چرا قطر خواستار حمله به سوريه است؟
"پپه اسكوبار" نويسنده و روزنامه نگار برجسته برزيلي، معتقد است؛ هدف قطر از مداخله نظامي در سوريه و استقبال از ورود مستقيم به بحران اين كشور، اقتصادي و ممانعت از احداث خط لوله انتقال گاز ايران_ عراق_ سوريه است.
به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از "آسيا تايمز"؛ "پپه
اسكوبار"، نويسنده صاحب نام برزيلي و روزنامه نگار پژوهشي، از زاويه ديگري
به مسئله دخالت قطر در بحران سوريه و حمايت از گروه هاي مسلح ضد دولت سوريه
پرداخته است.
او معتقد است؛ هدف قطر از تلاش براي براندازي دولت كنوني دمشق، كمك به دمكراسي نيست، زيرا در خود قطر هم دمكراسي وجود ندارد؛ بلكه هدف دوحه از بين بردن خط لوله انتقال گاز ميان ايران_ عراق_ سوريه (كه قرار است در آينده احداث شود) است.
دوحه در تلاش است با برانداختن دولت بشار اسد، مانع تحقق ساخت اين خط لوله 10 ميليارد دلاري شود. قطري ها قصد دارند با تغيير رژيم سوريه و روي كارآوردن دولتي نزديك به خود، گاز خود را از طريق سوريه و اردن به كشورهاي اروپايي صادر كنند.
پپه اسكوبار در اين تحليل خود كه تحت عنوان "چرا قطر خواستار تهاجم به سوريه است" مي نويسد؛ شيخ حمد بن خليفه آل ثاني، در مجمع عمومي سازمان ملل متحد، خواستار تهاجم "ائتلاف عربي" به سوريه شد.
امير قطر در سخنراني خود، گفت: براي خود كشورهاي عربي بهتر اين است كه خارج از وظايف ملي، بشردوستانه و سياسي خود در سوريه دخالت كنند و آنچه كه براي متوقف كردن خونريزي ها در سوريه لازم است، انجام دهند.
او معتقد است؛ كشورهاي عربي براي يورش به سوريه "وظيفه نظامي" دارند.
منظور او از "كشورهاي عربي" باشگاه ضد انقلاب خليج فارس كه قبلا به شوراي همكاري خليج فارس معروف بود_ با كمك تركيه است.
همه در خاورميانه مي دانند كه دوحه، رياض و آنكارا در تامين سلاح، پول و ارائه پشتيباني لجستيكي به گروه هاي مسلح مخالف سوريه، مشاركت داشته اند.
امير قطر حتي يك "سابقه مشابه" براي يورش به يك كشور را ذكر كرد، آن وقتي بود كه نيروهاي عرب در دهه 70 ميلادي در لبنان مداخله نظامي كردند.
بنابراين، آيا امير قطر براي اجراي طرح "مسئوليت محافظت" كه توسط هيلاري كلينتون، سوزان رايس و سامانتا پاور مطرح شده است، تبليغ مي كند؟
"نيروي بازدارنده عرب" متشكل از 20 هزار سرباز در تلاش براي مهار جنگ داخلي لبنان وارد اين كشور شد و هفت سال در آنجا ماند تا اينكه در سال 1982 رسما لبنان را ترك كرد، در حاليكه جنگ داخلي همچنان ادامه داشت. تصور كنيد سناريوي مشابهي در سوريه رخ بدهد!
اسكوبار سپس به تشريح انگيزه هاي امير قطر براي مداخله نظامي در سوريه پرداخته و معتقد است؛ با توجه به اينكه به قول اوباما "امير قطر خود اصلاحات چشمگيري در كشورش ايجاد نكرده و هيچ حركت بزرگي به سوي دستيابي به دمكراسي در قطر وجود ندارد"، بنابراين انگيزه اجتناب ناپذير امير قطر از مداخله نظامي در سوريه و يورش به اين كشور "خطوط انتقال انرژي" است، نه دفاع از دمكراسي.
اخيرا يك كارشناس انرژي درخواست كرده است؛ در خصوص "تمايل قطر براي احداث خط لوله انتقال انرژي به اروپا" تحقيقاتي صورت بگيرد.
