به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران قم، ابوالقاسم رضی الدین علی بن موسی معروف به سید ابن اووس از علمای برجسته شیعی و بر بلندای عظمت فکر و پرهیزکاری است و بی وجه نیست این نام زیبا و با مسما که بر او نهاده و «ابن طاووس»اش نامیده اند!

می دانید چرا؟ جد او سیمای زیبایی داشت و از چهره اش نور و سرور می بارید و به همین مناسبت او را نیز که از نوادگان آن عالم زیباروی بوده ابن طاووس نامیده اند.

اما حقیقت این است که این زیبایی صورت به زیبایی سیرت ، تابناک و اندیشه ناب و علم و خرد در هم آمیخت و از او، رادمردی در عرصه ایمان و عمل ساخت .

گرچه حضور شهاب درخشانی همچون او در عرصه های مختلف و متنوع علمی و عملی، به تدارک نعمت های آسمانی برای طلاب علوم دینی و علاقمندان معارف اسلامی و خاصه شیعی انجامید اما نام سید ابن طاووس بیش و پیش از دیگر آثار و برکات او در مقتل لهوف می درخشد و بازتاب دارد.

اینجاست که نام او با نام برترین و بزرگترین نقش آفرینان عرصه عشق و شور و مستی در پهنه کربلای هستی می آمیزد و یکی از سرخ ترین نگارگری های واژگانی را رقم می زند.

لهوف، این اثر گرانسگ ابن طاووس در تارک تاریخ انیس و مونس شیعیان بوده و است و سبزترین بارقه های دردآفرین این شیدائیان شرف و شهامت را بازتاب می دهد.

لهوف صفحه به صفحه و کلمه به کلمه، بارش عشق و شور و شیدایی است که تا تاریخ باقی است قطره قطره بر فرق انسانیت می چکد و شرح صدر عشاق پاکباز عرصه نینوایی را در گوش جهان نجوا می کند.

طاووس واژه پرداز قوم شیعی از پس واژگان خطیر و پرخاطره دشت کربلا قلم رنجه اش را آغاز می کند و در این سیر ملکوتی، ما را به غم انگیزترین و ناب ترین عشق بازی انسان در تمام طول دوران می برد.

دریغا گوی آن واقعه در پس نگارگری حقیقت عاشورا می شود و بر کناره های تاریخ، رد خون گریه های انسان و خدا را چون مرواریدی حک می کند در صدف لهوف.

سید ابن طاووس نامی شد برای یادآوری واقعه عاشورا و کتابش راهی به سراپرده دیدار شهیدان کربلا و راز های نهفته درآن رویداد جاودانه تاریخ است که هزار جان به فدای پری از پرهای نازنین و معطر و سبز و سرخ طاووس اهل بهشت حضرت عشق حسین بن علی علیه السلام که سید ابن طاووس خود شیدا و عاشق مراد و مقصد همه عشاق عالم و خاطره نگار روز واقعة اوست.

و او خود در طلب پری از لطف و عنایت آن پری در روز مباداست. روزی که گویی هیچ چیز مددکار انسان نیست مگر عشق حسین و خاندان طاهرینش( علیهم السلام).

از جمله شاگردان این عالم می توان به شیخ سدید الدین یوسف علی بن مطهر (پدر علامه حلی) جمال الدین حسن بن یوسف، مشهور به علامه حلی.شیخ جمال الدین یوسف بن حاتم شامی.شیخ تقی الدین حسن بن داوود حلی.شیخ محمد بن احمد بن صالح القسّینی.شیخ ابراهیم بن محمد بن احمد القسینی.شیخ جعفر بن محمد بن احمد القسینی و بسیاری دیگر از پروردگان دامان علم و معنویت آن رادمرد پاکباز اشاره کرد.

و از جمله آثار پربرکت دیگر این عالم وارسته علاوه بر مقتل لهوف می توان به کتاب های،الامان من اخطار الاسفار و الزمان، انوار الباهره فی انتصار العتره الطاهره، الاسرار المودعه فی ساعات اللیل و النهار، اسرار الصلوات و انوار الدعوات، فرج المهموم فی معرفه نهج الحلال و الحرام من علم النجوم، المنامات الصادقات، كتابُ المزار، مصباحُ الزائر و جناح المسافر، مهج الدعوات و منهج العنایات، محاسبه النفس، ربیع الالباب، روح الاسرار و روح الاسمار، الطرائف فی مذاهب الوائف، التشریف بتعریف وقت التكلیف، الیقین فی اختصاص مولانا علی بامره المؤمنین اشاره کرد.

اما شرح روزگار آخر و زمانه هجرت سید بن طاووس از دنیا به عقبی و مأوی گرفتنش در دیار باقی نیز خود حکایتی است تأمل برانگیز و افتخارآمیز اما تلخ؛ فرمانروای مغول در دهم صفر 656 سید را فرا خواند، و امان نامه‌ای برای او و یارانش صادر كرد و سید كه در پی راهی برای بیرون بردن مؤمنان از پایتخت بود، هزار تن را گرد آورده، با حمایت سربازان هلاكوخان آنان را به حله رساند و در نخستین فرصت خود به پایتخت بازگشت تا شاید مؤمنی را از دردی برهاند یا بی‌گناهی را از كیفر رهایی بخشد.

در این روزگار هلاكو از وی خواست مقام نقابت علویان را بپذیرد. رضی الدین (سید بن طاووس) كه در آغاز این پیشنهاد را رد كرده بود با شنیدن پیامدهای رد درخواست هلاكوخان از زبان خواجه نصیرالدین طوسی، ناگزیر این مقام را پذیرفت و برای بیعت علویان مراسم ویژه‌ای برگزار كرد. سه سال پس از آن، روزی بیماری بر پیكر سرور فقیهان عراق سایه افكند و سرانجام در بامداد دوشنبه سال 664 روان الهی اش به آسمان پركشید./س