به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، محققین با تحقیقاتی که از جوامع غربی به عمل آورده اند سیاست های جامعه غرب برای استحکام بنیاد خانواده را روبه نابودی توصیف می کنند.

 جوامع غربی –آمریکایی در سال های اخیر با مشکل رکود ازدواج و تشکیل خانواده و از بین رفتن بنیاد خانواده از طریق مسائل گوناگون مواجه بوده اند و برنامه ریزی هایی که برای جلوگیری از این ناهنجاری صورت گرفته با شکست مواجه شده است.

شرایط اقتصادی اروپا- آمریکا و همچنین ناهنجاری های اجتماعی باعث شده است که این جوامع با رکود تشکیل خانواده و در ادامه پیر شدن جامعه خود مواجه باشند و در لایه های این معظل اجتماعی تبعات منفی دیگری قرار دارد که سرعت رکود جمعیت جوان غرب را افزایش داده است.

یکی از این ناهنجاری ها ،  رواج " زندگی مجردی" است که با گذشت زمان به تعداد علاقه مندان آن افزوده می شود.

کارشناسان براین عقیده اند عامل اصلی این که غرب در جلوگیری از اپیدمی شدن " زندگی مجردی " نا توان شده ، تبلیغات پر زروق و برق ساخته های هنری از زندگی های مجردی است که ترسیم کنندگان سینمایی - تلویزیونی بدون توجه به تأثیر منفی و گرایش جوانان به زندگی مجردی فقط به فکر درآمد و سود بیشتر هستند.

سریال تلویزیونی محبوب آمریکایی «سکس اند د سیتی » که قهرمانانش اغلب کیف های پرادا در دست دارند، در مورد دختران سی و چند ساله ای در نیویورک است که مروج زندگی های مجردی در جامعه آمریکا به حساب می آید و حتی در کشور های عربی " خلیج فارس " طرفداران بسیاری دارد.

 

این شیوه زندگی «مجردی»  حتی در کشورهای حاشیه خلیج فارس با تأسی از روش های زندگی در غرب رو به افزایش است به طور مثال بنا بر آخرین آمار از صندوق ازدواج امارات متحده عربی، یک نهاد دولتی که به کسانی که قصد ازدواج دارند کمک های مالی ارائه می دهد، حدود 60 درصد از زنان بالای 30 سال در این کشور مجردند. این آمار در سال 1995 میلادی 20 درصد گزارش شده است.

 

گفتنی است زندگی تنها " مجردی" تقریبا در همه جا رو به افزایش است. بنا بر پیش بینی های صورت گرفته توسط کارشناسان علوم اجتماعی – روانشناسان ، 48 میلیون نفر به ساکنان مجرد جهان تا سال 2020، افزوده می شود که یک افزایش 20 درصدی را نشان خواهد داد. تنها زندگی کردن بیشترین رشد در خانوارها در بسیاری از نقاط جهان را بخود اختصاص خواهد داد.

 

این روند در غرب، همانطور که مدتها آشکار بوده ، مشخص تر است. به عنوان مثال، نیمی از بزرگسالان در آمریکا، مجرد هستند. این رقم در سال 1950 حدود 22 درصد بوده است.

نزدیک به 15 درصد تنها زندگی می کنند. اما افراد مجرد در اقتصادهای در حال رشد نیز در حال افزایشند و الگوی مصرف را تغییر می دهند.

*عواملی که در روند افزایش زندگی مجردی بیشترین سهم را دارند....

اگر چه این پدیده جهانی است، عوامل آن متفاوتند. "روسف دیلما"، رئیس جمهوری برزیل که خود مجرد است، رهبر کشوری است که صنعتی شدن سریع با ازدواج کمتر و در سنین بالاتر همراه بوده است.

*همچنین در ژاپن زنان برای حفظ حرفه خود از ازدواج امتناع می کنند.
* حتی در ایران اسلامی، برخی از زنان تحصیلات را بر ازدواج ترجیح می دهند، و برخی با بهره برداری از قوانین تازه طلاق و یا حلقه های عروسی جعلی اقامتگاه تنهای خود را ایمن سازی می کنند و این هشداری است برای مسولین مربوطه که باید با استفاده از کازشناسان اجتماعی و روانشناسان ریشه ای این ناهنجاری را یافت و برای از بین بردن آن در سریع ترین زمان ممکن اقدامات لازم را به مرحله عمل برسانند.

*این تصویر " زندگی مجردی" در چین و هند، که فرهنگ تاریک انتخاب نوزادان پسر،،وعده نسل دارای مدرک کارشناسی با چشم انداز تقلیل زناشویی را می دهد، نگران کننده تر است.

*در میان آمریکاییان آفریقایی تبار این امر متفاوت است. یک نفر از نه مرد سیاه پوست در بین سنین 19 و 34 سال در آمریکا در زندان بسر می برد. بدلیل آنکه اکثر زنان سیاه پوست خارج از گروه نژادی خود ازدواج نمی کنند، انتخاب آنها محدود می شود.

سه توضیح به طور کلی صدق می کند...

نخست، زنان اغلب برای بهبود فرصت های حرفه ای خود دیرتر ازدواج می کنند. دوم، به لطف افزایش طول عمر، همسران که شریک خود را از دست داده اند به مدت طولانی تر از سال های گذشته زندگی می کنند. و سوم، تغییر در نگرش های اجتماعی در بسیاری از کشورها به این معناست که ثمرات ازدواج: امنیت مالی، روابط جنسی، ثبات رابطه می تواند اغلب در خارج از روابط زناشویی وجود داشته باشد.

اشکالات ترویج زندگی های مجردی

ترویج زندگی مجرد دارای اشکالاتی است. خانوار یک نفره تولید گازهای گلخانه ای و همچنین هزینه مسکن را در مقایسه با خانه های مشترک بالا می برد. افزاد مجرد به داشتن فرزند تمایل کمتری دارند، که این امر فشار بر جوانان برای حمایت از جمعیت سالخورده را افزایش می دهد.
همچنین به نظر می رسد افراد مجرد بیشتر آسیب پذیرند و بنابراین به طور بالقوه هزینه بیشتری نسبت به کسانی که زندگی مشترک دارند برای جامعه به مراه می آورند.