یادداشت معاون هنری حوزه هنری
بازی با آتش تا كی و كجا ادامه خواهد داشت؟/ چهارشنبه سوری در سینمای ایران
در جشنواره سی ام فجر، فیلم هایی به نمایش درآمد كه در بین تعدادی از آن ها خط مشتركی از مضامین با ظاهر نقد اجتماعی و روابط خانوادگی، اما ....
به گزارش باشگاه خبرنگاران :
موضوع از این قرار است كه در جشنواره سی ام فجر، فیلم هایی به نمایش درآمد كه در بین تعدادی از آن ها خط مشتركی از مضامین با ظاهر نقد اجتماعی و روابط خانوادگی، اما با سوژه خیانت زن به شوهر یا شوهر به زن یا اشاره های صریح به روابط بی پرده زن و مرد....
شرایط این روزهای سینمای ایران در حوزه اكران، و نحوه سلوكی كه مسؤولین سینما و فعالان سینمای كشور با این شرایط دارند، مسائلی مهم و عبرت آموزدارد كه توجه به آن ها حاوی نكات و درس هایی برای همه ماست .
موضوع از این قرار است كه در جشنواره سی ام فجر، فیلم هایی به نمایش درآمد كه در بین تعدادی از آن ها خط مشتركی از مضامین با ظاهر نقد اجتماعی و روابط خانوادگی، اما با سوژه خیانت زن به شوهر یا شوهر به زن یا اشاره های صریح به روابط بی پرده زن و مرد و یا زیر سوال بردن دستاوردهای انقلاب اسلامی وجود داشت.
تعداد این فیلم ها و تنوع آن ها به اندازه ای بود كه نظر همه كارشناسان و منتقدان و صاحبنظران را جلب كرد. طوری كه بخشی از آن ها به فیلمهای خیانتی سینمای ایران مشهور شد. و حتی رییس سازمان سینمایی كشور اعلام كرد كه این گونه فیلم ها را صرفا با اعمال
محدودیت سنی مخاطبان اكران خواهد كرد.
در كنار همه اظهار نگرانی ها و دغدغه های كارشناسان و مسوولین و مردم جامعه، حوزه هنری كه همزمان با جشنواره، پروژه تحقیقی وسیعی را با موضوع بررسی جامع فیلم های جشنواره اجرا كرده بود، نگرانی خودش را نشان داد و صریحا اعلام كرد كه در جهت حراست از ارزش های خانوادگی و دینی و ملی و نیز مراقبت از شان واقعی سینمای نجیب ایران، از نمایش این گونه فیلم ها در سینماهای متعلق به حوزه هنری جلوگیری خواهد كرد.
فعالان سینمای كشور از این موضع گیری استقبال كردند و خواهان اجرای این تصمیم شدند. اما این حرف ها به مذاق مسوولین سینمای كشور خوش نیامد. چرا كه فیلم های تولید شده را در كارنامه خود می دیدند و پاسخی مناسب برای سوالات مطرح شده در این باره نداشتند.
واقعیت هم این است كه در سینمای ایران كه هیچ فیلمی بدون مجوز ارشاد ساخته نمی شود، فیلم هایی تولید شده بود كه با منویات اصلی و اصول ثابت فرهنگی نظام جمهوری اسلامی مباینت صریح داشت و این همه انحراف از اهداف و وظایف اصلی ارشاد، تعجب آور و غیر قابل گذشت بود.
اما تعجب آور تر این شد كه وزارت ارشاد به جای توجه به رفع مسائل و جلوگیری از وارد شدن خسارات بیشتر به پیكره نجیب سینما، در هیات مدافع فیلم های تولید شده ظاهر شد و همه امكانات خود را به كار گرفت تا این تصمیم حوزه را تا حد ممكن بی اثر كرده و به زعم خودش، حوزه هنری را تنبیه كند.
برای این كار، شورای موسوم به صنفی نمایش را كه روسای آن عمدتا ازتهیه كنندگان صاحب فیلم های توقیف شده بودند، جلو انداخت و دست این شورارا برای هر اقدامی علیه حوزه باز گذاشت. از مصاحبه های اهانت آمیز علیه مسولین حوزه گرفته تا ایجاد تضییقات بی سابقه در مورد سینماهای حوزه هنری. و دامنه این اقدامات تنش زا را به جایی رساند كه حتی حاضر نشدحواله اكران فیلم ارزشمند شور شیرین را به سینما آزادی بدهد. البته حوزه نیز منتظر اجازه شورا نشد و راسا اقدام به اكران فیلم كرد.
