به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، سياوش مفيدي متولد اول آبان سال 1348 است. وي اصالتاً اهل چالوس است و فارغ التحصيل رشته مديريت بانکداري. در کلاس هاي آقاي سمندريان آموزش ديده و به کلاس هاي ديگري هم رفته است. متاهل است و يک پسر 11 ساله دارد. او مي گويد به کارهاي طنز بيشتر علاقه مند است و دوست دارد همين حرفه را تا آخر دنبال کند. علاوه بربازيگري دستي هم در کار اجرا دارد و موفق هم عمل کرده است. گفتگوي اين هنرمند جوان طنزهاي تلويزيوني را با هم مي خوانيم؛
 
از تجربه اوليه تان از دنياي بازيگري بگوييد.

اوايل کار، چيزي از حرفه بازيگري نمي دانستم، چون تجربه اي نداشتم. حتي نمي دانستم که بازيگر جلوي دوربين چه محدوديت هايي دارد و چه محدوديت هايي بايد داشته باشد. نمي دانستم حرکت ها بايد کنترل شده باشند. با تلاش و پشتکار فراوان بالاخره با راهنمايي هاي کارگردانان توانستم از عهده نقش ها برآيم و با ياري خدا، راهم را تا به امروز ادامه دادم.
 
چه زماني به معناي واقعي بازي نزديک مي شويد؟

اگر يک بازي تلويزيوني از زمان خوب و کافي بهره مند باشد و مورد حمايت مديران شبکه قرار بگيرد قطعاً بازيگر نيز تمام توانش را براي رسيدن به معناي واقعي به کار مي گيرد. اما متاسفانه بودجه ها اندک است و بايد به حداقل قانع بود و اين آفتي است که قدرت مانور را از بازيگر مي گيرد.
 
درست است که مي گويند شما آدم پرکاري هستيد؟

يک زماني واقعا اين طور بود، ولي الان مثل گذشته نيست. در اين سال ها کمتر در سينما بازي کرده ام. آن هم به دليل باندبازي هايي است که وجود دارد. براي همين هم بيشتر فعاليت هايم به تلويزيون معطوف شده است.
 
چه وقت علاقه مند شديد بازيگري را به صورت تکنيکي ياد بگيريد؟

البته مطالعه زياد کردم و کلاس هاي بازيگري هم ديدم، نه به عنوان کارآموز، بلکه در آنها شرکت مي کردم و تماشا مي کردم. اما چون هيچ وقت نمي خواستم سينما را به طور کامل قبول کنم و بسيار حرفه اي به اين شغل بپردازم، فکر کردم همين مقدار کمي هم که بلدم براي نوع بازي خودم کافي است. به هر حال من آنچه را که حس مي کنم از طريق فن و تکنيک بهتر منتقل مي کنم. البته بازيگر اگر تکنيک بلد باشد راحت تر مي تواند کار کند، اما بعضي از بازيگران که از تکنيک استفاده مي کنند گاهي اوقات بازي اي را ارائه مي دهند که به دل نمي نشيند.
 
اگر روزي بر فرض محال، اين هنر با شهرت حاصله تداخل داشته باشد، کدام را انتخاب مي کنيد؟

توفيق در هر امري شهرت به دنبال دارد. حتي اگر قاتل خوبي باشيد به طور حتم معروف خواهيد شد! اگر و اما ندارد. شهرت، زيرمجموعه توفيق است.
 
به نظر شما يک فرد شناخته شده در هر عرصه چگونه مي تواند دين خود را به مردم ادا کند؟

باور کنيد وقتي من خوشحالي مردم را مي بينم در پوست خودم نمي گنجم و اين وظيفه مرا سنگين تر مي کند تا هميشه در کنار مردم کشورم باشم.
 
