به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران; فتنه سال 88، اردوگاه اصلاحات و اصلاح‌طلبانش را به یک کمای مزمن سیاسی فرو برد. رخدادی نامطلوب که طی آن کارد هم دسته خودش را بالاخره برید و عرصه را بر عواملش تنگ کرد.

اصلاح‌طلبان بیش از هرکس دیگری می‌دانند که هنگامیکه ایده‌های سعید حجاریان، عبدالکریم سروش و غیره را تئوریزه و اجرا می‌کردند و با "تقوای جمعی" میانه‌ای نداشتند سرانجام این عملگرایی و کارگزاری در عرصه نظرات معنادار این افراد چه بود؟!

اصلاح‌طلبان خوب‌تر از تمام مخاطبان و ناظران خود می‌دانستند که منظور از جامعه مدنی، تأکید افراطی بر مفهومی به نام خط امام(ره)، قانون، نقد، لفظ حاکمیت و تمام مقولاتی که طی نزدیک به 16 سال بر آنها تکیه می‌کردند چه بود و به کجا می‌انجامید؟!

و صد البته این معنا و منظور در تقابل با نظام، بوطیقایی همانند موضع ایران و اسرائیل دارد که سرانجام به جنگ خواهد رسید و هیچیک قابلیت تطبیق بر دیگری را ندارد.

*با این تناقض چه باید کرد؟!

اصلاح‌طلبان که به نیکی می‌دانند مسببان اصلی حوادثی مثل تیرماه 78 و سال 88 کدام تفکرات بودند و چه نزدیکی‌هایی با جریان اصلاحات دارند؛ پس از فتنه سال 88 با این بحران مواجه شدند که چگونه تناقض میان ماهیت برملا شده را با مبانی نظام جمهوری اسلامی ایران را حل کنند؟!

آنها نیک می‌دانند که چه عناصری از آنها از "کمونیسم جنسی" دفاع کرده‌اند. برای برقراری "رابطه با آمریکا" اظهار شوق کرده‌اند. و یا در فتنه سال 88، اغتشاشگران را بی هیچ ابایی به "مقاومت" فراخوانده‌اند.

*در جهنم سرد تناقض!

این در حالی است که عناصر تندروی اصلاح‌طلب هم‌اینک به حالتی مبتلا شده‌اند که نه راه پس دارند و نه راه پیش.

راه ورود آنها به اپوزیسیون خارج از کشور با تجربه‌هایی نظیر مهاجرانی و گنجی و ... فوق‌العاده تاریک و سرد است و راه بازگشت به سپهر سیاست کشور نیز به لوازمی مثل توبه صریح و ابراز ندامت از برخی مبانی فکری نیاز دارد.

برخی از عناصر اصلاحات اما از این میان راه دیگری را در نظر آورده و بر مدار آن حرکت می‌کنند. آن راه هم، تغییر مقطعی موضع و معرفی زوایای ناپیدایی از یک هندسه جدید برای اصلاحات است.

هندسه جدیدی که البته هیچ تضمینی برای قطعی بودن حدود و ثغورش وجود ندارد ضمن اینکه اردوگاه اصلاحات نشان داده است که در نهایت تمام فرایندهای به اصطلاح دموکراتیزه خود، سر از شهر بی‌قانونی و هجوم به سمت اصول نظام درخواهند آورد.

*نگاهی به این هندسه جدید

نقطه گام‌گذاری برخی از عناصر اصلاح‌طلب در مسیر نشان دادن هندسه اشاره شده را باید حضور خاتمی در انتخابات مجلس نهم دانست.


زمانی که خاتمی برای انداختن رأی خود به صندوق، به یکی از شعبات اخذ رأی در دماوند می‌رفت نیک می‌دانست که این عمل طیف وسیعی از انتقادات اصلاح‌طلبان و سبزها را به سمت او جاری خواهد ساخت و البته همین مسئله هم رخ داد.

خاتمی اقدام درستی را انجام داد اما این سریال قسمت‌های دیگری هم داشت که هیچگاه پخش نشدند.

قسمت‌هایی مثل اینکه خاتمی هنوز هم حاضر به ابراز ندامت از برخی مواضع خود در سال 88 نیست و یا بی حسّی عمدی او در مقابل نظرات اصلاح‌طلبانی که می‌گویند او به این دلیل به دماوند رفت که اعتراض خود را به حاکمیت نشان بدهد! و گرنه در تهران رأی خود را به صندوق می‌انداخت. در واقع موضع خاتمی همچنان نامشخص باقی ماند.

رأی دادن خاتمی در انتخابات مجلس نهم آغاز یک راه بود. راه جدیدی که گویا قصد داشت بدون اینکه اصلاحات را مجبور به پذیرش عواقب همیشگی فتنه سال 88 و پرداخت هزینه‌های آن کند، عناصری از این جبهه را از گردنه سخت سوالات و فشار افکار عمومی، سر به سلامت عبور دهد و به افق‌های دیگری بیاندیشد.

*سایرین وارد می‌شوند

اوایل هفته جاری بود که "عبدالواحد موسوی لاری" وزیر کشور دولت اصلاحات در گفت‌وگویی که با نشریه اصلاح‌طلب آسمان انجام داد نکته جالبی را بر زبان راند.

او گفته بود "یک جمع بسیار زیاد که من معتقدم اکثریت جامعه هستند با جریان اصلاحات همراه هستند. این واقعیتی است که در متن و بطن جامعه ما وجود دارد."


مدعای "در اکثریت بودن اصلاح‌طلبان"، نوایی است که همواره و بویژه در ایام فتنه سال 88 با محتوای "ما بیشماریم" شنیده می‌شد و گویا اکنون نیز باید شنیده شود!.

این در حالی است که اصلاح‌طلبان از نشانه‌های وجودی این اکثریت که می‌تواند پیروزی در یک انتخابات و یا بدست آوردن کرسی‌های مجلس و شورای شهر باشد لااقل طی 10 سال گذشته هیچ مدرکی در دست ندارند.

در گامی فراتر نیز البته می‌توان به این معنا اشاره کرد که جمعیتی که در سال 88 در مقاطعی به بهانه تقلّب به خیابان‌ها آمد و محسن آرمین، از اعضای ارشد سازمان مجاهدین، آنها را "میلیون‌ها نفر"! می‌خواند هیچگاه در حالت حداکثری و حداقلی خود نتوانستند به هدف اصلی خود یعنی براندازی نظام و یا وادار کردن حاکمیت به عقب نشینی برسند.

*محمدرضا خاتمی از خط قرمزهای جدید می‌گوید

تا آنجا که حافظه تاریخی خبر می‌دهد، یکی از ویژگی‌هایی که از آن با عنوان خصلت جریان اصلاحات یاد می‌شد، بی حدّ و مرزی و بی دایره بودن اصلاحات بود.

این ماجرا تا آنجا پیش رفت که حتی معاون وزیر کشور خاتمی نیز در تعریفی پیرامون اصلاحات، از این گفته بود که دایره اصلاحات بسیار گسترده است. تا آنجا که حتی همجنس‌بازان هم می‌توانند جزو واردین به این دایره تلقی شوند و این مسئله هیچ تعجبی ندارد.

ماجرا اما وقتی جالب می‌شود که یک رسانه اصلاح‌طلب، برای نشان دادن هندسه جدید اشاره شده، گفت‌وگوی خود با محمدرضا خاتمی را بعنوان "خط قرمزهای اصلاح‌طلبان" مطرح کرده و به میان می‌آورد.