رییس اداره میراث فرهنگی قصرشیرین افزود: فصل اول كاوش های باستان شناختی بنای عمارت خسرو از سال 1384 به سرپرستی دكتر 'یوسف مرادی' آغاز شد و در فصل های دوم و سوم نیز ادامه یافت و هم اكنون فصل سوم كاوش ها كه از اردیبهشت ماه امسال شروع شده بود به پایان رسیده است.

وی گفت: این فصل از كاوش ها در ادامه و تكمیل كاوش های دو فصل قبل و با هدف اینكه بنای معروف به عمارت خسرو دارای چه جایگاهی در منطقه بوده و تا چه حد ساختار فیزیكی این بنا در دوران پس از ساخت مورد توجه و تقلید قرار داشته، انجام شد.

اعظمی افزود: تعیین چگونگی الگوی رفت و آمد در این مجموعه، تعیین گاه نگاری دقیق بنا و كاربری آن، تهیه یك نقشه جامع و كامل از بنای مذكور با توجه به اهمیت معماری آن در منطقه غرب كشور و مقایسه آن با پلان های متفاوتی كه مورخانی همچون دمورگان (1891م)، بل(1911م) و رویتر (1938م) از بنا ترسیم كرده اند و نمایان كردن بنا از زیر خاك جهت انجام عملیات مرمتی و معرفی دقیق آن به گردشگران از دیگر اهداف فصل سوم كاوش در عمارت خسرو بوده است.

رییس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی قصرشیرین گفت: بنای معروف به عمارت خسرو یا حاجی قلعه سی، دارای پلان مستطیل شكلی است كه با جهت شرقی – غربی و با استفاده از مصالح قلوه سنگ، لاشه سنگ، آجر وملات گچ روی صفه ای به ارتفاع تقریبی هشت متر ساخته شده و در وضع موجود به طول تقریبی 300 متر و عرض 100 متر است كه با اتمام كاوش های باستان شناختی ابعاد واقعی آن مشخص خواهد شد.

وی افزود : این بنا كه جغرافیا نویسان آن را جز عجایب دنیا دانسته اند از دو بخش خصوصی و رسمی تشكیل شده كه بخش رسمی شامل تالار ستوندار با دو رواق در شمال و جنوب، تالار مركزی با دو ایوان در شمال و جنوب، صحن رواق دار و ایوان جلو آن می باشد و راه دسترسی به این بخش از طریق پلكان های دو طرفه ای در اضلاع شمالی، جنوبی و شرقی صفه بوده كه امروزه از بین رفته اند.

اعظمی خاطر نشان كرد: بخش خصوصی این بنا نیز شامل خانه هایی است كه در قسمت مركزی عمارت قرار دارند، اگر چه جغرافیا نویسان ایرانی و عرب و به تبع آنها پژوهشگران، بنای عمارت خسرو را كاخی از زمان خسرو پرویز ساسانی كه در سال های 628 – 590 میلادی حكومت می كرد، می دانند، ولی باستان شناسان سده بیستم كاخ مذكور را بنای تشریفاتی از دوره عباسی می دانند./س