به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مشهد، 

ذهبيه شاخه اى عرفانى از پيروان معروف كَرخى و نجم الدين كُبرى بوده اند كه از سده هفتم قمرى به بعد شيوخى چون مير سيد على همدانى، خواجه اسحاق خَتَلانى و سيد عبدالله برزش آبادى پيشوايى اين فرقه را بر عهده داشته اند.

سيد عبدالله كه از اعقاب امام سجاد عليه السلام و نسل بيستم وى بوده عمده عمرش را در قريه بُرزش آباد مشهد گذرانيده و به سال 872 قمرى درگذشته و در همان روستا مدفون شده است.

از زمان سيد عبدالله به بعد پيروان وى خصوصاً به ذَهَبيه شهرت يافته و عمدةً روى به تشيّع نهاده اند. ششمين قطب سلسله ذهبيه پس از سيد عبدالله برزش آبادى همين شيخ محمد كارندهى بوده است، چنان كه در اين باره گفته اند:

 هم زختـلانى بـه عبدالله رسيد   برزش آبادى است آن شاه جديد

شيخ رشيد الدين بِدوازى دگـر   شيخ شاه اسفـرايينى برشمـر

شيخ حاجى محمد آمد شـاه كل   آن خبوشانى است يا بستان گل

شيخ غلامعلى دگـر من بعد او   شيخ تاج الدين حسين آمد از او

شيـخ درويش محمد كـارندهى   بود خفـاف آن شهنشـاه ولى

به اعتقاد مردم مشهد، شيخ محمد با اين كه از اقطاب و اولياء الله بوده از طريق پالان دوزى يا پاره دوزى امرار معاش مىكرده و داراى كراماتى بوده است،

 بدين سبب به گور وى احترام مىگذارند و بدان اعتقاد دارند بعضى هم گفته اند پيش از آن كه پير پالاندوز در اين محل دفن شود يكى از عرفاى مشهور توس به نام ابونصر سرّاج در اوايل سده پنجم در آن جا مدفون شده است.

این مقبره در قسمت شمال شرقی مجموعه حرم حضرت رضا قرار دارد و شامل بنایی چهارگوش با گنبدی بر فراز آن، و ایوانی آجری در مقابل است.

در داخل بقعه، شاه‌نشینی است که در بالای آن، یزدی‌بندی‌هایی اجرا شده که در اصل دارای نقاشی بوده‌است، و به داخل بقعه جلوه خاصی می‌بخشیده‌است.

بدنه‌های بنا، از دوران صفویه، دارای تزئینات نقاشی بوده که بر اثر گذشت زمان و نفوذ رطوبت، جز بخش کمی از آن که مرمت و ثابت گردیده، بقیه از میان رفته‌است.

در زیر کاسه گنبد نیز ترنج زیبایی با نگاره‌های گیاهی نقش‌اندازی شده‌است نمای خارجی بنا به ایجاد طاق‌نماهای تیزه‌دار آجری و پشت‌بغل‌های کاشی و قاب‌های مستطیل تزئینی بر فراز آن‌ها، در عین سادگی، منظره‌ای زیبا دارد./س