به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،20 روز (دقت كنید كمتر از 3 هفته) دیگر باید تعیین‌كننده‌ترین و حساسترین بازی مقدماتی جام جهانی را مقابل كره‌جنوبی برگزار كنیم و فوتبال ما به شدت درگیر و گرفتار مسائل داخلی خود شده است. فدراسیون فوتبال كه می‌خواست با برگزاری جلسه‌ای بین رسانه‌ها و بازیكنان تیم ملی آشتی برقرار كند، هنوز نتوانسته به قولی كه برای شنبه همین هفته داده بود عمل كند و هر روز حاشیه تازه‌ای به فوتبال ما سلام می‌كند تا آرامش از ما دور و دورتر شود.

در شرایطی كه همه كشورهای شركت‌كننده در مقدماتی جام جهانی، تمام امكانات سخت‌افزاری‌شان را به خدمت می‌گیرند تا كارنامه بهتری داشته باشند و مجوز صعود بگیرند، فوتبال ما درگیر اتفاقاتی است كه نمونه خارجی ندارد.

به نظر می‌رسد اتفاقات تلخ بازی با لبنان و سیلی آن شكست اسفبار هنوز نتوانسته كسی را بیدار كند. برای بیدار شدن این فوتبال به سیلی‌های محكم‌تری نیازی داریم. البته این فوتبال كه با حذف از جام جهانی 2010 بیدار نشد، با چه سیلی دیگری می‌خواهد تكان بخورد؟

فوتبال ما 20 روز دیگر حیاتی‌ترین بازی خود را در پیش دارد و هر كسی به دنبال كار خود می‌گردد و سنگ خود را به سینه می‌زند. این وسط چه كسی باید به یك موضوع مهم ملی توجه كند و حاشیه‌ها را از بین ببرد؟ 20 روز دیگر 3 امتیاز طلایی به حراج گذاشته می‌شود؛ اما ترجیح می‌دهیم در خواب بمانیم تا تاجران كره‌ای برنده این حراجی شوند.

رسانه‌ها آغازكننده غائله اخیر نبودند. به یك‌باره دیدند تحریم شده‌اند. به بدترین شكل ممكن. چه واكنشی می‌توانستند انجام دهند؟ با گل و شیرینی از این تصمیم استقبال می‌كردند؟ آنها آغازكننده این تنش نبودند؛ با این حال همه رسانه‌ها از آشتی ملی برای یك اتفاق بزرگ استقبال می‌كنند. رسانه‌ها می‌دانند كه مردم ما كه با هزار و یك مشكل اقتصادی دست و پنجه نرم می‌كنند، در این روزها نیازمند یك شادی عظیم‌اند. یك اتفاق بزرگ كه بتواند آنها را دوباره در كنار هم قرار دهد و تنها فوتبال می‌تواند برای جامعه ما معجزه كند.

 

 رسانه‌ها از این جشن بزرگ می‌گویند و آن را می‌خواهند. آنها می‌خواهند بازیكنان تیم ملی خود را سرباز و فرزند ملت بدانند و هنگام بازی ملی فقط به دل مردم فكر كنند. رسانه‌ها می‌گویند فردی در محوریت هرم فوتبال باید این را به اردوی تیم‌ملی منتقل كند كه هیچ‌كس در اردوی تیم‌ملی حق ندارد به خودش فكر كند. همه در برابر مردم سر فرود بیاوریم و برای شادی دل مردم هم كه شده یك رویداد تاریخی را شكل دهیم. برای این اتحاد، یك حركت الزامی است و متأسفانه این حركت دیده نمی‌شود. فدراسیون ترجیح می‌دهد در خواب بماند تا مانند جام جهانی گذشته، با سفر رئیس به محل برگزاری جام‌جهانی (برزیل) بدانیم چه تورنمنت هیجان‌انگیزی را از دست داده‌ایم.