به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک ، دانشمندان دريافتند كه فيل‌ها اين صداها را به همان شيوه‌ تكلم‌ انسان توليد مي‌كنند. اين حيوانات هوا را از خلال تارهاي صوتي‌شان براي مرتعش كردن آن‌ها فشار مي‌دهند. فيل‌ها اين كار را بسيار پايين‌تر از انسان‌ها صورت مي‌دهند زيرا تارهاي صوتي َآن‌ها هشت برابر بلندتر هستند.
به گفته كريستيان هربست از دانشگاه وين، در كمتر از فركانس 20 هرتز، اجزاي اصلي اين صداهاي فوق عميق توليد شده توسط اين پستانداران براي گوش انسان قابل شناسايي نيست.
تاكنون محققان در خصوص چگونگي توليد اين صداها مطمئن نبودند و به ادعاي آن‌ها مطالعه توليد صوت در حيوانات به طور كلي امري دشوار است. در انسان‌ها دانشمندان دوربين‌هايي را از طريق گلو درون حنجره يا جعبه صدا تعبيه مي‌كنند اما حيوانات در اين زمينه كمتر همكاري مي‌كنند.
به ادعاي آن‌ها، دو شيوه براي توليد صوت توسط مرتعش كردن تارهاي صوتي وجود دارند. روش نخست انقباض فعال عضلاني (AMC) نام دارد. در اين شيوه ماهيچه‌هاي گلو به طور فعال براي مرتعش كردن تارهاي صوتي منقبض مي‌شوند. اين روش در واقع همان مكانيزم به كار رفته در خرخر كردن گربه است.
شيوه دوم توليد صوت myoelastic-aerodynamic) MEAD) خوانده مي‌شود. اين روش از هواي ريه‌ها براي مرتعش كردن تارهاي صوتي بهره مي‌گيرد. اين شيوه در تكلم و آوازخواندن انسان به كار مي‌رود.
هربست و همكارانش با بررسي حنجره يك فيل مرده در باغ وحش برلين بر اثر مرگ طبيعي روش مورد استفاده اين حيوان در توليد صدا را بررسي كردند.آن‌ها حنجره را روي يك تيوب قرار دادند و هواي گرم مرطوب‌شده را از خلال آن با هدف تقليد نفس كشيدن آن دميدند.
چنان‌چه اين عمل ارتعاشاتي توليد مي‌كرد كه با صداهاي داراي فركانس پايين فيل‌هاي زنده مطابقت داشتند، يافته‌هاي حاصل توليد صدا از طريق روش MEAD را به اثبات مي‌رساند و در صورت مطابقت نداشتن اين ارتعاشات، صداها با روش AMC توليد مي‌شدند.
نتايج نشان داد كه اين ارتعاشات با صداي فيل‌ها مطابقت داشتند. اين امر شيوه AMC را به طور كامل حذف نمي‌كرد اما نشان مي‌داد كه روش MEAD در توليد آواهايي با فركانس پايين در حيوانات مزبور نقش پررنگ‌تري دارد.
فركانس صوتي در حيوانات از كمتر از 20 هرتز براي فيل‌ها تا خفاش‌ها با بيش از 110 هزار هرتز طيف‌بندي شده است. تارهاي صوتي انسان مي‌تواند صداهايي از 50 تا هفت هزار هرتز را توليد كنند./س