گزارش باشگاه خبرنگاران از نشست نمايش "كلمه، سكوت، كلمه"؛
فرهاد آئيش:اگر حمايت نكنند تئاتر را كنار مي‌گذارم
اگر شوراي حمايت به قول خود در خصوص حمايت از اين اثر نمايشي ، با توجه به هزينه‌هاي شخصي فعلي عمل نكنند تئاتر را كنار مي‌گذارم.
به گزارش خبرنگار بخش تئاتر باشگاه خبرنگاران حاضر در محل نشست مطبوعاتي نمايش "كلمه ، سكوت، كلمه" به كارگرداني مائده طهماسبي كه ظهر امروز 13 شهريور در خانه هنرمندان برگزار شد، فرهاد آئيش دراماتورژ و بازيگر اين اثر نمايشي در خصوص چگونگي آشنايي با نويسنده اين نمايش "ديويد آيوز" و در كل شكل‌گيري نمايش گفت: آشنايي كلي ما با "ديويد آيوز" از جايي شروع شد كه برخي از آشنايان ما در خارج از كشور به ما گفتند كه ما سليقه‌اي شبيه به هم داريم و اين مسئله ما را به نوعي نسبت به اجراي اين اثر و در كل نمايشنامه هاي كوتاه اين نويسنده هيجان زده كرد.
وي افزود: مائده طهماسبي تعدادي از نمايشنامه‌هاي كوتاه او را ترجمه كرد و تعدادي از آن ها نيز قابل ترجمه نبود و تنها امكان اقتباس وجود داشت،زيرا اين نويسنده از جمله كساني است كه در آثارش به شدت با كلمات بازي مي‌كند.
آئيش تصريح كرد: او از اين بين سه نمايشنامه را انتخاب كرد و تصميم گرفت اين سه به نوعي در هم ادغام و همزمان اجرا شوند كه پس از مدتي بحث و تحليل به راه حل‌هايي در اين رابطه رسيديم.
وي بيان كرد: "زبان" در چند دهه گذشته، بخصوص در بين روشنفكران غرب بسيار رايج شده و اين مسئله كه زبان كه هميشه نياز بشر بوده، آيا به نفع او بوده است و يا خير.
آئيش ادامه داد: امروز در تئاتر دنيا، آثاري مثل پرفورمنس آرت اجرا مي‌شوند كه متكي بر زبان نيستند و كلمات در آنها كمرنگ هستند و در اين ميان فردي مثل "ديويد آيوز" حضور پيدا مي‌كند كه مثل يك حلقه گمشده بين يك تئاتر درام و كلامي و پرفورمنس‌هاي روشنفكري غرب است.
وي گفت: گرايش او به نوعي است كه زبان را سخت نمي‌گيرد، اما در عين حال هنوز قلم به دست است و فقط بر تصوير تكيه ندارد.
وي با اشاره به اين كه بازي با كلمه و در كنار آن بعد زمان نيز در آثار گذشته زياد مطرح نبود اظهار داشت: امروز با آثاري كه با زمان بازي مي‌كنند زياد روبرو مي‌شويم، امروز "زمان" براي بسياري جذاب شده و در آثار اين نويسنده در كنار اين مسائل يك نوع طنز ابزورد نيز وجود دارد، شوخي و بازي هاي او با واقعيت، انسان‌ها، زمان و زبان مشخصه‌هايي بود كه در نهايت باعث شد تا اين اثر را به صحنه ببريم.
آئيش بيان كرد: در اصل به صحنه بردن آثاري را كه نوشته خودم است برايم بسيار لذت بخش است و پذيرش شرايطي خارج از اين برايم سخت است اما اين اثر يكي از بهترين تجربه‌هاي تئاتري من به حساب مي‌آيد.
اين بازيگر در رابطه با وضعيت حمايتي اين اثر بيان كرد:شوراي حمايت به ما اعلام كرد كه از اثر حمايت مي كند،اما هنوز چنين اتفاقي نيفتاده است و اگر اين رويداد به وقوع نپيوندد تئاتر را كنار مي گذارم.
