در تهران محله ای قدیمی وجود دارد که برای خودش شهری جداست. محله ای که اغلب عابرین پیاده اش معتادند و دختر بچه هایش معنی تن فروشی را می داند و پسر بچه هایش خوب می دانند مواد مخدر چیست.

به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران دروازه غار پر است از معتادانی که تمام خیابان ها و کوچه ها را پر کرده اند.

اگر به این محل پا گذاشته باشید می بینید که تمام گرفتگی های شهر در این جا جمع شده از سرنگ خونی گرفته تا آدم های ناجور و معرکه گیری هایشان برای بسیاری دروازه غار آخرین ایستگاه است.

اما این بد بختی ها به این جا ختم نمی شود و هستند معتادانی که آنقدر خماری و نعشگی کشیده اند کشیده اند که حالا به فرزند فروشی دست می زنند و پاره تن خود را به مبلغی پایین می فروشند.

کودکانی که شاید حتی شناسنامه ای هم نداشته باشند و آینده ای شوم برای شان رقم خورده است. احسان کیان آسیب شناس درباره معتادنی که در این محل پراکنده هستند به خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: محله دروازه غار از محلات بسیار قدیمی تهران به بافتی سنتی توسط شهرداری این محله به پاتوق مناسبی برای معتادان تبدیل شده است.

وی افزود: بسیاری نیروی انتظامی را مقصر می دانند اما نمی توان انگشت اتمام را به سوی این ارگان نشانه گرفت چرا که بارها ماموران برای پاکسازی این مناطق اقدام کرده اند اما متاسفانه آنقدر آمار معتادان در این محل بالاست که پاکسازی آن به آسانی امکان پذیر نخواهد بود و حتی پلیس نیز با همراهی چند خودروی به این محل رفت و آمد می کند این آسیب شناس با اشاره به کودکانی که در این محل متولد می شوند و زندگی می کنند گفت:‌ متأسفانه در میان این قشر کودکانی متولد می شود که ناخواسته پا به دنیای جرم و جنایت می گذارند و حتی برخی نوزادان به دلیل اعتیاد مادرانشان معتاد به دنیا می آینده و در این میان کودکانی نیز هستند که به طور نامشروع به دنیا آمده اند و پدر و مادرانشان به راحتی حاضر به فروش آنها می شوند.

خریداران گاهی زوج هایی هستند که توانایی بچه دار شدن را ندارند و از طریق پرورشگاه ها نیز به جایی نرسیده اند و یا افرادی هستند که با خرید این کودکان معصوم از آنان به عنوان کودک کار سوء‌استفاده می کنند.

کیان درباره نقش ارگانهای دولتی در حل این مشکل افزود: NGO ها و انجمن های مردمی زیادی برای کمک به این کودکان و حتی معتادان این محلات تشکیل شده است ولی اگر ارگانهای مسئله ای مانند شهرداری و از همه مهمتر سازمان بهزیستی کمی دلسوزی بیشتری در این رابطه کنند و به این انجمن ها یاری رسانند قطعاً اثرات مثبتی در بهبود این وضع رخ خواهد داد.

ما نیز باید این کمیته را تایید کنیم چرا که سازمان بهزیستی و شهرداری نه تنها آزادی عمل بیشتری دارند بلکه با توجه به بودجه سالیانه ای که در اختیار شان قرار می گیرد می توانند اقدامات زیادی در این رابطه انجام دهند. پس شاید بهتر است مسئولان کمی بیشتر در جامعه رفت و آمد کنند تا تاریکی ها و سیاهی جامعه را نیز ببیند تا شاید نهایتاً چشمانشان به واقعیت باز شود./ف

گزارش:‌آریاناز میرزامحمدی