به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران سنندج
کودکان خیابانی به دلیل عدم اطلاع کافی از مشکلات و آسیبهایی اجتماعی با برخی جرائم و ناهنجاریهای اجتماعی مواجه می‌شوند که مناسب سن آنها نیست، و از طرفی چون قدرت تحلیل مطالب و وقایع را ندارند، به مراتب بیشتر از بزرگسالان در معرض آسیبهای اجتماعی و مشکلات موجود در جامعه قرار می‌گیرند.

از جمله عوامل ایجاد کودکان خیابانی، فقر، اعتیاد خانواده‌ها، مهاجرت، حاشیه نشینی اطراف شهرها، اختلالات شخصیتی، فرار از خانه، بالا بودن درآمدهای مشاغل خیابانی، اختلالات خانوادگی و ... است. کودکان خیابانی عموما از طبقات پایین جامعه و از خانواده‌های فقیر و معتاد هستند. برخی از آنان نیز به دلیل شرایط خاص خانوادگی و مشکلات پیش رو اقدام به فرار از خانه می‌کنند و روزها و شبها را در خیابانها و یا مکانهای نامناسب می‌گذرانند.

 این کودکان به دلیل طرد شدن از ساختار اجتماعی و بعضا خانواده‌های خود با مشکلات روحی و روانی و جسمی فراوانی مواجه هستند. همچنین به دلیل ترس از دستگیری، بازداشت، زندان، خشونت و پلیس همواره دچار استرس، اضطراب و یک ترس و دلهره درونی هستند که در دراز مدت موجب بسیاری از ناهنجاریها و آسیبهای اجتماعی خطرناکتر خواهد شد. از آنجا که برخی از کودکان خیابانی از سوی بزرگسالان مورد سوء استفاده قرار گرفته‌اند و یا به انواع ظلمها گرفتار شده‌اند اعتمادی به بزرگسالان ندارند. بنابراین هنگام دعوت و جذب آنان به مراکز نگهداری از کودکان با مقاومت آنان مواجه می‌شوند.

کودکان خیابانی همچنین به دلیل خصلت پاک و معصومانه کودکانه خود مستعد جذب باندهای مواد مخدر، فساد و فحشا و سرقت هستند و سرکرده‌های این باندها با صرف هزینه اندکی همچون تهیه مکان خواب و خوراک برای این کودکان حداکثر استفاده را از آنان می‌کنند. این کودکان پس از آموزشهای لازم اقدام به فروش مواد مخدر و پخش آنان در سطح شهر می‌کنند. برخی از این افراد خشونت و بی شرمی را از حد گذرانده‌اند و با معتاد کردن این کودکان آنان را به حدی به خود وابسته می‌کنند که آنان برای تامین مواد مخدر مورد نیاز خود حاضر به انجام هر کار غیر اخلاقی و جرمی برای روسای خود هستند.
برخی از این کودکان به دلیل داشتن والدین معتاد و یا جذب شدن به باندهای اعتیاد و مواد مخدر، درگیر این آسیب بزرگ اجتماعی می‌شوند و واسطه فروش مواد مخدر و یا خود دچار اعتیاد می‌شوند. یکی از دلایل جذب آنان به اعتیاد فرار از واقعیتها و رسیدن به آرامش موقتی و زودگذر است. زیرا این کودکان در کودکی خود مبتلا به بسیاری از مشکلات اجتماعی می‌شوند که بسیار بزرگتر و فراتر از سن آنان است. و از آنجا که اکثر آنان به دلیل عدم برخورداری از خانواده و نداشتن کانون گرم خانواده دچار خلاها  و نیازهای عاطفی هستند، اعتیاد می‌تواند سرپوشی موقتی برای جبران این خلاها و کمبودها باشد.

دسترسی آسان و سریع به مواد مخدر برای کودکان خیابانی و نبود سرپرست و حمایت کننده‌ای که کودک را از این کار منع کند از دیگر عوامل اعتیاد این قشر از افراد جامعه است. البته کنجکاویهای کودکانه و عدم اطلاع از آسیبهایی که پس از اعتیاد متوجه افراد است نیز می‌تواند دلیل دیگری بر اعتیاد آنان باشد.
اکثر کودکان خیابانی بی سواد یا کم سواد هستند بنابراین با جذب آنان به مراکز حمایتی اولا می‌توان آنان را از سواد کافی بهره‌مند کرد و دوما آموزشهای لازم را درخصوص مشکلات و‌ آسیبها و ناهنجاریهای ناشی از اعتیاد و یا ابتلا به بیماری ایدز و سایر آسیبهای اجتماعی به آنان داد و سوما با آموزش حرفه‌های مختلف آنان را جذب بازارهای کار کرد تا از راه درست و صحیح کسب درآمد کنند و کمتر جذب باندهای فساد و مجرمانه در سطح جامعه شوند. به نظر می‌رسد تاکنون اقداماتی که برای پیشگیری از اعتیاد صورت گرفته بیشتر برای بزرگسالان بوده است اما اکنون جا داد مسئولان هرچه سریعتر از بروز این پدیده زشت و منفور اجتماعی در میان کودکان که تازه ریشه دوانده جلوگیری و پیشگیری کنند.

خانواده‌های بسیاری از این کودکان نیز به دلیل فقر و عدم برخورداری از سواد و اطلاعات لازم و کافی آگاهی درخصوص مشکلاتی که فرزندان آنان هنگام حضور در خیابانها مواجه می‌شوند ندارند بنابراین با مشاوره‌های مختلف و اطلاع رسانی به آنان و همچنین با حمایتهای مالی می‌توان درصدی از کودکان خیابانی را کاهش داد. /س