به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،  دوترو با همدستی زنش، میشل مارتن و 2 تن دیگر نیمه دوم دهه 90 میلادی را به کابوسی برای پدرها، مادر‌‌ها و دختران نوجوان بلژیکی بدل کرد. مارک دوترو 56 سال پیش در بروکسل، پایتخت بلژیک به دنیا آمد.

وی بزرگ‌‌‌ترین فرزند یک خانواده 7 نفری بود. والدینش که هر دو معلم بودند، بیشتر مواقع با دوترو دعوا می‌کردند و او را به باد کتک می‌گرفتند.


در پانزده سالگی، دوترو پس از جدایی پدر و مادرش خانه را ترک گفت و زندگی خیابانی خود را آغاز کرد و به انجام اعمال غیراخلاقی و برقراری روابط نامشروع پرداخت تا این که در سن 19 سالگی ازدواج کرد و صاحب 2 فرزند شد.

اما این پیوند چندان دوام نیاورد و پس از چند سال دوترو و همسر اولش از هم جدا شدند. سپس دوترو با همسر دوم و همدست جنایت‌‌های خونین خود یعنی میشل دوترو ازدواج کرد و از او صاحب 3 فرزند شد.

دوترو و همسرش میشل از طریق فعالیت‌‌های مجرمانه و غیرقانونی خود توانستند در مدت چند سال زندگی مشترک شان مالکیت دست‌کم 7 عمارت بزرگ ویلایی را از آن خود کنند که یکی از آنها به محل جنایت‌‌های هولناک این زوج جنایتکار بدل شد.

 26 سال پیش، دوترو برای نخستین بار به جرم آدم ربایی و تعرض به 5 دختر جوان به حبس محکوم شد. دوترو که به 13 سال حبس محکوم شده بود، پس از گذراندن 3 سال زندان، 10 سال زودتر از آن چه که باید از زندان آزاد شد. مادر دوترو به محض آزادی فرزندش به رئیس وقت زندان نامه نوشت و از آزادی زودهنگام پسرش ابراز هراس و نگرانی کرد.

دوترو پس از آزادی شروع به ساخت اتاقی سیاهچال مانند در زیرزمین یکی از 7 خانه خود کرد. این مکان مخوف پشت در‌‌هایی سنگین و غیرقابل عبور و پشت قفسه‌‌های عظیم کتاب پنهان شده بود و این تازه آغاز جنایت‌‌های هولناک جانی‌‌‌ترین قاتل بلژیک بود. دوترو 2 دختر 8 ساله به نام‌‌های ژولی لژون و ملیسا روسو را ربود و آنها را در سیاهچال مخوف خود زندانی کرد.

 وی در این مکان کودکان بی‌گناه را مورد آزار و اذيت و شکنجه قرار می‌داد و از آنها تصاویر غیراخلاقی ضبط می‌کرد. نیمه‌‌های تابستان همان سال دو دختر به نام آن مارشال (17 ساله) و افی لبمرشتس (19 ساله) توسط دوترو ربوده شدند، اما این بار دوترو گروگان‌‌های خود را در اتاق خواب‌‌های طبقه بالای خانه مخوفش زندانی کرد. هر 2 دختر چند هفته بعد به قتل رسیدند.

جزییات قتل این 2 قربانی هرگز   توسط دستگاه قضایی بلژیک منتشر نشد.

دوترو از راه فروش مواد مخدر و سرقت خودرو‌‌های گرانقیمت زندگی می‌کرد و همچنان 2 کودک 8 ساله را در اسارت خود داشت که هنگام سرقت از سوی پلیس دستگیر و روانه زندان شد.

در این زمان دوترو به ناچار مسئولیت نگهداری از زندانیان بی‌گناه خود را به دست همدستانش سپرد. دوترو بیش از یک سال در زندان بود و نقل است که طی این مدت هیچ کس به لژون و روسو دو کودک ربوده شده هیچ غذایی برای خوردن نداد و هر دو بر اثر ابتلا به سوءتغذیه و گرسنگی در سیاهچال خانه دوترو جان سپردند.

