بیگدلی افزود: والدین که با برقراری روابط صمیمانه و محبت‌آمیز به والدین خود دلبستگی نزدیک داشته‎اند، بیشتر می‌توانند با فرزندان خود چنین روابطی برقرار سازند.

وی با بیان اینکه گر چه نیاز به محبت، ذاتی است، متذکر شد: متأسفانه یادگیری روش‌های بیان محبت، ذاتی نیست و برخی از کودکان در خانواده‌هایی پرورش می‌یابند که در آن آغوش گرفتن، بوسیدن و نشان دادن عواطف جزئی از زندگی روزمره است.

این کارشناس تصریح کرد: والدینی هستند که کودکان را روی زانوی‌شان می‌نشانند، آن‌ها را در آغوش می‌گیرند، بغل می‌کنند، می‌بوسند، شب در بستر می‌خوابانند، به آن‌ها می‎گویند دوست‌شان دارند، عشق خود را به آن‌ها در حرف و عمل نشان می‌دهند، اما برخی دیگر از کودکان در خانواده‌هایی رشد می‌یابند که به هیچ‌وجه بیان‌گر نیستند و اگر یکدیگر را دوست داشته باشند، هرگز آن را به روش صمیمانه بیان نمی‌کنند و نشان نمی‌دهند و نتیجه این خواهد بود که کودکان ممکن است طوری بار بیایند که از بیان عواطف و احساسات خود شرم داشته باشند و وقتی ازدواج می‌کنند ممکن است همین دودلی را در میان عواطف خود نشان دهد./س