه نمایند. انتقادات ما را دوستانه بشنوند و پاسخ شان را نه در فرصت کوتاه این جلسه که با اصلاح عملکرد در پیشگاه ملت ایران ارائه نمایند.
آقای دکتر، ما دانشجویان؛ این انتقادات تند را به کسی که گوشش به باطل و چشمش به حرام باشد، وارد نمی کنیم. آنها حتی شایسته انتقاد هم نیستند، شما که از فرزندان امام(ره) و انقلاب اسلامی هستید، شایسته انتقاد دانشجویان عدالتخواهید. پس امیدواریم این انتقادات به گوش شما ناوارد نباشد و نیز چشمتان را بر منتقدان دلسوز نبندید. خداوند شما و همه مسئولان را در خدمت به مردم و اطاعت از ولی امر توفیق دهد.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
