به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران فارس کعبه اولین جایی بوده که روی زمین بنا شده و بنا بر روایات زمین از زیر خانه کعبه گسترانیده شده است. اگر می‌خواهید با این خانه خدا آشنا شوید این مطلب را بخوانید.

مسجدالحرام‏
نام مسجدى است که گرداگرد کعبه قرار دارد و قدیمى‌‏ترین و معروف‌ترین مسجد در تاریخ اسلام به شمار مى‏‌رود. تاریخ نشان مى‏‌دهد که تا پس از رحلت رسول‏ گرامى(صلى الله علیه و آ له) مردم خانه‏‌هاى خود را نزدیک به خانه کعبه مى‏‌ساختند، سپس در دوران خلفا از آن جلوگیرى کرده و به تدریج بر مساحت مسجد افزودند؛ به شکلى که هم اکنون ۱۸۰۰۰۰ متر مربع مساحت دارد. شصت و دو در بزرگ و کوچک براى آن ساخته‌‏اند؛ سه در اصلى و بزرگ آن به نام‏‌هاى «باب العمره»، «باب السلام» و «باب ملک عبدالعزیز» معروف است و بر هر یک دو مناره به ارتفاع ۹۲ متر با قاعده‏‌اى به ابعاد ۷ * ۷ متر قرار دارد و بر تارک هر مناره، هلالى به ارتفاع ۶/۵ متر از برنز طلاکارى است. هفتمین مناره مسجد بر در «باب الصفا» است. دو مناره بزرگ نیز که هر یک به ارتفاع ۸۹ متر است در ضلع غربى مسجد، در توسعه اخیر بنا گردیده است که بدین ترتیب تعداد آن‌ها به نُه عدد رسیده است. مسجد با وسعت فعلى گنجایش حدود ۸۲۰ هزار نمازگزار را دارد.

خانه کعبه‏
کعبه ساختمان چهار گوشه مسقفى است در داخل مسجدالحرام که نماى ظاهرى آن را سنگ‌هاى مایل به رنگ خاکسترى تشکیل مى‏‌دهد و در تمام مدت سال، با پرده‏‌اى سیاه که حاشیه فوقانى آن با نخ‌‏هاى طلایى قلاب دوزى شده، پوشیده است. بلندى خانه کعبه تقریباً ۱۵ متر است. طول ضلع درِ کعبه، یعنى از رکن اسود تا رکن عراقى ۶۸/۱۱ متر طول رکن عراقى تا شامى؛ طرفى که حجر اسماعیل در آن قرار دارد ۹ متر و ۹۰ سانتى متر طول رکن شامى تا رکن یمانى ۰۴/۱۲ متر و طول رکن یمانى تا رکن اسود ۱۸/۱۰ متر است. درِ خانه بر ضلع شرقى قرار دارد و بلندى آن از زمین دو متر است؛ و در تمام سال، جز هنگامى که بخواهند داخل خانه را شستشو کنند، و یا میهمانى بلند پایه از کشورهاى اسلامى داشته باشند بسته است.

ارکان کعبه
‏ هر یک از چهار ضلع خانه یا چهار رکن آن، به نامى موسوم است، رکن شمالى را «عراقى»، رکن غربى را «شامى»، رکن جنوبى را «یمانى» و رکن شرقى را «اسود» گویند. خانه کعبه مربع شکل و مسقف و داخل آن داراى سه ستون است. در بازسازى سال ۱۳۷۵ ه ش. دیوارهاى داخلى آن را تعمیر و سنگ‏‌هاى جدید بر آن نصب کرده‌‏اند.

حجر الاسود
حجر الاسود که در رکن شرقى است و به ارتفاع تقریبى یک و نیم متر از زمین قرار گرفته، سنگى است سیاه مایل به سرخى و بیضى شکل به قطر سى سانتیمتر که در آن نقطه‏‌هاى قرمز دیده مى‏‌شود و در پوششى از نقره قرار گرفته است.

