به گزارش خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران، تفاوت و تبعيض قائل شدن بين فرزندان موضوع جديدي در خانواده نيست و اين امر از گذشته هاي دور تا به امروز وجود داشته است.
در گذشته خانواده هاي پدر محور،‌ فرزند پسر ارزش بيشتري داشت و در خانواده هاي مادر محور،‌ دختر بود كه جايگاه بالاتري را به خود اختصاص مي داد.
يك روانشناس گفت:‌ فرزنداني كه نور چشمي هستند و والدين به آنها خيلي توجه مي كنند لوس بار مي آيند و احساس مسئوليت نمي كنند و زمانيكه برايشان مشكلي پيش بيايد به والدين متكي مي شوند.
جاي هيچ شكي نيست كه والدين تمام فرزندان خود را دوست دارند و به آنها عشق مي ورزند اما در واقع در چگونگي دوست داشتن بين فرزندان فرق مي گذارند.
ابراهيم مقدم در گفتگو با خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران در اين باره گفت:‌ بي اهميت بودن به فرزندان ديگر خانواده باعث مي شود كه آنها احساس كمبود كنند و احساس كنند كه والدين به آنها هيچ توجهي ندارند و تمام توجه خود را صرف فرزند نور چشمي خانواده مي كنند.
وي افزود: تفاوت قائل شدن بين فرزندان در دراز مدت باعث مي شود كه بين اعضا خانواده دشمني پيش بيايد و آنها را دچار درگيري كند.
ابراهيم مقدم با اشاره به آينده ي ناموفق اينگونه فرزندان گفت:‌ ميزان سازگاري آنها در زندگي كم و تاب مقاومت در برابر مشكلات را ندارند زيرا همواره از حمايت هاي بي دريغ والدين برخوردار بوده اند.
وي ادامه داد:‌ جامعه با افراد به طور يكنواخت برخورد مي كنند و اين افراد در جامعه دچار سردرگمي،‌ياس و نااميدي مي شوند و در درازمدت متوجه مي شوند كه توقعاتي كه از جامعه داشته اند نابجا بوده است و آنها فقط در خانواده براي والدين نورچشمي  هستند.
در خانواده هاي پرجمعيت امروزي تنها دختر يا پسر كانون توجه واقع مي شوند،‌زن،‌پسر خانواده را كانون توجه قرار مي دهد و مرد، دختر خانواده را به جايگاه بالاتري مي رساند.
ابراهيم مقدم در اين باره گفت:‌ اين رفتار نادرست والدين باعث مي شود كه در آينده فرزندان همين رفتارهاي اشتباه را بر روي فرزندان خود انجام دهند.
گفتني است،‌ فرزندان ديگر خانواده كه احساس مي كنند مورد بي توجهي والدين قرار گرفته اند عقده ها و كمبودهاي خاصي را تجربه مي كنند كه در دراز مدت مي تواند خطرساز باشد و نورچشمي ها در سازگاري و انطباق پذيري با محيط پيرامون دچار مشكل مي شوند زيرا همواره چتر حمايتي بزرگ والدين روي سر آنها بوده است. /ز