امروز این شرایط تنش آمیز تا جایی پیش رفته كه رییس شورای صنفی رسما از آرزوی خود مبنی بر تعطیلی پردیس سینمایی آزادی و پردیس های شهرداری تهران سخن گفته و این سینماها را مانع تنفس سالن های دیگر شهر دانسته است!
در یك مرور سریع، حوزه هنری در جهت اصلاح اشتباهات ارشاد، فیلم های ضدخانواده و ضد ارزش را اكران نكرده و پاسخش، عتاب و خطاب و اهانت و بیانیه های تهدید آمیز ارشاد و ادارات زیرمجموعه آن بوده است!
سكوت تاییدآمیز و حمایت صریح بدنه نجیب سینمای ایران در مقابل تصمیم درست و شجاعانه حوزه هنری كه تاكنون منجر به عدم اكران چند فیلم ضدخانواده و ضد سیاست های نظام شده است، آنقدر بر مسوولین سینمایی و دست نشانده هایشان در شورای موسوم به صنفی گران آمده كه كار فیلم های سینمایی نجیب و بی مساله را به دست انداز اكران و گروكشی و انتقام جویی و لجبازی كشانده اند. به طوری كه سه فیلم "ضد گلوله" و "كلاه قرمزی" و "بی خداحافظی" به راحتی وجه المناقشه شده اند تا حرف آقایان مسوول سینمای كشور در دفاع از چند فیلم ضدخانواده و مبتذل به كرسی نشانده شود؛ تا از این پس كسی درسینمای ایران جرات انتقاد از مسوولین را به خود ندهد، و كسی نپرسد كه اگر دستگاهی عریض و طویل به عنوان معاونت سینمایی ارشاد و اداره نظارت و ارزشیابی وجود دارد كه وظیفه اش كنترل محتوای فیلم ها قبل از تولید است، پس چگونه و بر اساس چه مكانیزمی این تعداد فیلم خیانت محور و ضد ایرانی در یك سال ساخته شده است.
رفتار شورای موسوم به صنفی نمایش با این چند فیلم و صاحبان آن ها در چند روز گذشته، می تواند ملاك ارزیابی نیت و صداقت مسوولین فعلی سینمای كشور در دفاع ظاهری شان از سینما باشد. شورای موسوم به صنفی نمایش، طی روزهای گذشته، با زیر پا گذاشتن قانون و بی اعتنایی به قرارداد منعقده بین صاحبان فیلم ها و سینماهای حوزه هنری، تا این لحظه اجازه اكران این فیلم ها را در بهترین سینماهای تهران و شهرستان ها نداده و موجبات وارد شدن ضرر و زیان فراوان به فیلم ها را فراهم كرده است.
در مقابل، سازمان سینمایی ارشاد، از جیب همین مردمی كه در تهران و خصوصا شهرستانها از دیدن فیلم ها محروم شده اند، قصد پرداخت خسارت به صاحبان فیلم ها را دارد.
خوب است رسانه های مسوول و طرفدار سینمای سالم، احوالی از تهیه كنندگان وپخش كننده محترم این سه فیلم بپرسند و در جریان پیشنهادهای حاكی از تطمیع و تهدید وزارت "ارشاد" اسلامی قرار گیرند و بدانند كه چه فشاری طی این چند روز به اینان وارد شده كه فیلم هایشان را جلوی پای تصمیمات لجبازانه و بی خردانه ارشاد قربانی كنند و بابت این ذبح ناخواسته، پولی بگیرند و ساكت باشند و دندان بر جگر بفشارند و دم بر نیاورند. البته شرایط صاحبان این فیلم ها كه سرمایه خود را در این كشاكش در خطر می بینند، قابل درك است.
اما دیگر تهیه كنندگان و كارگردانان و سرمایه گذاران سینمای ایران كه در آینده ای نزدیك در صف چنین سلوكی با خودشان و همكاران خودشان هستند، چه واكنشی به این شرایط عبرت آموز نشان می دهند؟ حوزه هنری همان طور كه بارها اعلام كرده است، پای مواضع اصولی و بحق خود در صیانت از سینمای نجیب ایران و جلوگیری از هرگونه انحراف اخلاقی و اجتماعی و سیاسی ایستاده و این گونه رفتار بی خردانه و حاكی از عقده گشایی های چند نفر را كه از سازندگان فیلم های سخیف توقیف شده در سالهای گذشته هستند، گذرا و میرا می داند.
حوزه هنری از نهادهای ناظر و مسوول انتظار دارد پرونده و سوابق رییس شورای موسوم به صنفی (تهیه كننده فیلم ضد مقاومت و هتاك توقیف شده "زمهریر") را در زمان مسوولیت در خانه سینما در سال ۸۴ بررسی كنند.