چقدر قبول داريد که سينما و تلويزيون وسيله اي هستند براي رسيدن به اهداف و گفتن حرف هاي ناگفته؟

قطعاً اينها ابزار براي ما هستند. قرار است از همه اينها استفاده کنيم براي بازتاباندن افکار. ولي اينکه چقدر توانسته ايم از اين ابزار درست استفاده کنيم جاي حرف زيادي دارد.
 
تعريف شما از بازي در نقش يک کاراکتر يا يک تيپ چيست؟ شما چگونه اين مرز را مشخص مي کنيد؟

هر بازيگري کاراکترهاي مختلف را بازي مي کند. ممکن است کاراکترها با هم فرق کند، اما اين بازي در تيپ هاي مختلف فرق دارد.
 
بازيگر شديد که شهرت را تجربه کنيد يا پاسخ دغدغه هايتان را بدهيد؟

شايد زماني که مي خواستم اين کار را تجربه کنم دغدغه شهرت با من بود، اما بعدها و به مرور زمان اين دغدغه نخ نما شد و جاي خودش را به دغدغه مهم تري داد.
 
اصولاً چه پارامترهايي شما را براي پذيرفتن يک نقش ترغيب مي کند؟

کل اثر و ساختار کار بايد چفت و بست محکمي داشته باشد و فضاهايي که مي خواهد ايجاد کند بايد خيلي ملموس باشد، ضمن اينکه روي بعضي نقش ها در يک اثر سينمايي يا نمايش، وسواس زيادي دارم و اگر احساس کنم در نقشي که قرار است آن را ايفا کنم اجحافي صورت گرفته است، حتماً آن را انجام نمي دهم.
 
چند تا از کارهايي که تا به حال انجام داده ايد را براي ما نام مي بريد؟

زير صفر درجه، غبار رود، بزرگ مرد کوچک، قرارگاه مسکوني، سه دونگ سه دونگ، خنده بازار و... که در تعدادي از برنامه ها مجري هم بوده ام.
 
در حال حاضر کاري براي پخش نداريد؟

جز برنامه طنز خنده بازار، برنامه جديدي ندارم. البته فعلاً.
 
کار با شهاب عباسي چگونه است؟

عالي. تا به حال پسري به گلي شهاب نديده ام؛ مهربان و خوش ذات. اميدوارم خدا به من عمر طولاني بدهد تا بتوانم با شهاب کار کنم و با وجود شهاب، پله هاي ترقي را طي کنم.
 
چرا کار طنز؟

کار طنز را دوست دارم. همين طور زماني را که مردم با برنامه هاي من لبخند روي لبشان مي نشيند.
 
چرا فکر مي کنيد در کار طنز موفق تر هستيد؟

چون فکر مي کنم براي اين حرفه زاده شده ام.
 
کدام مهمتر است؛ ديده شدن يا کاري که شما در آن حضور داريد؟

تمام آرزوي من اثري است که در آن نقش دارم. دوست دارم آن اثر از لحاظ ساخت و پرداخت مورد توجه مخاطب باشد. در اين صورت مطمئن هستم که من هم در جاي خود به خوبي ديده مي شوم و همين براي رفع خستگي کافي است.
 
شما پيش از اينکه معروف باشيد محبوب هستيد. فکر مي کنيد اين محبوبيت ناشي از چيست؟

عاشق کارم بوده و هستم و عاشقانه آن را دنبال مي کنم. هميشه به دنبال اين بودم که بتوانم با هنرم به هموطنانم خدمت کنم. شهرت، کاذب است و هنرمند نبايد اسير اين مسئله شود. چون شهرت به درد نمي خورد و تنها کاذب بودن را به ارمغان مي آورد. اميدوارم هنرمندان ما درگير شهرت نشوند.
 
چه آرزويي براي مردم داريد؟

دلم مي خواهد هميشه به لحاظ دانش، مهارت، ادب و انسانيت، الگوي همنسلان خود باشيم و در حوزه ادب و هنر بالاترين جايگاه را داشته باشيم