این جانی مخوف یک سال بعد پس از آزادی از زندان، دختر 12 ساله‌ای به نام سابین داردن را به همراه يكي از همدستانش ربود و در سیاهچال مخوف زندانی كرد.

 3 ماه بعد، تیتیا دلهر 14 ساله در راه بازگشت به خانه بود که دوترو و همدستش لولیور وی را دزدیدند و او را نیز در همان سیاهچال و در کنار سابين زندانی کردند. این بار، پلیس براساس اظهارات شاهدان از آدم‌ربایی دوترو سرنخ‌‌هایی به دست آورد و این اطلاعات مأموران را به خانه مخوف دوترو رساند.

 نیمه‌‌های تابستان همان سال، دوترو به همراه مارتن و لولیور دستگیر شدند، اما عملیات جست و جو در خانه وی با شکست روبه‌رو شد و پلیس نتوانست هیچ گونه مدرکی علیه وی پیدا کند و دختران ربوده شده را نجات دهد.

سرانجام، دوترو که همچنان در بازداشت پلیس به سر می‌برد پرده از جنایت‌‌های هولناک خود برداشت و به آدم ربایی‌‌های خود اعتراف کرد.

 او پلیس را به مکان مخوف جنایات خود راهنمایی کرد و مأموران توانستند هر دو دختر را زنده پیدا کنند.

اعتراضات گسترده مردمی به سیستم قضایی بلژیک

همزمان با انتشار جزییات جنایات دوترو جنجال‌‌های فراوانی در بلژیک به راه افتاد. بلژیکی‌‌ها شدیداً از شیوه برخورد مقامات سازمان پلیس و مسئولان قضایی کشور در قبال دوتروی جنایتکار گله و انتقاد داشتند. گفته می‌شد که پلیس در عملیات جست و جوی خود در خانه دوترو کوتاهی کرده و زودتر از این می‌توانست پرده از راز جنایت‌‌های این خون‌آشام و همدستانش بردارد.

 پلیس بلژیک نه تنها در بازرسی از خانه جانی بلژیک کوتاهی کرده بود، بلکه اظهارات کسانی را که اطلاعاتی مفید درباره جنایات دوترو در اختیار مقامات قرار داده بودند نادیده گرفت و همین موضوع خشم مردم را بیشتر برانگیخت. ایران نوشت: اشتباهات فاحش و جبران ناپذیر پلیس بلژیک در مورد این جنایتکار به شکل گیری تظاهرات گسترده مردمی در بلژیک انجامید.

 این حرکت اعتراضی مردم بلژیک که به «راهپیمایی سفید» شهرت یافت، باعث شد اصلاحاتی اساسی در سیستم قضایی بلژیک و سازمان پلیس کشور رخ دهد. پرونده دوترو تا 8 سال پیش (یعنی حدود 8 سال پس از دستگیری وی) به دادگاه فرستاده نشد و سرانجام دوترو و همدستانش مارتن و لولیور مجرم شناخته شدند. دوترو به حبس ابد محکوم شد و همسرش میشل را هم به 30 سال زندان محکوم کردند.

اما گویا این محکومیت‌‌ها پایان کابوس مردم بلژیک و خانواده‌‌‌های قربانیان نبوده آزادی زودهنگام میشل، همسر و همدست دوترو این روز‌‌ها موجی از اعتراض و تظاهرات گسترده مردمی را در بلژیک به راه انداخته است.

ظاهراً مقامات این کشور بدون رضایت خانواده‌‌‌های قربانیان و مدعی العموم اخیراً همدست جانی خونخوار را به صومعه‌ای در نزدیکی یک مهد کودک منتقل کرده‌اند تا این زن باقی محکومیتش را در آن جا بگذراند.