بنابه گفته او؛ "مسير پيشنهادي اين خط لوله از عراق و تركيه عبور مي كند، اما كشور ترانزيت، يعني عراق مشكل ساز شده و بنابراين رفتن به سمت شمال آسانتر است (قطر در حال حاضر به اردن قول تحويل گاز رايگان را داده است)
حتي قبل از اينكه چنين تحقيقي به نتيجه برسد، كاملا مشخص است كه قطر چه هدفي را دنبال مي كند. هدف دوحه نابودي خط لوله 10 ميليارد دلاري انتقال گاز ايران_ عراق_ سوريه است، قراردادي كه حتي وقتي بحران سوريه در حال وقوع بود، به امضاء رسيد.
گاز صادراتي از يك پايگاه جغرافيايي/ زيست بومي به نام پارس جنوبي كه ميان قطر و ايران مشترك است، مي آيد. خط لوله انتقال گاز ايران_ عراق_ سوريه، در صورت احداث، محور شيعي را از طريق يك ريسمان فولاد اقتصادي مستحكم خواهد كرد.
اما از طرف ديگر، قطر ترجيح مي دهد خط لوله خود را در يك مسير هلال غير شيعي، به مقصد اردن احداث كند. گاز صادراتي از خليج عقبة به خليج سوئز و سپس از آنجا به منطقه مديترانه خواهد رسيد.
با توجه به اينكه مذاكرات با بغداد به شدت پيچيده شده (بعلاوه اينكه مسير عبور از عراق و تركيه بسيار طولاني تر خواهد شد)، اين طرح مي تواند طرح جايگزين (طرح B) مطلوبي باشد.
واشنگتن و مشتريان اروپايي از احداث اين خط لوله حياتي كه نيازي به خط لوله انتقال گاز اسلامي (ايران_ عراق، سوريه) نداشته باشند، بسيار خشنود خواهند شد و البته اگر با كمك قطر تغيير رژيم در سوريه صورت بگيرد، در مسئله خط لوله انتقال انرژي نيز اوضاع بسيار آسانتر مي شود.
در حال حاضر، پادشاهي هاشمي در اردن در حال تضعيف است. امان از ژانويه سال 2011 _حتي قبل از گسترش بيداري اسلامي_ شاهد اعتراضات مردمي بوده است. اخوان المسلمين در اردن، تنها بازيگر اين موج اعتراضات نيست. اتحاديه ها و جنبش هاي اجتماعي نيز فعال هستند. اين كشور پادشاهي فقير در حال حاضر متكي به كمك هاي صندوق بين المللي پول و آمريكا و كشورهاي حوزه خليج فارس و حتي اتحاديه اروپا است. قطر وارد اين باتلاق شده است.
او معتقد است؛ هدف قطر از تلاش براي براندازي دولت كنوني دمشق، كمك به دمكراسي نيست، زيرا در خود قطر هم دمكراسي وجود ندارد؛ بلكه هدف دوحه از بين بردن خط لوله انتقال گاز ميان ايران_ عراق_ سوريه (كه قرار است در آينده احداث شود) است.
دوحه در تلاش است با برانداختن دولت بشار اسد، مانع تحقق ساخت اين خط لوله 10 ميليارد دلاري شود. قطري ها قصد دارند با تغيير رژيم سوريه و روي كارآوردن دولتي نزديك به خود، گاز خود را از طريق سوريه و اردن به كشورهاي اروپايي صادر كنند.
پپه اسكوبار در اين تحليل خود كه تحت عنوان "چرا قطر خواستار تهاجم به سوريه است" مي نويسد؛ شيخ حمد بن خليفه آل ثاني، در مجمع عمومي سازمان ملل متحد، خواستار تهاجم "ائتلاف عربي" به سوريه شد.
امير قطر در سخنراني خود، گفت: براي خود كشورهاي عربي بهتر اين است كه خارج از وظايف ملي، بشردوستانه و سياسي خود در سوريه دخالت كنند و آنچه كه براي متوقف كردن خونريزي ها در سوريه لازم است، انجام دهند.
او معتقد است؛ كشورهاي عربي براي يورش به سوريه "وظيفه نظامي" دارند.
منظور او از "كشورهاي عربي" باشگاه ضد انقلاب خليج فارس كه قبلا به شوراي همكاري خليج فارس معروف بود_ با كمك تركيه است.
همه در خاورميانه مي دانند كه دوحه، رياض و آنكارا در تامين سلاح، پول و ارائه پشتيباني لجستيكي به گروه هاي مسلح مخالف سوريه، مشاركت داشته اند.
