ستارگان فوتبالي كه درخشش خود را از المپيك ها آغاز كردند
با وجود آنكه رقابت هاي فوتبال المپيك به لحاظ كيفيت و جذابيت نسبت به مسابقات جام جهاني و حتي قهرماني اروپا، در سطح پايين تري قرار دارد، بعضي از ستارگان فوتبال جهان، درخشش خود را از همين رقابت ها آغاز كردند و به چهره هاي جهاني تبديل شدند.
به گزارش
سرويس بين الملل باشگاه
خبرنگاران، پايگاه اينترنتي "گل" در گزارشي به مناسبت برگزاري رقابتهاي فوتبال بازيهاي المپيك لندن، به معرفي چندتن از ستارگان سرشناس دنياي فوتبال كه درخشش خود را از صحنه هاي المپيك آغاز كرده اند، پرداخته است كه در ميان آنها نام افرادي مانند پلاتيني و كرسپو و بلوخين نيز به چشم مي خورد.
1-المپيك 1972_ اولگ بلوخين
اولگ بلوخين در المپيك 1972 عضو تيم ملي شوروي بود و با پنج گلي كه براي كشورش به ثمر رساند، باعث شد شوروي به همراه آلمان شرقي، مشتركا به مدال برنز دست يابد.
او پس از اين بازيها، بهتر و بهتر شد و موفق شد در سال 1975 برنده توپ طلا شود تا دومين فوتباليسته اهل شوروي و اولين بازيكن اوكرايني باشد كه به اين جايزه دست پيدا مي كند.
او يكي از بهترين مهاجمان تمام دهه 70 ميلادي بود، اما رژيم كمونيستي او را فقط به بازي در كيف (پايتخت فعلي اوكراين) محدود كرد.
بلوخين در سال 1988 و در سن 36 سالگي به باشگاه "فوروارتس استير" اتريش پيوست و اولين بازيكني از شوروي شد كه در خارج از كشور بازي كرد.
2- المپيك 1972_ فالكائو
فالكائو، يكي از بهترين هافبك هاي تاريخ فوتبال است. او فقط 18 سال سن داشت كه در المپيك مونيخ سه بار براي برزيل به ميدان رفت.
آن بازيها براي برزيلي ها فاجعه آميز بود. آنها در گروه خود، قعرنشين شدند و حتي پايين تر از ايران قرار گرفتند.
فالكائو به سرعت به يكي از بازيكنان اصلي تيم اينترناسيونال برزيل تبديل شد و به اين تيم كمك كرد، سه بار عنوان قهرماني اين كشور را در سالهاي 1975، 1976 و 1979 بدست آورد.
فالكائو در سال 1980 به رم رفت و بعد از دو فصل پرفروغ در پايتخت ايتاليا به "تيم ملي برزيل سال 1982" دعوت شد.
فالكائو در كنار سرزو، زيكو، ادر و سوكراتي، يكي از بهترين خط هافبك هاي يكي از بهترين تيم هاي فوتبال جهان را تشكيل داد.
او سپس به مربيگري تيم هاي اينترناسيونال، برزيل و ژاپن پرداخت.
3- 1976_ ميشل پلاتيني
پلاتيني اولين بازي خود براي تيم نانسي را در سن 17 سالگي انجام داد، اما تا سال 1976 يك بازيكن آماتور باقي ماند، تا اينكه او در المپيك 1976 مونترال كانادا سه گل براي فرانسه به ثمر رساند.
او در برابر گواتمالا دوبار گلزني كرد و در برابر اسرائيل نيز در دقايق پاياني يك پنالتي را به ثمر رساند تا فرانسه صدرنشين گروه خود شود، اما او نتوانست در مرحله يك چهارم نهايي در مقابل آلمان شرقي كاري صورت دهد و فرانسه از دور رقابتها حذف شد.
اما پلاتيني نگاه ها را به خود جلب كرده بود و تيم نانسي اولين قرارداد حرفه اي پلاتيني را با او امضاء كرد.