آئيش افزود: ما در بهترين شرايط باز هم ضرر مي‌كنيم اما با عشق كاركرديم اما اگر اين اتفاق نيفتد انرژي كار از بين مي‌رود، متاسفانه در اين رابطه شهرداري منطقه 6 و مديريت فرهنگي شهرداري تهران نيز قول كمك دادند اما اين اتفاق تا به امروز نيفتاده كه شايد به وقوع بپيوندد.
مائده طهماسبي به كارگرداني اين اثر نمايشي در خصوص انگيزه اجراي اين اثر و فاصله‌اي كه بين آخرين نمايش او "خانواده تت" و اين اثر ايجاد شد گفت: من چندين بار قصد داشتم اين اثر را در تئاتر شهر به صحنه ببرم، اما هميشه به دليل شرايطي كه خودم داشتم و همچنين شرايط مديريتي هميشه عقب مي‌افتاد.
وي افزود: اين اثر از سوي مجيد سرسنگي حمايت شد و من دو هفته پيش از شروع كار از بازبينان براي ديدن اثر دعوت كردم كه خوشبختانه به جز مسائلي كيفي در خصوص مميزي خاصي براي آن لحاظ نشد.
وي در رابطه با خصوصي بودن تئاتر و تامين هزينه‌هاي يك اجرا بصورت شخصي اظهار كرد: ما از زماني كه كار تئاتر كرديم هميشه روي پاي خودمان بوديم و به نوعي به معناي تهيه‌كننده اثرمان حاضر مي‌شديم ،متاسفانه سالن‌هاي تئاتري كم و گروه‌هاي تئاتري بسيار زياد است.
طهماسبي ادامه داد: من هميشه معتقدم يك گروه نمايشي هميشه بايد عاشق كار و منسجم باشد، اگر چنين اتفاقي به واقع روي دهد اثر موفقي اجرا خواهد شد.
كارگردان "كلمه ، سكوت، كلمه" در رابطه با انتخاب بازيگران اين اثر از افرادي تئاتري و سينمايي و تلويزيوني گفت: من معتقدم كه در يك اثر گروه بازيگران و casting حرف اول را مي‌زند، من فكر مي‌كنم بازيگر در هر مديومي، بازيگر است و اگر در جايي خوش درخشيده ، كارگردان كارش را به درستي انجام داده است، به نظرم بايد ديد چه كسي با تمام وجود در يك اثر نمايشي حاضر مي‌شود و چقدر براي ديده شدن نقشش تلاش مي‌كند.
وي افزود: زماني كه مي‌خواستم بازيگران را انتخاب كنم متوجه شدم كه بسياري از تئاتري‌ها نيز در فعاليت‌هاي تصويري مشغول هستند و اين مسئله مرا خوشحال كرد.
وي در خصوص انتخاب اين سه نمايشنامه گفت: "ديويد آيوز" در اين مجموعه 14 نمايشنامه كوتاه دارد كه بسياري از آنها را خودم هنگام خواندن به دليل ويژگي‌هايي كه داشت متوجه نمي‌شدم اما به دليل آشنايي با فضاي كار اين نويسنده، اثر برايم ملموس بود و تمام تلاش خود را به كار گرفتم تا بتوانم آن حس را به مخاطب انتقال دهم و خوشبختانه طراح صحنه اين نمايش محسن شاه ابراهيمي نيز در طراحي فضاي مختلف اپيزود‌ها اما در يك واحد معين كمك زيادي به من كرد.
سهيل پيغمبري ، آهنگساز اين نمايش نيز گفت: آشنايي من با فرهاد آئيش از يك كنسرت، پرفورمنس كه متاسفانه اجرا نشد آغاز شد.
وي افزود: موسيقي كه از اين اثر انتظار مي‌رود به مانند يك موسيقي متن نيست اين نمايش اثر پرديالوگي است و مقدار زمان كمتري را براي موسيقي مي‌طلبيد.
پيغمبري ادامه داد: اين اثر اجازه استفاده از المان‌هاي ميني ماليسم را در موسيقي نمي‌داد بنابراين از تعدادي ملودي‌هاي شنيده شده استفاده كرديم.
