به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، طبق مقررات حاکم بر مسابقات ورزشی و به خصوص المپیک، کادر فنی و مربیان تیم ورزشی می توانند به مدت نیم ساعت در هر مسابقه به نتیجه اعلام شده از سوی داوران اعتراض کنند، اما متاسفانه تیم فنی ومربیان ایران بلافاصله بعد از مسابقه علی مظاهری نسبت به رای صادر شده اعتراض نکردندو جالب این که اعلام کردند که به خاطر دست ندادن مظاهری با داور، امکان اعتراض به این موضوع وجود ندارد.

براساس مقررات، برای دست ندادن ورزشکار با داور مسابقه جریمه در نظر گرفته می شود که مثلا 1000 دلار جریمه بپردازد نه این که حق ورزشکار ضایع شود و مسابقه تکرار نشود و به نتیجه مسابقه اعتراض نشود و تنها به شکایت از داور بسنده شود...


برخی کارشناسان معتقدند که محرومیت 5 روزه داور مسابقه، به خوبی نشان می دهد که امکان تکرار مسابقه وجود داشته و دست ندادن ورزشکار ایرانی نیز به خاطر حق کشی صورت گرفته انجام شده است.

این در حالیست که طبق مقررات ورزشی، دو امکان برای تیم ورزشی و مسوولان المپیک وجود داشته است. یا تا نیم ساعت بعد از مسابقه به نتیجه اعلام شده شکایت شود و یا با طرح دعوای حقوقی نزد دادگاه بین المللی حکمیت ورزشی، موضوع بررسی شود تا رای اعلام شده توسط داوران شکسته شود.

این در حالیست که مسوولان کمیته ملی المپیک، به جای پیگیری حق ورزشکار ایرانی، که بعد از 4 سال تلاش به امید دستیابی به موفقیت به المپیک رفته است، تنها به شکایت از داور اکتفا کرده اند و اگر چه موفق شده اند علیه داور اقامه دعوا کنند و داور را محکوم کنند، اما به موقع برای حمایت از عضوتیم ملی و بوکسور ایرانی وارد عمل نشده اند تا مسابقه تکرار شود.

مسوولان مطلع هستند که دادگاه بین المللی حکمیت ورزشی، 8 شعبه در لندن به صورت سیار ایجاد کرده تا با هدف پیگیری حقوق ورزشکاران به دعواهای حقوقی پاسخ دهد.

در حالی که نمونه این نوع اتفاقات قبلا تکرار شده و ورزشکار ژاپنی توانست با همین روش شکایت به دادگاه حکمیت، مسابقه خود را تکرار کند، چرا مسوولان تیم ایران از این راهکار استفاده  نکرده اند.


واقعیت این است که دعوای حقوقی ومراجعه به دادگاه حکمیت بین المللی ورزشی در لندن، باید توسط متخصصان و آشنایان به این موضوع انجام شود و نباید انتظار داشت کسانی که از مسائل حقوقی اطلاعات کمتری دارند، از حقوق ورزشکار ایرانی دفاع کنند.

نکته جالب دیگر این است که صبح روز مسابقات، افشارزاده اعلام کرده که احتمال ناداوری و حق خوری توسط داور زیاد است و کوبایی ها در فدراسیون نفوذ دارند. با این کلمات طبیعی است که روحیه ورزشکار و محیط مسابقات تغییر می کند و باعث ایجاد مشکل می شود و باعث می شود که ورزشکار ایرانی نیز که از قبل در جریان چنین موضوعی بوده، در لحظه عصبانیت، از دست دادن با داور خودداری کند.

حتما می دانستیم که در پشت پرده هم اتفاق هایی می افتد که اگر نمی دانستیم، صبح روز مسابقه بهرام افشارزاده بابت لابی کوبایی ها در فدراسیون جهانی هشدار نمی داد؛ پس می دانیم که در پشت پرده هم اتفاق های تلخی می افتد که مربوط به این المپیک و المپیک قبل هم نمی شود.

وقتی داور آلمانی رقابت علی مظاهری محروم شد چرا نباید به تکرار مسابقه امید وار باشیم. اگر ناظران مسابقات پذیرفته اند که این مسابقه به ناحق بوده چرا درخواست تکرار مسابقه و حمایت از ورزشکار ایرانی مورد توجه قرار نگرفته است.

رییس فدراسیون جهانی از کاروان ایران و پرچمدار کشورمان عذرخواهی کرد، عذرخواهی که بیشتر از اینکه التیام بخش باشد، داغ ورزش ایران را تازه کرد. داغی که از سال ها قبل بر دل ورزش مانده ،همان موقعی که مسوول وقت سازمان ورزش، سرش را بالا گرفت و به واسطه عواملش در کمیته ملی المپیک، صندلی مهم ایران در کمیته بین المللی المپیک را بر باد داد آنهم به این خاطر که نمی خواست کسی را از خود بالاتر ببیند یا شاید هم با خط و مشی سیاسی عضو ایرانی IOC موافق نبود.


چهار سال تلاش علی مظاهری یا بهتر است بگوییم عمری که علی مظاهری پای رینگ بوکس گذاشت، از دست رفت فقط به خاطر اینکه المپیک را آنقدر ساده گرفتیم که فکر کردیم تمام معادله ها در زمین مسابقه، روی رینگ یا روی تشک کشتی و سکوی وزنه برداری رقم می خورد و پشت پرده اتفاق خاصی نمی افتد.
در حالی که مسوولان باید به مسائل حقوقی آشنا باشند و آگاهی داشته باشند و با متخصصان حقوقی مشورت کنند.
چرا یک عمر زحمت علی مظاهری بر باد رفت به خاطر این که تنها به مسابقه و ویزا و... فکر می کنیم در حالی که دعوای حقوقی و پیگیری حقوقی یکی از روش های معمول دفاع از ورزشکار و هموطن ایرانی نیست و در این زمینه حتما باید با متخصص امور ووکلای آشنا با موضوع صحبت شود و از آنها کمک گرفته شود.

تا فرصت باقیست باید کمیته ملی المپیک، فکری برای این دفاع حقوقی داشته باشد و اجازه دهد که از حق این ورزشکار ایرانی دفاع شود.