پلاتيني پس از مشكلات ابتدايي كه در تيم ملي فرانسه داشت، در اواسط دهه 80 ميلادي به دوران اوج خود رسيد و بين سالهاي 1983 تا 1985، سه بار پياپي عنوان بهترين بازيكن سال اروپا را از آن خود كرد و در سال 1984، در جريان قهرماني فرانسه در رقابتهاي قهرماني اروپا، 9 گل به ثمر رساند.
4- 1988_ روماريو
در جريان رقابت هاي المپيك سئول كه برزيل مدال نقره فوتبال را به دست آورد. روماريو در 6 بازي هفت به ثمر رساند و عملكرد خيره كننده اي را به نمايش گذاشت.
روماريو در آن رقابتها در كنار به به تو و مازينيو كه بعدها در كنار هم قهرماني جام جهاني 1994 را جشن گرفتند، گلزني در فينال المپيك 1988 را آغاز كرد، هرچند كه اين گل براي شكست دادن شوروي كافي نبود.
باشگاه پي اس وي آيندهوون هلند، بلافاصله او را شكار كرد. سپس او به بارسلونا رفت و يكي از بازيكنان "تيم رويايي" بارسا شد. سپس بين فلامينگو و والنسيا در رفت و برگشت بود.
روماريو پس از بارسا راهي فلامينگو شد و از فلامينگو به والنسيا پيوست و بار ديگر به فلامينگو برگشت و بازهم از اين تيم به والنسيا برگشت.
روماريو پس از ترك والنسيا به واسكودوگاما تيم اول خود برگشت و بع به فلومينزه و از آنجا به السد قطر رفت.
او از قطر به فلومينزه برگشت و سپس به واسكو دوگاما رفت. روماريو در واسكو هم نماند و در سال 2007 در چهارمين دور از حضور خود در واسكو دوگاما، هزارمين گل خود را به ثمر رساند.
5- 1992_ ساموئل كوفور
سامي كوفور بازيكن غنايي كه در سال 1992، 15 سال سن داشت و عضو تيم جوانان تورينو بود، جوانترين بازيكن فوتبالي است كه به مدال المپيك دست يافته است.
او در المپيك 1992 بارسلون با تيم ملي غنا به مدال برنز رسيد. در آن مسابقه ستارگان سياه، استراليا را در ورزشگاه نيوكمپ شكست دادند.
اما معروف ترين لحظه كوفور در ورزشگاه بارسلونا، هفت سال بعد رقم خورد. در فينال ليگ قهرمانان اروپا در سال 1992، او در دوازدهمين سال حضور خود در تيم بايرن مونيخ كه پس از پيروزي المپيك او را به خدمت گرفته بود، در ورزشگاه نيوكمپ در برابر منچستريونايتد قرار گرفت كه در آن مسابقه، منچستريونايتد دو گل در دقايق پاياني به ثمر رساند و قهرمان شد. كوفور با بايرن مونيخ 17 عنوان قهرماني بدست آورد.
6- 1996_ هرنان كرسپو
آرژانتيني ها هميشه رقابت هاي فوتبال المپيك را جدي گرفته اند و مي توان فهرستي از بازيكنان طراز اول را كه در اين مسابقات براي اين كشور به ميدان رفته اند، نام برد.
اما يكي از بهترين هاي آنها، هرنان كرسپو بود كه در رقابتهاي المپيك آتلانتا به مدال نقره رسيد.
پس از آنكه كرسپو با 6 گل زده به عنوان مشترك آقاي گلي المپيك دست يافت، باشگاه پارما بلافاصله او را از تيم دوران كودكي اش يعني ريور پلاته كه با آن به قهرماني ليبرتادورس رسيده بود، خريد.
كرسپو پس از شروعي نه چندان موفق به پارما كمك كرد تا در سال 1999 به قهرماني جام يوفا برسد و پس از آن با رقمي معادل 35 ميليون پوند كه آن زمان ركوردي در بازار نقل و انتقالات بازيكنان محسوب مي شد، به لاتزيو پيوست.