پيغمبري اشاره كرد: موسيقي در اين اثر فضا را مي‌شكند و ذهن مخاطب را براي ورود به صحنه‌هاي بعدي آماده مي‌كند.
سينا رازاني، از بازيگران اين اثر نمايشي نيز در رابطه با وضعيت امروز تئاتر بيان كرد: من به عنوان يك بازيگر تئاتر كه هميشه فعاليت اصلي‌ام بوده و هست در اوقاتي مسائل موجود در تئاتر را تحمل مي‌كنم و كم كم انتظاراتم نسبت به خواسته‌هايم و آن چه ايده‌آل من است كم مي‌شود، اين مسئله امكان دارد در آينده به كل رويكرد تئاتري و هنري من را تغيير دهد كه اتفاق خوبي نيست.
وي افزود: وضعيتي كه هم اكنون برتئاتر حاكم است با وجود پر نشدن كامل ظرفيت سالن‌ها نيز مناسب و رضايت بخش نمي شود، كما اينكه من در تجربه‌اي كه در كار رضا ثروتي نيز داشتم با وجود مخاطب زياد همين گونه بود، زيرا با 30 اجرا نمي‌توانيم نتيجه مطلوبي بگيريم.
امير حسين رستمي، از ديگر بازيگران اين نمايش نيز بيان كرد: متاسفانه وضعيت اقتصادي در تلويزيون و كارهاي تصويري نيز دست كمي از مشكلات تئاتر ندارد ، گويا در دو طرف يكسان سازي شده است.
وي افزود: دنياي تئاتر بسيار جذاب‌تر از دنياي تصوير است ، در دنياي تصوير همه چيز علامتگذاري شده اما تئاتر بسيار بي‌رحم است و به هيچ عنوان فرصت اشتباه وجود ندارد، در صورتي كه اشتباه در تصوير موضوع پيچيده‌اي نيست.
رستمي بيان كرد: اشتباه در تئاتر به شدت تاثير گذار است و به شخص مقابل و سپس به گروه منتقل مي‌شود.
اين بازيگر تصريح كرد: هيجان تئاتر بسيار بي‌نظير است، به همين خاطر بازيگر در تئاتر بسيار پخته‌تر مي‌شود و به نظرم هر بازيگر در دنياي تصوير بايد دست كم در 2 نمايش در سال حضور داشته باشد زيرا در تئاتر هر لحظه درسهاي زيادي مي‌گيريم.
وي خاطر نشان كرد: حضور در تئاتر فضايي بسيار متفاوت دارد و من فعاليت تئاتر را بسيار مي‌پسندم اما ترجيح مي‌دهم با گروه‌هاي خوب و نه متوسط به اين كار بپردازم و اين مسئله تجربه‌اي است كه در 2 نمايش كه كار كردم به من ثابت شده است./م
آئيش تصريح كرد: او از اين بين سه نمايشنامه را انتخاب كرد و تصميم گرفت اين سه به نوعي در هم ادغام و همزمان اجرا شوند كه پس از مدتي بحث و تحليل به راه حل‌هايي در اين رابطه رسيديم.
وي بيان كرد: "زبان" در چند دهه گذشته، بخصوص در بين روشنفكران غرب بسيار رايج شده و اين مسئله كه زبان كه هميشه نياز بشر بوده، آيا به نفع او بوده است و يا خير.
آئيش ادامه داد: امروز در تئاتر دنيا، آثاري مثل پرفورمنس آرت اجرا مي‌شوند كه متكي بر زبان نيستند و كلمات در آنها كمرنگ هستند و در اين ميان فردي مثل "ديويد آيوز" حضور پيدا مي‌كند كه مثل يك حلقه گمشده بين يك تئاتر درام و كلامي و پرفورمنس‌هاي روشنفكري غرب است.
وي گفت: گرايش او به نوعي است كه زبان را سخت نمي‌گيرد، اما در عين حال هنوز قلم به دست است و فقط بر تصوير تكيه ندارد.