توقع می رود صادر كننده و امضا كننده یكی از اهانت آمیز ترین بیانیه ها خطاب به كاندیدای وقت ریاست جمهوری در سال ۸۴ را بشناسند و نحوه ورود و حضور آنان را در مجامع تصمیم ساز و تصمیم گیر سینمایی در دولت همان كاندیدا بررسی كنند
حوزه هنری از رییس جمهور محترم توقع دارد ابتدا فیلمی را كه با نظارت و شاید كمك همین سازمان سینمایی تولید شده و در طول هشتاد دقیقه، هشت سال سیاست گذاری ها و زحمات دولت عدالتخواه در توجه به مردم و مناطق محروم را به بدترین وجه ممكن سیاه و مخدوش می كند و نتیجه این توجه را از بین رفتن انسانیت و راستی و درستی و صداقت و شرافت آدم ها معرفی می كند، به نظاره بنشینند و بعد در باره تصمیمات حوزه هنری در كنترل از طریق اكران قضاوت كنند.
از رییس جمهور محترم می خواهیم اگر پیش از این فیلم "چهارشنبه سوری" را دیده اند، هم اكنون به تماشای فیلمی بنشینند كه در آن ارتباط زن شوهردار با غریبگان را نتیجه طبیعی و منطقی رفتار شوهرش معرفی می كند. فارغ از این كه شرع مقدس در هر دو این موارد چه می گوید.
از ایشان می خواهیم، به فیلمی توجه كنند كه این روزها روی پرده سینماها رفت و در فصلی از آن، از زبان یك بازیگر، جوانان حزب اللهی و مذهبی، عناصری آدم كش و خائن و ظاهر ساز و نیروهایی در مقابل مردم معرفی می شوند، در حالی كه ایفاگر نقش یكی از آنان را با كراواتی بر گردن و در یك محفل عیش و نوش نشان می دهد.
شایسته نیست كه حوزه هنری به خاطر صیانت از ارزشها و اصول اولیه نظام اسلامی و به خاطر دفاع از عملكرد خوب دولت خدمتگزار در عمران و آبادی كشور و به خاطر دفاع از خانواده ایرانی و صیانت از امید نسل امروز، به دست كسانی كه فیلمهای توقیفی شان نشان دهنده طرز فكر آن هاست، مورد تمسخر و توهین و تحت فشار قرار گیرد.
در این باره نكات بسیاری هست كه طرح آن ها را به زمان مقتضی وا می گذاریم./م
موضوع از این قرار است كه در جشنواره سی ام فجر، فیلم هایی به نمایش درآمد كه در بین تعدادی از آن ها خط مشتركی از مضامین با ظاهر نقد اجتماعی و روابط خانوادگی، اما با سوژه خیانت زن به شوهر یا شوهر به زن یا اشاره های صریح به روابط بی پرده زن و مرد....
شرایط این روزهای سینمای ایران در حوزه اكران، و نحوه سلوكی كه مسؤولین سینما و فعالان سینمای كشور با این شرایط دارند، مسائلی مهم و عبرت آموزدارد كه توجه به آن ها حاوی نكات و درس هایی برای همه ماست .
موضوع از این قرار است كه در جشنواره سی ام فجر، فیلم هایی به نمایش درآمد كه در بین تعدادی از آن ها خط مشتركی از مضامین با ظاهر نقد اجتماعی و روابط خانوادگی، اما با سوژه خیانت زن به شوهر یا شوهر به زن یا اشاره های صریح به روابط بی پرده زن و مرد و یا زیر سوال بردن دستاوردهای انقلاب اسلامی وجود داشت.
تعداد این فیلم ها و تنوع آن ها به اندازه ای بود كه نظر همه كارشناسان و منتقدان و صاحبنظران را جلب كرد. طوری كه بخشی از آن ها به فیلمهای خیانتی سینمای ایران مشهور شد. و حتی رییس سازمان سینمایی كشور اعلام كرد كه این گونه فیلم ها را صرفا با اعمال
محدودیت سنی مخاطبان اكران خواهد كرد.
در كنار همه اظهار نگرانی ها و دغدغه های كارشناسان و مسوولین و مردم جامعه، حوزه هنری كه همزمان با جشنواره، پروژه تحقیقی وسیعی را با موضوع بررسی جامع فیلم های جشنواره اجرا كرده بود، نگرانی خودش را نشان داد و صریحا اعلام كرد كه در جهت حراست از ارزش های خانوادگی و دینی و ملی و نیز مراقبت از شان واقعی سینمای نجیب ایران، از نمایش این گونه فیلم ها در سینماهای متعلق به حوزه هنری جلوگیری خواهد كرد.
