به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران خوزستان،حمیدیه یکی از شهرهای تابع شهرستان اهواز است که همه آن را با نام کشاورزی و صیفی جات مرغوبش می شناسند. در این شهر هر چیزی که کاشته شود به لطف خدا سبز می شود به گونه ای که همه این منطقه از خوزستان را حاصلخیزترین نقطه کشاورزی استان و حتی کشور می دانند.
جاری شدن رودخانه کرخه در کنار این شهر باعث شده مزارع کشاورزی همواره با آب فراوان این رودخانه پرآب، سیرآب باشند و کسی تاکنون به یاد ندارد که زمینی به علت بی آبی در این شهر بدون کشت مانده ولی امسال قرار است 17 هزار زمین کشاورزی این منطقه لم یزرع باشند زیرا آبی که توسط یک کانال به بخش عمده ای از زمینهای حمیدیه می رسد، توان رساندن آب به زمینهای پائین دست را ندارد.
 
کانال آبیاری حمیدیه که در ابتدای راه کاملا پر آب است

این در حالی است که شهر حمیدیه همانند یک جزیره دور تا دور آن را آب فراگرفته و به صورت طبیعی نباید هیچ زمینی، کمبود یا نبود آب داشته باشد ولی وقتی دست بی رحم بشر وارد طبیعت می شود و تراژدی غمناک بی آبی مرغوب ترین زمینهای کشاورزی خوزستان هم رقم می خورد.
 
وقتی طرحهای غیرکارشناسی آب در وزارت نیرو، اعتقاد دارد آب باید به فرسنگها آن طرف تر با صرف هزینه های سرسام آور به کویرهای ایران برسد و از طرفی چشم بر نابودی زمینهای حاصلخیز خوزستان بسته می شود انتظاری جز این نیست که به زودی کشاروزانی که با عزت نفس زمینهایشان را با برکت خداوند به رویشگاه ناب ترین نعمتهای الهی تبدیل می کنند، به جرگه بیکاران یا کارگران خدماتی بپیوندند. حالا استاندار هر هفته در شورای توسعه کشاورزی استان وعده دهد که چند هزار هکتار زمین بایر در خوزستان باغ و مزرعه می شوند و یا تا فلان تاریخ، فارغ التحصیل بیکار کشاورزی نداریم. این حرفها با واقعیتهای موجود در شهر حمیدیه مطابقت ندارد.
 
حرفهای «زایر جاسم» 63 ساله گواه این بی عدالتی های است که می گوید: زمانی در روستاهای مسیر طراح و رمسه کسی دغدغه آب نداشت و پدرانمان در این زمینها بهترین محصولات کشاورزی ایران را تولید و وارد بازار می کردند. قبلا کانالی وجود نداشت و نهرهای دست ساز همیشه آب را به زمینهای کشاورزی می رساند.
 
وی می افزاید: امسال آب کانال که به MR معروف است آنقدر کم شده که هشت روستای پائین دست کانال که دارای چندین هزار هکتار زمین کشاورزی مرغوب است با بی آبی موجه شده اند و امسال کسی زمینش را برای کشاورزی شخم نزده است.
 
کانال آبیاری حمیدیه در میانه های راه با کمبود آب مواجه می شود
 
جاسم می گوید: در ابتدای کانال، آب وجود دارد که البته هفته ای یک بار آب در آن جاری می شود ولی این آب به علت کم بودن به روستاهای بعدی نمی رسد در حالیکه زمانی همین کانال تا آخرین روستا آب می رساند. ضمن اینکه بارندگی از سالهای قبل از آن بهتر بود و نباید با کمبود آب مواجه می شدیم. مردم می گویند آب این کانال را منحرف کرده اند و به جاهای دیگر برده اند ولی کسی به فکر معیشت و زندگی و آبادی روستاهای محروم این منطقه نیست.
 
جالب ترین حرف زایر جاسم اینجاست که می گوید: این کانال فقط آب کشاورزی مردم را تامین نمی کند بلکه آب شرب اغلب روستاها هم از این کانال تامین می شود که در روستاهای پائین دست، مردم لجن مصرف می کنند و حتی برای شستن ظروف خود با مشکل مواجه شده اند.
 
بخشدار حمیدیه در 27 خردادماه امسال با نگارش نامه ای به فرمانداری اهواز با اعلام نگرانی شدید خود از وضع موجود بی آب در این شهر خواستار رسیدگی فوری و رساندن آن به کشاورزان شده است. در بخشی از نامه حاجیان به فرماندار اهواز آمده است: «متاسفانه در سال جاری و قبل از برداشت محصول، مدیریت آب مرکز بدون ملاحظه منطقه و اینکه مردم از طریق کشت محصولات خود در فصلهای مختلف امرار معاش می نمایند، اعلام کرد که کشت هر نوع محصول ممنوع است و بر همین اساس، مبادرت به قطع آب و عدم رهاسازی آب از مبادی ورودی ( کانالهای آبرسانی احداثی در پائین دست کرخه) نموده و حتی تامین آب شرب نیز با مشکل مواجه شده است».
 
در بخش دیگری از این نامه آمده است: «در حال حاضر منطقه از این حیث در وضعیت بحرانی به سر می برد و لازم است هر طور شده راهکاری اتحاذ کرد زیرا در غیراینصورت بروز هر گونه مشکل باعث بیکاری، مهاجرت به شهرها و تشدید حاشیه نشینی در کلانشهر اهواز، پائین آمدن تولیدات محصولات کشاورزی، دامی و شیلاتی می شود.
 