امير قطر حتي يك "سابقه مشابه" براي يورش به يك كشور را ذكر كرد، آن وقتي بود كه نيروهاي عرب در دهه 70 ميلادي در لبنان مداخله نظامي كردند.
بنابراين، آيا امير قطر براي اجراي طرح "مسئوليت محافظت" كه توسط هيلاري كلينتون، سوزان رايس و سامانتا پاور مطرح شده است، تبليغ مي كند؟
"نيروي بازدارنده عرب" متشكل از 20 هزار سرباز در تلاش براي مهار جنگ داخلي لبنان وارد اين كشور شد و هفت سال در آنجا ماند تا اينكه در سال 1982 رسما لبنان را ترك كرد، در حاليكه جنگ داخلي همچنان ادامه داشت. تصور كنيد سناريوي مشابهي در سوريه رخ بدهد!
اسكوبار سپس به تشريح انگيزه هاي امير قطر براي مداخله نظامي در سوريه پرداخته و معتقد است؛ با توجه به اينكه به قول اوباما "امير قطر خود اصلاحات چشمگيري در كشورش ايجاد نكرده و هيچ حركت بزرگي به سوي دستيابي به دمكراسي در قطر وجود ندارد"، بنابراين انگيزه اجتناب ناپذير امير قطر از مداخله نظامي در سوريه و يورش به اين كشور "خطوط انتقال انرژي" است، نه دفاع از دمكراسي.
اخيرا يك كارشناس انرژي درخواست كرده است؛ در خصوص "تمايل قطر براي احداث خط لوله انتقال انرژي به اروپا" تحقيقاتي صورت بگيرد.
بنابه گفته او؛ "مسير پيشنهادي اين خط لوله از عراق و تركيه عبور مي كند، اما كشور ترانزيت، يعني عراق مشكل ساز شده و بنابراين رفتن به سمت شمال آسانتر است (قطر در حال حاضر به اردن قول تحويل گاز رايگان را داده است)
حتي قبل از اينكه چنين تحقيقي به نتيجه برسد، كاملا مشخص است كه قطر چه هدفي را دنبال مي كند. هدف دوحه نابودي خط لوله 10 ميليارد دلاري انتقال گاز ايران_ عراق_ سوريه است، قراردادي كه حتي وقتي بحران سوريه در حال وقوع بود، به امضاء رسيد.
گاز صادراتي از يك پايگاه جغرافيايي/ زيست بومي به نام پارس جنوبي كه ميان قطر و ايران مشترك است، مي آيد. خط لوله انتقال گاز ايران_ عراق_ سوريه، در صورت احداث، محور شيعي را از طريق يك ريسمان فولاد اقتصادي مستحكم خواهد كرد.
اما از طرف ديگر، قطر ترجيح مي دهد خط لوله خود را در يك مسير هلال غير شيعي، به مقصد اردن احداث كند. گاز صادراتي از خليج عقبة به خليج سوئز و سپس از آنجا به منطقه مديترانه خواهد رسيد.
با توجه به اينكه مذاكرات با بغداد به شدت پيچيده شده (بعلاوه اينكه مسير عبور از عراق و تركيه بسيار طولاني تر خواهد شد)، اين طرح مي تواند طرح جايگزين (طرح B) مطلوبي باشد.
واشنگتن و مشتريان اروپايي از احداث اين خط لوله حياتي كه نيازي به خط لوله انتقال گاز اسلامي (ايران_ عراق، سوريه) نداشته باشند، بسيار خشنود خواهند شد و البته اگر با كمك قطر تغيير رژيم در سوريه صورت بگيرد، در مسئله خط لوله انتقال انرژي نيز اوضاع بسيار آسانتر مي شود.
در حال حاضر، پادشاهي هاشمي در اردن در حال تضعيف است. امان از ژانويه سال 2011 _حتي قبل از گسترش بيداري اسلامي_ شاهد اعتراضات مردمي بوده است. اخوان المسلمين در اردن، تنها بازيگر اين موج اعتراضات نيست. اتحاديه ها و جنبش هاي اجتماعي نيز فعال هستند. اين كشور پادشاهي فقير در حال حاضر متكي به كمك هاي صندوق بين المللي پول و آمريكا و كشورهاي حوزه خليج فارس و حتي اتحاديه اروپا است. قطر وارد اين باتلاق شده است.
