صنعت كفاشي از قرن يازدهم هجري در شهر زنجان رونق فراواني یافت. تمركز كفاشان در دو بازار بالا و پايين و اختصاص يافتن راسته هاي گوناگون به اين فن حكايت از رونق آن در ادوار گذشته دارد و وجود محله بزرگ دباغها در شهر اين فكر را قوت بخشيده است. به علت ورود كفشهاي كارخانه اي و علل ديگر ، كفاشي بومي از رونق افتاد و اساتيد آن به چاروق دوزي روي آوردند. به هر تقدير هم اكنون چاروق هاي زيبا از شهرت خاص و عام برخوردارند . اين چاروق ها مشخصاً زنانه بوده و صرفاً برای راه رفتن روی قالی و اطاقهای مفروش ساخته می‌شود كه قبلاً پشت بسته و بدون پاشنه بود ولی چند سالی است كه بصورت نعلین و پاشنه‌دار ساخته می‌شود. چاروق ها از دو قسمت كف و رو تشكيل شده است، كف آن از چرم ظريف و رويه آن از نخهاي نازك رنگي و گاهي از ابريشم ‌و سیم گلابتون و در طرحهاي مختلف ساخته و بافته مي شود ، چنان كه مصنوعات آن باب طبع ايراني و خارجي است و مناسب ترين سوغات شهر محسوب مي شود . بزرگترین چاروق دنیا در سال 85 توسط مردعلی حیدری چاروق دوز زنجانی دوخته شد، گویی با دوخت این چاروق بود که این هنر دستی زنجان دوباره زنده شد. طول این اثر ماندگار1 متر و عرض آن 40 سانتیمتر است که از چرم گاو هلندی تهیه شده است. این چارق مدل مردانه با 4 لایه چرم در ابعاد 50*160 سانتیمتر و ارتفاع 70 سانتیمتر دوخته شده که وزن آن 11 کیلوگرم است. در روی بزرگترین چاروق دنیا گنبد سلطانیه در شب، گنبد کاووس، ورودی رختشویخانه زنجان، سی و سه پل، برج آزادی، پل میر بهاء الدین زنجان، مقبره خیام، مقبره الشعرا تبریز و مقبره باباطاهر و کورش کبیر (پاسارگاد) با نخ و سوزن دوخته شده و برای دوخت این چارق نیم کیلوگرم ابریشم و 4 کیلو گرم چسب آهن استفاده شده است./س