به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران، هفته گذشته دبيرکل سازمان ملل اعلام کرد در نشست سران جنبش عدم تعهد در تهران شرکت خواهد کرد. اين خبر به رغم اعتراضات آمريکا و تلاش آشکار اين کشور براي منزوي کردن ايران و جلوگيري از حضور گسترده کشورهاي عضو جنبش عدم تعهد در نشست تهران صورت گرفت.
با اين حال تلاش ها براي منصرف کردن بان کي مون از شرکت در اين نشست و نيز تلاشهاي آشکار براي به حاشيه راندن نم در واقع اشتباهات مهم تاکتيکي آمريکا بود. اين اقدامات آمريکا همچنين براساس عدم درک درست آمريکا از جنبش عدم تعهد صورت مي گيرد.
از زماني که جنبش عدم تعهد در دهه 1950 تشکيل شد، آمريکا در درک اين پديده مشکل داشت. در آن زمان که سالهاي اوليه جنگ سرد بود جان اف کندي و دوايت آيزنهاور روساي جمهور وقت آمريکا تصور مي کردند که کشورهاي مهم عدم تعهد از جمله هند، مصر و اندونزي مي توانند نقشي موثر در جنگ سرد ايفا کنند.
در حال حاضر به نظر مي رسد که آمريکايي ها جنبش عدم تعهد را چيزي شبيه به بي طرفي مي دانند. با اين حال بي طرفي از ديدگاه اعضاي اين جنبش هيچ تاثير بالقوه اي ندارد و اگرچه جنبش عدم تعهد هيچ ائتلاف مستقيمي با قدرت هاي بزرگ ندارد هيچگاه اين مسئله اصلي ترين ويژگي اين جنبش نبوده است. براي مثال، شکاف گسترده اي ميان بي طرفي سنتي کشوري مانند سوئد با چشم انداز کشورهاي جنبش عدم تعهد دارد.
کشورهاي جنبش عدم تعهد چالشهاي عمده اي براي آمريکا ايجاد کرده اند. تمايل مشترک آنها براي توسعه سريع اقتصادي و نيز برنامه هاي آنها براي مبارزه با استعمارگري مشکلات زيادي براي برنامه هاي آمريکا ايجاد کرده است و هضم اين مسئله براي آمريکا دشوار است که جنبشي در جهان وجود دارد که بدون کمک آمريکا در تلاش براي توسعه و نيز مبارزه با استعمارگيريهاي اين کشور است.