وي با اشاره به اين كه بازي با كلمه و در كنار آن بعد زمان نيز در آثار گذشته زياد مطرح نبود اظهار داشت: امروز با آثاري كه با زمان بازي مي‌كنند زياد روبرو مي‌شويم، امروز "زمان" براي بسياري جذاب شده و در آثار اين نويسنده در كنار اين مسائل يك نوع طنز ابزورد نيز وجود دارد، شوخي و بازي هاي او با واقعيت، انسان‌ها، زمان و زبان مشخصه‌هايي بود كه در نهايت باعث شد تا اين اثر را به صحنه ببريم.
آئيش بيان كرد: در اصل به صحنه بردن آثاري را كه نوشته خودم است برايم بسيار لذت بخش است و پذيرش شرايطي خارج از اين برايم سخت است اما اين اثر يكي از بهترين تجربه‌هاي تئاتري من به حساب مي‌آيد.
اين بازيگر در رابطه با وضعيت حمايتي اين اثر بيان كرد:شوراي حمايت به ما اعلام كرد كه از اثر حمايت مي كند،اما هنوز چنين اتفاقي نيفتاده است و اگر اين رويداد به وقوع نپيوندد تئاتر را كنار مي گذارم.
آئيش افزود: ما در بهترين شرايط باز هم ضرر مي‌كنيم اما با عشق كاركرديم اما اگر اين اتفاق نيفتد انرژي كار از بين مي‌رود، متاسفانه در اين رابطه شهرداري منطقه 6 و مديريت فرهنگي شهرداري تهران نيز قول كمك دادند اما اين اتفاق تا به امروز نيفتاده كه شايد به وقوع بپيوندد.
مائده طهماسبي به كارگرداني اين اثر نمايشي در خصوص انگيزه اجراي اين اثر و فاصله‌اي كه بين آخرين نمايش او "خانواده تت" و اين اثر ايجاد شد گفت: من چندين بار قصد داشتم اين اثر را در تئاتر شهر به صحنه ببرم، اما هميشه به دليل شرايطي كه خودم داشتم و همچنين شرايط مديريتي هميشه عقب مي‌افتاد.
وي افزود: اين اثر از سوي مجيد سرسنگي حمايت شد و من دو هفته پيش از شروع كار از بازبينان براي ديدن اثر دعوت كردم كه خوشبختانه به جز مسائلي كيفي در خصوص مميزي خاصي براي آن لحاظ نشد.
وي در رابطه با خصوصي بودن تئاتر و تامين هزينه‌هاي يك اجرا بصورت شخصي اظهار كرد: ما از زماني كه كار تئاتر كرديم هميشه روي پاي خودمان بوديم و به نوعي به معناي تهيه‌كننده اثرمان حاضر مي‌شديم ،متاسفانه سالن‌هاي تئاتري كم و گروه‌هاي تئاتري بسيار زياد است.
طهماسبي ادامه داد: من هميشه معتقدم يك گروه نمايشي هميشه بايد عاشق كار و منسجم باشد، اگر چنين اتفاقي به واقع روي دهد اثر موفقي اجرا خواهد شد.
كارگردان "كلمه ، سكوت، كلمه" در رابطه با انتخاب بازيگران اين اثر از افرادي تئاتري و سينمايي و تلويزيوني گفت: من معتقدم كه در يك اثر گروه بازيگران و casting حرف اول را مي‌زند، من فكر مي‌كنم بازيگر در هر مديومي، بازيگر است و اگر در جايي خوش درخشيده ، كارگردان كارش را به درستي انجام داده است، به نظرم بايد ديد چه كسي با تمام وجود در يك اثر نمايشي حاضر مي‌شود و چقدر براي ديده شدن نقشش تلاش مي‌كند.
وي افزود: زماني كه مي‌خواستم بازيگران را انتخاب كنم متوجه شدم كه بسياري از تئاتري‌ها نيز در فعاليت‌هاي تصويري مشغول هستند و اين مسئله مرا خوشحال كرد.
