حسین عجم، مزایای کشاورزی حفاظتی را افزایش ظرفیت ذخیره سازی آب و بازدهی بیشتر، کاهش فرسایش خاک، جلوگیری از رواناب سطحی، بهبود ساختمان خاک، کاهش مصرف کود، کاهش آلودگی محیط زیست، افزایش فعالیت بیولوژیک خاک، افزایش گردش و ذخیره سازی مواد غذایی در خاک، افزایش ظرفیت مدیریت کودهای حیوانی و دیگر ضایعات کشاورزی، کاهش هزینه های تولید بویژه سوخت و هزینه های کارگری، افزایش حاصلخیزی و باروری خاک، کاهش تبخیر، افزایش ماده آلی خاک، کاهش استهلاک تراکتور، کاهش زمان عملیات خاک ورزی و تسریع در جوانه زنی اعلام کرد.

وی معایب خاک ورزی و کشت مرسوم را مصرف آب زیاد، سوزاندن بقایای گیاهی، افزایش فرسایش آبی و بادی، فشردگی خاک و کاهش نفوذپذیری خاک، کاهش مواد آلی خاک، افزایش 30 تا 40 درصدی مصرف کود شیمیایی، آلودگی محیط زیست، افزایش مصرف سوخت برای تهیه بستر و کاشت، کاهش تدریجی حاصلخیزی خاک، نیاز به وقت و انرژی زیاد، تخریب ساختمان خاک، به هم خوردن تسطیح زمین، ایجاد لایه سخت اعلام کرد.

وی در مورد روش خاک ورزی حفاظتی گفت: روش خاک ورزی حفاظتی و کاشت این است که حداقل 30 درصد یا بیشتر سطح خاک یا بقایای گیاهی پوشیده است و به منظور به نتیجه رسیدن این مقدار ناگریزیم میزان بهم زدن مکانیکی خاک کاهش یابد و دیگر خاک برگردان نمی شود.

وی روش کم خاکورزی را اینچنین توضیح داد: روشی که با شدت و فعالیت کمتری نسبت به خاک ورزی مرسوم انجام می شود و تمام سطح خاک در طی و یا قبل از کاشت به هم خورد و بتواند 15 تا 30 درصد بقایا را بعد از کاشت بر روی سطح خاک باقی گذارد، کم خاک ورزی است./س