زمزم‏
هنگامى که ابراهیم همسرش هاجر و اسماعیل را به مکه‏ آورد و کنار کعبه سکونت داد، اسماعیل به شدت تشنه شد و مادر به دنبال آب میان صفا و مروه دوید و سرانجام جبرئیل بال و یا پاشنه پاى خود را بر زمین کوفت و زمزم جوشید، پس از مدتى آثار چاه از میان رفت تا آن که عبدالمطلب بار دیگر آن را حفر نمود و از آن زمان تا کنون حاجیان از این آب بهره‌‏مند مى‌‏شوند. در توسعه اخیر سالن‏‌هاى جداگان‌ه‏اى براى زنان و مردان، در طبقه زیرزمین مطاف، در کنار چاه ساخته شده و زائران از شیرهاى آبى که در آنجا نصب شده و نیز از ظرف‏‌هاى ویژه‌‏اى که در نقاط مختلف مسجدالحرام از آب زمزم پر مى‌‏شود استفاده مى‏‌کنند.

مُلْتَزَم
‏ آن قسمت از دیوار خانه، که میان حجرالاسود و درِ خانه کعبه واقع است را ملتزم نامند؛ زیرا حاجیان خود را موظف و ملزم مى‏‌دانند که در آنجا دعا کنند.

حجر اسماعیل‏
حجر اسماعیل میان رکن شامى و عراقى و با دیواره‏اى به صورت نیم دایره، به ارتفاع ۳۰/۱ و عرض ۵۰ سانتیمتر قرار دارد. گویند هاجر و اسماعیل و حدود ۷۰ پیامبر در آنجا مدفون‌اند.

مستجار
مستجار در کنار رکن یمانى و در قسمت مقابل درِ کعبه واقع شده و آن زمان که کعبه دو در داشته، درِ دیگر آن در این محل بوده و سپس مسدود گردیده است و گویند همان جایى است که براى فاطمه بنت اسد هنگام ولادت مولود کعبه، علی علیه‌السلام شکافته شد.

شاذروان
‏ برآمدگى کوتاهى را که در اطراف دیوار کعبه - جز سمت حجر اسماعیل - وجود دارد «شاذروان» نامند.

مقام ابراهیم
‏ در فاصله حدود ۱۳ مترى دیوار کعبه و در سمت حجر الاسود، بنایى با قبه‌‏اى کوچک و طلایى رنگ وجود دارد. درون آن سنگى است که جاى پایى در آن دیده مى‏‌شود و آن منسوب به‏‌جاى پاى‏‌ابراهیم‌علیه السلام است. در گذشته، بر روى این محل قبه‌‏اى بزرگ از آجر و سنگ و چوب بنا شده بود.
که اطراف آن را با آیات قرآن مزین کرده بودند و چون از فضاى مطاف مى‏‌کاست در سال ۱۳۸۵ ه.ق. به دستور دولت سعودى تخریب و به جاى آن ضریحى کوچک به شکل کنونى ساخته شد.

پرده کعبه
‏ بر روى کعبه پوششى است سیاه رنگ که آن را «کسوه» و یا «پرده کعبه» مى‌‏نامند. نخستین کسى که خانه کعبه را پرده پوشانید به قولى «تُبع حمیرى» پادشاه یمن بود. امیرمؤمنان على بن ابى طالب علیه‌السلام نیز همه ساله از عراق براى کعبه پرده‏‌اى مى‏‌فرستاد. چون مهدى عباسى به خلافت رسید خادمان کعبه از انبوهى پرده‌‏ها بر روى کعبه شکایت کردند و گفتند بیم آن مى‌‏رود که خانه صدمه ببیند. مهدى دستور داد پرده‌‏ها را بردارند و تنها یک پرده بر آن بگذارند و سالى یک بار آن را عوض کنند این سنت تا به امروز ادامه دارد؛ و بر آن آیه‏‌هایى از قرآن کریم قلاب دوزى شده است.

ناودان
‏ ناودان بر بام خانه، میان رکن عراقى تا شامى و بر فراز حجر اسماعیل واقع است. نقل است حجاج بن یوسف نخست آن را نهاد تا باران بر بام خانه جمع نشود. در روایت آمده است که دعا در زیر ناودان کعبه مستجاب است./س