به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران قم، حكيم متأله حاج ميرزا ابوالحسن شعراني فرزند مرحوم حاج شيخ محمد و از نوادگان ملا فتح الله كاشاني صاحب تفسير منهج الصادقين به سال 1320 هجري ـ قمري در شهر تهران ديده به جهان گشود و در خانه علم و فضيلت و تقوا رشد كرد.

در كودكي و نوجواني، قرآن، تجويد و ادبيات عرب را نزد پدر فراگرفت و كتب رايج در رشته‏هاي مختلف را در محضر علماي قم و تهران بخصوص مدرّسان مدرسه فخريه(مروي) فراگرفت.

وی در تهران با اقامه نماز جماعت در مسجد ملاابوالحسن (جدّ ايشان) به بيان معارف اسلامي براي مردم پرداخته و عمر خود را به مطالعه، تحقيق، تأليف و تدريس گذراند و در حدود سي‏سال حوزه درس داشت.

مرحوم علامه شعراني نمونه پايداري در كسب علم و جامعيت در علوم مختلف و تعليم آن به ديگران بود.

علامه شعرانی عالمی بودکه هم در حوزه معارف دینی و هم در علوم طبیعی و هم سلوک آیینی هم در عرصه زبان و بیان و هم در میدان هنر و موسیقی هم در جرگه ریاضی و هندسه و هم در نحله فلسفه و منطق هم به زبان فارسی و هم عربی و عبری و فرانسه و انگلیسی و خلاصه به فنون و سلوک و شئون مختلف آگاهی داشت ، او بر علم وقوف یافت و بر حلم شهود.

او جامع معقول و منقول بود و واصل به طریق عقل و دین. آزاده ای از تبار پاکان و نیای بزرگان و ماحصل عمر پربرکتش علاوه بر آثار و تألیفات، شاگردان برجسته و صالحات باقیمانده از علم و عمل خویش که تا هماره تاریخف نورافشانی خواهد کرد و پرتو افکنی.

آثار او چه منتشر شده و چه در کنج قفس قفسه ها، چه در تفسیر و علوم قرآن و چه در فلسفه و عرفان، چه در ادبیات و منطق و چه در حدیث و اصول، چه در کلام و هیئت و چه در نجوم و تاریخ و فنون، همگی گوهرهای شب چراغی است در این شب دیجور و روزگار بی نور.

کتابهایی در حوزه ها و موضوعات و علوم و فنون مختلف از حاشیه بر مجمع البیان در ده جلد، با تصحیح کامل و اعراب اشعار و توضیح آنها گرفته تا تصحیح کامل تفسیر صافی در دو جلد. از جمع حواشی و تحقیق و تصحیح کتاب "وافی" از ملا محسن فیض کاشانی در سه جلد تا تعلیقات شرح اصول کافی از ملاصالح مازندرانی در دوازده جلد. از المدخل الی عذب المنهل، در اصول فقه گرفته تا شرح کفایة الاصول شرح تجرید الاعتقاد در علم کلام.

از حاشیه بر فصل الخطاب فی عدم تحریف الکتاب گرفته تا شرح عمل به زیج هندی (جدولی که از روی آن به حرکات سیارات پی می برند) و براهین عملیات آن مبتنی بر هیئت جدید.از تعلیقه و مستدرک تشریح الافلاک با اشاره به هیئت جدید گرفته تا ترجمه ی "نفس المهموم" حاج شیخ عباس قمی و... همه و همه گویای یک جهاد علمی تمام عیار است که علامه شعرانی در عمر پر برکتش بر آن همت گذاشت و بدان کوشید و دنیای علم و ایمان را شمعی فروزنده و هرمی حرارت بخش و ماندگار شد.

از شاگردان و خوشه چینان خرمن معرفت و بهره مندان خوان پر کرامتش می توان به بزرگانی همچون آیت الله میرزا هاشم آملی (۱۳۲۲ ـ۱۴۱۳ هـ.ق) آیت الله محمد رضا نکونام، آیت اللّه جوادی آملی، آیت اللّه حسن زاده آملی، استاد جلال الدین همایی، استاد شیخ محمد حسن احمدی فقیه یزدی، استاد علی اکبر غفاری، استاد میر جلال محدث ارموی (۱۳۲۳هـ.ق ـ ۱۳۵۸ هـ.ش) و دیگرانی از بزرگان فخر و عظام علم و خرد اشاره کرد.

علامه حسن زاده آملی در بیانی کم نظیر در عظمت و بزرگی و والایی استادش، علامه شعرانی می گوید: «آقای شعرانی ذوالفنون بود. بنده هیچ یک از اساتیدم را به تبحر در منقول مثل وی ندیدم. یکی از کتابهای دوره شفا، علم موسیقی است. مرحوم آقای شعرانی، موسیقی هم می دانست. فرانسه را به اندازه عربی می‌دانست و مسلط بود. جناب علامه شعرانی در ادبیات، قلم توانایی داشت. فارسی را خیلی سنگین و قوی و فصیح می‌نوشت. در ریاضیات عالیه. در نجوم: من بارها این مطلب را به عرض رسانده‌ام در میان علمای روحانی ما، در عصر خودم بنده کسی را به تبحر در ریاضیات از ایشان بهتر و برتر ندیدم.»

این عالم برجسته و دانشمند فرهیخته و ذوالفنون گرانقدر در سال ۱۳۵۲ هجری شمسی (۱۳۳۹ هجری قمری) در سن ۷۳ سالگی درگذشت، و در جوار حضرت عبدالعظیم حسنی روی در نقاب خاک کشید و به ملکوت اعلی پیوست.

او بزرگ مردی بود از تبار بزرگان،که درود و رحمت خدا و بندگان صالح و پاکان و نیکان بر روح پرفتوح او، راهش پر رهرو باد./س