فعالان سینمای كشور از این موضع گیری استقبال كردند و خواهان اجرای این تصمیم شدند. اما این حرف ها به مذاق مسوولین سینمای كشور خوش نیامد. چرا كه فیلم های تولید شده را در كارنامه خود می دیدند و پاسخی مناسب برای سوالات مطرح شده در این باره نداشتند.
واقعیت هم این است كه در سینمای ایران كه هیچ فیلمی بدون مجوز ارشاد ساخته نمی شود، فیلم هایی تولید شده بود كه با منویات اصلی و اصول ثابت فرهنگی نظام جمهوری اسلامی مباینت صریح داشت و این همه انحراف از اهداف و وظایف اصلی ارشاد، تعجب آور و غیر قابل گذشت بود.
اما تعجب آور تر این شد كه وزارت ارشاد به جای توجه به رفع مسائل و جلوگیری از وارد شدن خسارات بیشتر به پیكره نجیب سینما، در هیات مدافع فیلم های تولید شده ظاهر شد و همه امكانات خود را به كار گرفت تا این تصمیم حوزه را تا حد ممكن بی اثر كرده و به زعم خودش، حوزه هنری را تنبیه كند.
برای این كار، شورای موسوم به صنفی نمایش را كه روسای آن عمدتا ازتهیه كنندگان صاحب فیلم های توقیف شده بودند، جلو انداخت و دست این شورارا برای هر اقدامی علیه حوزه باز گذاشت. از مصاحبه های اهانت آمیز علیه مسولین حوزه گرفته تا ایجاد تضییقات بی سابقه در مورد سینماهای حوزه هنری. و دامنه این اقدامات تنش زا را به جایی رساند كه حتی حاضر نشدحواله اكران فیلم ارزشمند شور شیرین را به سینما آزادی بدهد. البته حوزه نیز منتظر اجازه شورا نشد و راسا اقدام به اكران فیلم كرد.
امروز این شرایط تنش آمیز تا جایی پیش رفته كه رییس شورای صنفی رسما از آرزوی خود مبنی بر تعطیلی پردیس سینمایی آزادی و پردیس های شهرداری تهران سخن گفته و این سینماها را مانع تنفس سالن های دیگر شهر دانسته است!
در یك مرور سریع، حوزه هنری در جهت اصلاح اشتباهات ارشاد، فیلم های ضدخانواده و ضد ارزش را اكران نكرده و پاسخش، عتاب و خطاب و اهانت و بیانیه های تهدید آمیز ارشاد و ادارات زیرمجموعه آن بوده است!
سكوت تاییدآمیز و حمایت صریح بدنه نجیب سینمای ایران در مقابل تصمیم درست و شجاعانه حوزه هنری كه تاكنون منجر به عدم اكران چند فیلم ضدخانواده و ضد سیاست های نظام شده است، آنقدر بر مسوولین سینمایی و دست نشانده هایشان در شورای موسوم به صنفی گران آمده كه كار فیلم های سینمایی نجیب و بی مساله را به دست انداز اكران و گروكشی و انتقام جویی و لجبازی كشانده اند. به طوری كه سه فیلم "ضد گلوله" و "كلاه قرمزی" و "بی خداحافظی" به راحتی وجه المناقشه شده اند تا حرف آقایان مسوول سینمای كشور در دفاع از چند فیلم ضدخانواده و مبتذل به كرسی نشانده شود؛ تا از این پس كسی درسینمای ایران جرات انتقاد از مسوولین را به خود ندهد، و كسی نپرسد كه اگر دستگاهی عریض و طویل به عنوان معاونت سینمایی ارشاد و اداره نظارت و ارزشیابی وجود دارد كه وظیفه اش كنترل محتوای فیلم ها قبل از تولید است، پس چگونه و بر اساس چه مكانیزمی این تعداد فیلم خیانت محور و ضد ایرانی در یك سال ساخته شده است.
رفتار شورای موسوم به صنفی نمایش با این چند فیلم و صاحبان آن ها در چند روز گذشته، می تواند ملاك ارزیابی نیت و صداقت مسوولین فعلی سینمای كشور در دفاع ظاهری شان از سینما باشد. شورای موسوم به صنفی نمایش، طی روزهای گذشته، با زیر پا گذاشتن قانون و بی اعتنایی به قرارداد منعقده بین صاحبان فیلم ها و سینماهای حوزه هنری، تا این لحظه اجازه اكران این فیلم ها را در بهترین سینماهای تهران و شهرستان ها نداده و موجبات وارد شدن ضرر و زیان فراوان به فیلم ها را فراهم كرده است.