کانال آبیاری حمیدیه در انتهای مسیر بدون قطره ای آب و زمینهایی که بی آب مانده اند
 
از نوشته های بخشدار حمیدیه به راحتی می توان به حرفهای اهالی منطقه پی برد که متولیان آب منطقه دست به اقدامی زده اند که باعث کاهش ورود آب به این کانال شده اند و به نوعی آنها مقصر اصلی در نابودی چند هزار هکتار از زمینهای کشاورزی منطقه هستند.
 
در روستاهای انتهای کانال، وضع به شدت تاثربرانگیز است. کانال انتقال آب خشک خشک می شود و قطره آبی برای آبیاری زمینهای تشنه کشاورزی مردم وجود ندارد. بوته های بامیه (غذای محبوب مردم جنوب) که مردم منطقه علاقه فراوانی به کشت آن دارند خشک شده و ثمر نداده است. زمینها بایر مانده و هیچ کشاورزی در آنها دیده نمی شود در حالیکه اهالی می گویند: «سال قبل در چنین ایامی شور و نشاط عجیبی بین مردم حاکم بود و این زمینها پر از مردان و زنانی بود که زمینهای خود را برای کشت پائیزه آماده می کردند ولی امسال هیچ آبی به این زمینها نرسیده است».
 
سلمان بوعذار یکی از اهالی روستای طراح می گوید: مردم اغلب روستاهای این مسیر به علت نبود آب کشاورزی، در حال اسباب کشی و رفتن به شهر هستند چون تنها شغل مردم این منطقه کشاورزی است و بدون آن اینجا محکوم به مرگ و نیستی هستند.
 
نگاه نگران مردم به زمینهای کشاورزی بدون آب
 
خانه های خالی از سکنه منطقه به راحتی گفته های حاج سلمان را تائید می کند. وی در این خصوص ادامه می دهد: چندین مرغداری و مزرعه پرورش ماهی نیز در این منطقه وجود داشته که همه آنها به علت نبود آب تعطیل شده اند و مالکین آنها با وامهای سنگین بدون پرداخت مواجه شده اند و روزبه روز به علت جرایم بانکی، در حال بدهکار تر شدن هستند. حتی کسی حاضر نیست به آنها پولی قرض دهد چون در این شرایط کسی به کشاورز برای بازگشت پول اعتماد نمی کند.
 
حاج سلمان عنوان می کند: حالا که آب کشاورزی به اهالی این مسیر نمی دهند لااقل آب شرب بدهند تا مردم حداقل تشنگی خودشان را برطرف کنند زیرا مردم توان خرید آب ندارند چون هزینه بالایی برای آنها دارد و در این شرایط اغلب مردم منطقه به علت نداشتن کشت محصول، از نظر مالی در تنگنا هستند.
 
در آخرین خط کانال به روستای به نام عباس یالس2 می رسیم. یکی از اهالی «مجید براجعه» است که گفته می شود صاحب سه شهید است که در توضیح شهادت پدر، خواهر و برادرش می گوید: در زمان جنگ، شهید چمران در این منطقه با دشمن عراقی جنگهای چریکی انجام می داد و پدرم با در اختیار گذاشتن خانه ما آنها را یاری می کرد. حتی یک گردان از نیروهای عراقی در حال رفتن به سمت دشمن در این منطقه بودند که برادرم به عنوان بلد راه آنها را به مقصد رساند. عراقیها هم متوجه شده بودند که خانه ما به پایگاه نیروهای ایرانی تبدیل شده است به همین دلیل یک روز در حالی که اکثر خانواده در خانه بودند خانه ما به شدت بمباران و سه نفر شهید شدند و برخی دیگر جانباز. یکی از برادران من هم به علت دیدن کشته شدن اعضای خانواده دچار اختلال شده است.
 
استفاده اهالی روستاهای حمیدیه از آب ناسالم برای استحمام و شستشو
 
وی در مورد شرایط کنونی منطقه می گوید: حالا ما چیزی نمی خواهیم فقط آب کشاورزیمان تامین شود برای ما کافی است. اینجا درخت زیتون کاشته بودیم که نابود شدند. پرورش زنبور عسل که از درختهای انگور استفاده می کردند، داشتم که به علت بی آبی و از بین رفتن درختان انگور، همه زنبورها مردند و به همین دلیل کندوها را جمع کردیم. خسارت فراوانی به ما وارد شده و ما انتظار داریم دولت به حرمت ایثارگری مردم برای حفظ این خاگ از تعدی دشمن، آب مورد نیاز کشاورزی را به ما برساند.

در روستای عباس یالس2 آب شرب هم وجود ندارد و مردم با حفر چاه آب خود را تامین می کنند که به گفته اهالی آب چاه ها هم شور شده و استحمام مردم با این آب باعث برور برخی بیماریهای پوستی در آن و خارش شدید شده است.
 
در انتهای کانال برخی روستائیان هم از آبهای راکد مانده و تبدیل به لجن شده برای استفاده برای شستشو و استحمام استفاده می کنند که دیدن دخترانی که با ظروفی در دست از این آبها که حتی نگاه کردن به آنها هم حال آدم را خراب می کند برای خانه می برند، باعث تاثیر عجیبی می شود.

اما این واقعیتهای غیر قابل انکاری در حالی بر مردم بخشی از حمیدیه می گذرد که این روزها کارگروه توسعه کشاورزی استان خوزستان به ریاست استاندار و دبیری رئیس جهادکشاورزی استان در هفته حداقل یک بار در استانداری و برخی موارد در شهرستانها برگزار می شود تا ظرفیت کشاورزی استان با ارائه چند میلیارد ریال وام به افراد متقاضی افزایش یابد ولی مسئولان این کارگروه، از بایر شدن زمینهای مستعد کشاورزی حمیدیه که آباد کردن مجدد آنها یک ریال هزینه هم ندارد غافل مانده اند./س