وي در خصوص انتخاب اين سه نمايشنامه گفت: "ديويد آيوز" در اين مجموعه 14 نمايشنامه كوتاه دارد كه بسياري از آنها را خودم هنگام خواندن به دليل ويژگي‌هايي كه داشت متوجه نمي‌شدم اما به دليل آشنايي با فضاي كار اين نويسنده، اثر برايم ملموس بود و تمام تلاش خود را به كار گرفتم تا بتوانم آن حس را به مخاطب انتقال دهم و خوشبختانه طراح صحنه اين نمايش محسن شاه ابراهيمي نيز در طراحي فضاي مختلف اپيزود‌ها اما در يك واحد معين كمك زيادي به من كرد.
سهيل پيغمبري ، آهنگساز اين نمايش نيز گفت: آشنايي من با فرهاد آئيش از يك كنسرت، پرفورمنس كه متاسفانه اجرا نشد آغاز شد.
وي افزود: موسيقي كه از اين اثر انتظار مي‌رود به مانند يك موسيقي متن نيست اين نمايش اثر پرديالوگي است و مقدار زمان كمتري را براي موسيقي مي‌طلبيد.
پيغمبري ادامه داد: اين اثر اجازه استفاده از المان‌هاي ميني ماليسم را در موسيقي نمي‌داد بنابراين از تعدادي ملودي‌هاي شنيده شده استفاده كرديم.
پيغمبري اشاره كرد: موسيقي در اين اثر فضا را مي‌شكند و ذهن مخاطب را براي ورود به صحنه‌هاي بعدي آماده مي‌كند.
سينا رازاني، از بازيگران اين اثر نمايشي نيز در رابطه با وضعيت امروز تئاتر بيان كرد: من به عنوان يك بازيگر تئاتر كه هميشه فعاليت اصلي‌ام بوده و هست در اوقاتي مسائل موجود در تئاتر را تحمل مي‌كنم و كم كم انتظاراتم نسبت به خواسته‌هايم و آن چه ايده‌آل من است كم مي‌شود، اين مسئله امكان دارد در آينده به كل رويكرد تئاتري و هنري من را تغيير دهد كه اتفاق خوبي نيست.
وي افزود: وضعيتي كه هم اكنون برتئاتر حاكم است با وجود پر نشدن كامل ظرفيت سالن‌ها نيز مناسب و رضايت بخش نمي شود، كما اينكه من در تجربه‌اي كه در كار رضا ثروتي نيز داشتم با وجود مخاطب زياد همين گونه بود، زيرا با 30 اجرا نمي‌توانيم نتيجه مطلوبي بگيريم.
امير حسين رستمي، از ديگر بازيگران اين نمايش نيز بيان كرد: متاسفانه وضعيت اقتصادي در تلويزيون و كارهاي تصويري نيز دست كمي از مشكلات تئاتر ندارد ، گويا در دو طرف يكسان سازي شده است.
وي افزود: دنياي تئاتر بسيار جذاب‌تر از دنياي تصوير است ، در دنياي تصوير همه چيز علامتگذاري شده اما تئاتر بسيار بي‌رحم است و به هيچ عنوان فرصت اشتباه وجود ندارد، در صورتي كه اشتباه در تصوير موضوع پيچيده‌اي نيست.
رستمي بيان كرد: اشتباه در تئاتر به شدت تاثير گذار است و به شخص مقابل و سپس به گروه منتقل مي‌شود.
اين بازيگر تصريح كرد: هيجان تئاتر بسيار بي‌نظير است، به همين خاطر بازيگر در تئاتر بسيار پخته‌تر مي‌شود و به نظرم هر بازيگر در دنياي تصوير بايد دست كم در 2 نمايش در سال حضور داشته باشد زيرا در تئاتر هر لحظه درسهاي زيادي مي‌گيريم.
وي خاطر نشان كرد: حضور در تئاتر فضايي بسيار متفاوت دارد و من فعاليت تئاتر را بسيار مي‌پسندم اما ترجيح مي‌دهم با گروه‌هاي خوب و نه متوسط به اين كار بپردازم و اين مسئله تجربه‌اي است كه در 2 نمايش كه كار كردم به من ثابت شده است./م