با بروز مشكلات مالي در لاتزيو، اينترميلان كرسپو را با 26 ميليون يورو جايگزين رونالدو كرد و پس از آن، چلسي براي جذب او 25 ميليون يورو پرداخت و او را از ايتاليا به انگليس آورد.
كرسپو در سال 2006 بار ديگر به اينترميلان برگشت و پس از كسب سه عنوان قهرماني ايتاليا با اين تيم به پارما پيوست و در اين تيم در فوريه سال 2012 بازنشسته شد.
1-المپيك 1972_ اولگ بلوخين
اولگ بلوخين در المپيك 1972 عضو تيم ملي شوروي بود و با پنج گلي كه براي كشورش به ثمر رساند، باعث شد شوروي به همراه آلمان شرقي، مشتركا به مدال برنز دست يابد.
او پس از اين بازيها، بهتر و بهتر شد و موفق شد در سال 1975 برنده توپ طلا شود تا دومين فوتباليسته اهل شوروي و اولين بازيكن اوكرايني باشد كه به اين جايزه دست پيدا مي كند.
او يكي از بهترين مهاجمان تمام دهه 70 ميلادي بود، اما رژيم كمونيستي او را فقط به بازي در كيف (پايتخت فعلي اوكراين) محدود كرد.
بلوخين در سال 1988 و در سن 36 سالگي به باشگاه "فوروارتس استير" اتريش پيوست و اولين بازيكني از شوروي شد كه در خارج از كشور بازي كرد.
2- المپيك 1972_ فالكائو
فالكائو، يكي از بهترين هافبك هاي تاريخ فوتبال است. او فقط 18 سال سن داشت كه در المپيك مونيخ سه بار براي برزيل به ميدان رفت.
آن بازيها براي برزيلي ها فاجعه آميز بود. آنها در گروه خود، قعرنشين شدند و حتي پايين تر از ايران قرار گرفتند.
فالكائو به سرعت به يكي از بازيكنان اصلي تيم اينترناسيونال برزيل تبديل شد و به اين تيم كمك كرد، سه بار عنوان قهرماني اين كشور را در سالهاي 1975، 1976 و 1979 بدست آورد.
فالكائو در سال 1980 به رم رفت و بعد از دو فصل پرفروغ در پايتخت ايتاليا به "تيم ملي برزيل سال 1982" دعوت شد.
فالكائو در كنار سرزو، زيكو، ادر و سوكراتي، يكي از بهترين خط هافبك هاي يكي از بهترين تيم هاي فوتبال جهان را تشكيل داد.
او سپس به مربيگري تيم هاي اينترناسيونال، برزيل و ژاپن پرداخت.
3- 1976_ ميشل پلاتيني
پلاتيني اولين بازي خود براي تيم نانسي را در سن 17 سالگي انجام داد، اما تا سال 1976 يك بازيكن آماتور باقي ماند، تا اينكه او در المپيك 1976 مونترال كانادا سه گل براي فرانسه به ثمر رساند.
او در برابر گواتمالا دوبار گلزني كرد و در برابر اسرائيل نيز در دقايق پاياني يك پنالتي را به ثمر رساند تا فرانسه صدرنشين گروه خود شود، اما او نتوانست در مرحله يك چهارم نهايي در مقابل آلمان شرقي كاري صورت دهد و فرانسه از دور رقابتها حذف شد.
اما پلاتيني نگاه ها را به خود جلب كرده بود و تيم نانسي اولين قرارداد حرفه اي پلاتيني را با او امضاء كرد.
پلاتيني پس از مشكلات ابتدايي كه در تيم ملي فرانسه داشت، در اواسط دهه 80 ميلادي به دوران اوج خود رسيد و بين سالهاي 1983 تا 1985، سه بار پياپي عنوان بهترين بازيكن سال اروپا را از آن خود كرد و در سال 1984، در جريان قهرماني فرانسه در رقابتهاي قهرماني اروپا، 9 گل به ثمر رساند.
4- 1988_ روماريو
در جريان رقابت هاي المپيك سئول كه برزيل مدال نقره فوتبال را به دست آورد. روماريو در 6 بازي هفت به ثمر رساند و عملكرد خيره كننده اي را به نمايش گذاشت.
