به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،در پَسِ دنیای پُر هیاهوی مادی و نماهای پُر زرق و برق شهری، در نقطه ای از بالای پایتخت ام القرای جهان اسلام، امامزاده ای هست که بنا بر اسناد و روایات فرزند امام موسی الکاظم و برادر امام رضا (علیه السلام) است. امامزاده صالح بن موسی (ع) در کنار رودخانه و پل تجریش واقع شده و جلوه و حال خاصی به اون منطقه داده. اما نمای پشت امامزاده صالح در محله تجریش را شاید خیلی از شما ندیده و عبور از کوچه‏های قدیمی با ظاهر و نمای دهه پنجاه و شصتی اون را تجربه نکرده باشید. کوچه هایی که هنوز بوی صفا و صمیمت میدن، کوچه‏هایی که با هر تخریب، یواش یواش به تاریخ می‏پیوندن …

پ.ن: وقتی اسم تجریش می‏آید، خیلیا یاد پاساژهای بزرگ و اجناس گران قیمت و مغازه های اعیانی ابتدای خ ولیعصر (عج) میافتند؛ خیلیا هم یاد سیل سال‏های دور و خیلیا هم یاد امامزاده صالح؛ ممکنه تهرانی‏هایی که این عکس‏نوشت رو میخونن حداقل یکبار زیارت این امامزاده و بازارچه قدیمی همجوارش رفته باشند. بازارچه ای که همه چی توش پیدا میشه، از شیر مرغ تا جون آدمیزاد!!! بازارچه ای که میوه فروش‏هاش وسط تکیه قدیمی بساط کردند و بجای تعزیه خوانی، قیمت میوه نورس را فریاد می‏کنند! کوچه هایی که هنور گرمابه هاش با حموم نمره و تبلیغ نوشابه کانادا درای دارن فعالیت میکنن… اما به مرور زمان قیافه این محله شبیه فیلم‏های دهه پنجاه و شصت به چشم میاد. یعنی اون‏ طرف امامزاده، تهران سال 91 و این طرف امامزاده، تهران سال 57 …!!!  اینجا برام یه سؤال پیش میاد که با وجود این همه تغییر در فضای شهری و به قولی با کلاس شدن تجریش در بالای شهر تهران، چرا این محله عقب افتاده؟!  آیا مردم این محله نخواستن کوچه هاشون تعریض و بازسازی بشه؟ یا کلا هیچکس مقصر نیست و با بیخیالی پیش رفتن؟
نظر شما هم محترمه …

حال شما را میهمان میکنم به دو عکس دیگه  که نمایی از پشت امامزاده صالح را نشان میدهد.
این روزها چه روزهای با عظمتی است؛ موسی به طور می‌رود و فاطمه زهرا (سلام الله علیها) به خانه علی (علیه السلام)؛ ابراهیم با اسماعیل به قربانگاه؛ محمد مصطفی (صلوات الله علیه) با علی (علیه السلام) به غدیر؛ و حسین (علیه السلام) با هستیش به کربلا.