سیزده ساله است ،  اما سخت          استوار و شجاع و بی پرواست

دلش از آب هم زلالترست                باز ،  دلواپس پرستوهاست

 

مثل کوه است ، سخت پا برجا           مثل دریا عمیق و پرموج است

شوق پرواز بی کران دارد               چون عقابی که عاشق اوج است

 

پیکرش جا به جا پراز زخم است          لبش اما هنوز می خندد

گاهی از درد می کشد یک آه            لحظه ای چند ، پلک می بندد

 

یاد دیروزها که می افتد                چشمش از اشک می شود لبریز

روزهایی که پیش چشمانش             باغ گل بود و حمله پاییز

 

روزهایی که تانک ها یک یک          باغ را زیر پا لگد کردند

نخلها را به خاک افکندند                  و به گلهای باغ بد کردند

 

کوچه خاطرات کودکی اش           کوچه خانه های سوخته است

باغ آتش گرفته ذهنش                   پر پروانه های سوخته است

 

تانکها می رسند باید رفت             فرصتی نیست وقت تصمیم است

سرنوشت کسی که می ماند            تن سپردن به ننگ تسلیم است

 

به کمر بسته چند نارنجک                شور و شوق شکار در تن اوست

ترسی از تانکها ندارد هیچ                گوییا فکر جنگ رو در روست

 

نوجوانی به زیر تانک رود ؟             چه کسی تا کنون چنین دیده ؟

نیست افسانه ، واقعی است همه           سرگذشت شهید فهمیده

شاعر (محمد حسن حسینی)