روماريو در آن رقابتها در كنار به به تو و مازينيو كه بعدها در كنار هم قهرماني جام جهاني 1994 را جشن گرفتند، گلزني در فينال المپيك 1988 را آغاز كرد، هرچند كه اين گل براي شكست دادن شوروي كافي نبود.
باشگاه پي اس وي آيندهوون هلند، بلافاصله او را شكار كرد. سپس او به بارسلونا رفت و يكي از بازيكنان "تيم رويايي" بارسا شد. سپس بين فلامينگو و والنسيا در رفت و برگشت بود.
روماريو پس از بارسا راهي فلامينگو شد و از فلامينگو به والنسيا پيوست و بار ديگر به فلامينگو برگشت و بازهم از اين تيم به والنسيا برگشت.
روماريو پس از ترك والنسيا به واسكودوگاما تيم اول خود برگشت و بع به فلومينزه و از آنجا به السد قطر رفت.
او از قطر به فلومينزه برگشت و سپس به واسكو دوگاما رفت. روماريو در واسكو هم نماند و در سال 2007 در چهارمين دور از حضور خود در واسكو دوگاما، هزارمين گل خود را به ثمر رساند.
5- 1992_ ساموئل كوفور
سامي كوفور بازيكن غنايي كه در سال 1992، 15 سال سن داشت و عضو تيم جوانان تورينو بود، جوانترين بازيكن فوتبالي است كه به مدال المپيك دست يافته است.
او در المپيك 1992 بارسلون با تيم ملي غنا به مدال برنز رسيد. در آن مسابقه ستارگان سياه، استراليا را در ورزشگاه نيوكمپ شكست دادند.
اما معروف ترين لحظه كوفور در ورزشگاه بارسلونا، هفت سال بعد رقم خورد. در فينال ليگ قهرمانان اروپا در سال 1992، او در دوازدهمين سال حضور خود در تيم بايرن مونيخ كه پس از پيروزي المپيك او را به خدمت گرفته بود، در ورزشگاه نيوكمپ در برابر منچستريونايتد قرار گرفت كه در آن مسابقه، منچستريونايتد دو گل در دقايق پاياني به ثمر رساند و قهرمان شد. كوفور با بايرن مونيخ 17 عنوان قهرماني بدست آورد.
6- 1996_ هرنان كرسپو
آرژانتيني ها هميشه رقابت هاي فوتبال المپيك را جدي گرفته اند و مي توان فهرستي از بازيكنان طراز اول را كه در اين مسابقات براي اين كشور به ميدان رفته اند، نام برد.
اما يكي از بهترين هاي آنها، هرنان كرسپو بود كه در رقابتهاي المپيك آتلانتا به مدال نقره رسيد.
پس از آنكه كرسپو با 6 گل زده به عنوان مشترك آقاي گلي المپيك دست يافت، باشگاه پارما بلافاصله او را از تيم دوران كودكي اش يعني ريور پلاته كه با آن به قهرماني ليبرتادورس رسيده بود، خريد.
كرسپو پس از شروعي نه چندان موفق به پارما كمك كرد تا در سال 1999 به قهرماني جام يوفا برسد و پس از آن با رقمي معادل 35 ميليون پوند كه آن زمان ركوردي در بازار نقل و انتقالات بازيكنان محسوب مي شد، به لاتزيو پيوست.
با بروز مشكلات مالي در لاتزيو، اينترميلان كرسپو را با 26 ميليون يورو جايگزين رونالدو كرد و پس از آن، چلسي براي جذب او 25 ميليون يورو پرداخت و او را از ايتاليا به انگليس آورد.
كرسپو در سال 2006 بار ديگر به اينترميلان برگشت و پس از كسب سه عنوان قهرماني ايتاليا با اين تيم به پارما پيوست و در اين تيم در فوريه سال 2012 بازنشسته شد.
در باشگاه خبرنگاران جوان پیگیری شد؛
معلمان نهضت سوادآموزی چگونه میتوانند استخدام آموزشوپرورش شوند؟
