به گزارش گروه علمي باشگاه خبرنگاران؛دکتر سارا شفيعي، پژوهشگر چاي سبز را داراي ماده اي ضد سرطاني ذكر كرد و گفت: اين ماده به نام كاتچين فقط به سلول هاي سرطاني حساس است ولي وقتي در اندازه هاي معمول مصرف مي شود، به سرعت در محيط شيميايي بدن از بين مي رود. 

وي افزود: براي غلبه بر اين مشکل، مي توان از نانوسامانه رهايش دارو استفاده کرد که در اين حالت ذرات دارو يا ماده موثر گياه که در ابعاد نانو درآمده اند، با ماده مورد نظر بارگذاري مي شود و سپس اثر اين نانوسامانه ها برروي سلول هاي سرطاني مورد بررسي قرار مي گيرد.

وي تصريح کرد: در اين پژوهش، ساخت اين سامانه ها با قابليت نفوذ در سلول هاي سرطاني مورد توجه قرار گرفت تا بتواند غلظت هاي مورد نظر از كاتچين چاي سبز را در محل سلول سرطاني آزاد و ضمن جلوگيري از سميت بافتي و آسيب به سلول هاي سالم، در بافت سرطاني جذب شود.

شفيعي جنس دارورسان طراحي شده در اين طرح را از نانورس سراميكي ذكر كرد و گفت: ذرات اين ماده با داشتن بار الكتريكي مثبت جذب غشاي منفي سلول شده و ماده دارويي همراه خود را وارد سلول مي كنند.

وي تصريح كرد: اين سامانه در مرحله آزمايش سلولي با موفقيت به نتيجه رسيده و ما توانستيم از آن در انهدام سلول هاي نمونه سرطان پروستات استفاده كنيم، البته در مراحل بعدي بايد آزمون هاي حيواني و سپس باليني هم در اين سامانه رهايش دارو انجام شود.

پژوهشگر طرح، برتري اين تحقيق در مقايسه با ديگر تحقيقاتي كه در مراكز علمي كشورهاي مختلف انجام مي شود  در انتخاب دارورساني زيست سازگارتر از مواد پليمري متداول، كم هزينه تر بودن ساخت آن و نيز توليد آسانتر اعلام كرد و گفت: چنين دارورسان هايي در دنيا، در مرحله تحقيقاتي قرار دارند ولي به نتيجه رسيدن آنها مي تواند در آينده مكمل يا جايگزين مناسبي براي شيمي درماني شود.

وي افزود: مواد ضد سرطان طبيعي مثل چايي سبز سازگارتر با بدن هستند و عوارض آنها نسبت به شيمي درماني كمتر و اثربخشي آنها بهتر است.

در صورت موفقيت در مراحل بعدي طرح، اين ماده مي تواند ابتدا به صورت تزريق در محل توده سرطاني و بعد تزريق داخل وريدي مصرف و براي درمان سرطان هاي مختلف از جمله ريه و پروستات حتي به صورت انتشار يافته به كار رود.

بر اساس اين گزارش، استفاده از ماده موثره كاتچين در اين نوع سامانه دارورساني براي اولين بار در اين تحقيق كه در مقطع دكتري مهندسي پزشكي انجام شده، معرفي شده است.

اين پژوهش با راهنمايي دكتر صولتي و دكتر رحيم زاده و بخش هاي آزمايشگاهي آن در دانشگاه علوم پزشكي تهران با مشاوره دکتر صمدي انجام شده است./ع