در مقابل، سازمان سینمایی ارشاد، از جیب همین مردمی كه در تهران و خصوصا شهرستانها از دیدن فیلم ها محروم شده اند، قصد پرداخت خسارت به صاحبان فیلم ها را دارد.
خوب است رسانه های مسوول و طرفدار سینمای سالم، احوالی از تهیه كنندگان وپخش كننده محترم این سه فیلم بپرسند و در جریان پیشنهادهای حاكی از تطمیع و تهدید وزارت "ارشاد" اسلامی قرار گیرند و بدانند كه چه فشاری طی این چند روز به اینان وارد شده كه فیلم هایشان را جلوی پای تصمیمات لجبازانه و بی خردانه ارشاد قربانی كنند و بابت این ذبح ناخواسته، پولی بگیرند و ساكت باشند و دندان بر جگر بفشارند و دم بر نیاورند. البته شرایط صاحبان این فیلم ها كه سرمایه خود را در این كشاكش در خطر می بینند، قابل درك است.
اما دیگر تهیه كنندگان و كارگردانان و سرمایه گذاران سینمای ایران كه در آینده ای نزدیك در صف چنین سلوكی با خودشان و همكاران خودشان هستند، چه واكنشی به این شرایط عبرت آموز نشان می دهند؟ حوزه هنری همان طور كه بارها اعلام كرده است، پای مواضع اصولی و بحق خود در صیانت از سینمای نجیب ایران و جلوگیری از هرگونه انحراف اخلاقی و اجتماعی و سیاسی ایستاده و این گونه رفتار بی خردانه و حاكی از عقده گشایی های چند نفر را كه از سازندگان فیلم های سخیف توقیف شده در سالهای گذشته هستند، گذرا و میرا می داند.
حوزه هنری از نهادهای ناظر و مسوول انتظار دارد پرونده و سوابق رییس شورای موسوم به صنفی (تهیه كننده فیلم ضد مقاومت و هتاك توقیف شده "زمهریر") را در زمان مسوولیت در خانه سینما در سال ۸۴ بررسی كنند.
توقع می رود صادر كننده و امضا كننده یكی از اهانت آمیز ترین بیانیه ها خطاب به كاندیدای وقت ریاست جمهوری در سال ۸۴ را بشناسند و نحوه ورود و حضور آنان را در مجامع تصمیم ساز و تصمیم گیر سینمایی در دولت همان كاندیدا بررسی كنند
حوزه هنری از رییس جمهور محترم توقع دارد ابتدا فیلمی را كه با نظارت و شاید كمك همین سازمان سینمایی تولید شده و در طول هشتاد دقیقه، هشت سال سیاست گذاری ها و زحمات دولت عدالتخواه در توجه به مردم و مناطق محروم را به بدترین وجه ممكن سیاه و مخدوش می كند و نتیجه این توجه را از بین رفتن انسانیت و راستی و درستی و صداقت و شرافت آدم ها معرفی می كند، به نظاره بنشینند و بعد در باره تصمیمات حوزه هنری در كنترل از طریق اكران قضاوت كنند.
از رییس جمهور محترم می خواهیم اگر پیش از این فیلم "چهارشنبه سوری" را دیده اند، هم اكنون به تماشای فیلمی بنشینند كه در آن ارتباط زن شوهردار با غریبگان را نتیجه طبیعی و منطقی رفتار شوهرش معرفی می كند. فارغ از این كه شرع مقدس در هر دو این موارد چه می گوید.
از ایشان می خواهیم، به فیلمی توجه كنند كه این روزها روی پرده سینماها رفت و در فصلی از آن، از زبان یك بازیگر، جوانان حزب اللهی و مذهبی، عناصری آدم كش و خائن و ظاهر ساز و نیروهایی در مقابل مردم معرفی می شوند، در حالی كه ایفاگر نقش یكی از آنان را با كراواتی بر گردن و در یك محفل عیش و نوش نشان می دهد.
شایسته نیست كه حوزه هنری به خاطر صیانت از ارزشها و اصول اولیه نظام اسلامی و به خاطر دفاع از عملكرد خوب دولت خدمتگزار در عمران و آبادی كشور و به خاطر دفاع از خانواده ایرانی و صیانت از امید نسل امروز، به دست كسانی كه فیلمهای توقیفی شان نشان دهنده طرز فكر آن هاست، مورد تمسخر و توهین و تحت فشار قرار گیرد.
در این باره نكات بسیاری هست كه طرح آن ها را به زمان مقتضی وا می گذاریم./م
