به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، تشکوه در جاده رامهرمز به سمت رود زرد و در مسیر خیجه و ماماتین بعد از روستای گنبد لران قرار گرفته است و کارشناسان زمین‌شناسی، حدس می‌زنند که دلیل شعله‌ور شدن آتش در دامنه‌هایش گوگرد موجود در زمین و متصاعد شدن گاز طبیعی از عمق زمین به سطح باشد.


آنها معتقدند گازهای هیدروکربوری از لایه‌های مختلف زمین عبور می‌کنند و از هر درز و شکافی در سطح زمین به بیرون شعله‌ور می‌شوند به‌طوری‌که در شب، نور سوختن این گاز بیشتر دیده می‌شود.

شعله‌های این کوه جذابیت بسیاری برای گردشگران داخلی و خارجی دارد و همین مساله سبب شده است که در طول سال بسیاری به خوزستان سفر کنند تا زردی خود را به دامنه تشکوه سپرده و سرخی آتشش را هدیه بگیرند.

مساله قابل توجه برای گردشگران این است که در مجاورت این آتش کوه، به‌دلیل وجود گاز متصاعد شده در هوا، نمی‌توان آتش دیگری روشن کرد. جالب این است که گردشگران برای رسیدن به این منطقه از مردم استان کمک می‌گیرند، چون هیچ تابلویی برای نشان دادن این جاذبه گردشگری و نفتی خوزستان وجود ندارد. به تصور خیلی‌ها، این کوه بی‌نظیر دردانه است اما این حقیقت ندارد. در نزدیکی شهر صنعتی امیدیه نیز کوهی وجود دارد که مردم محلی آن را کوه سوخته می‌نامند.

به گفته گردشگرانی که این کوه را از نزدیک دیده‌اند، از لابه‌لای خاک و سنگ‌های کوه سوخته زبانه‌های آتش بیرون می‌آید و دود سیاهی را راهی آسمان می‌کند. این دود باعث می‌شود تا فضای اطراف چشمه‌های آتش این کوه نیز سیاه رنگ به نظر برسد. بومیان می‌گویند، کوه سوخته کوچک‌تر از تشکوه است. رنگ سیاه کوه آن را از سلسله جبال اطرافش مجزا کرده است. در قله کوه در اثر زمین لغزش یا رانش زمین شکاف عمیقی وجود دارد که دهانه اصلی خروج گاز بوده و آتش از درون آن شعله‌ور است.

به گفته مردم محلی تشکوه، کوه سوخته امیدیه به‌دلیل شکل و شمایل ظاهری و آثار و شواهد هیدروکربوری در سطح زمین، یک اثر ژئوتوریسمی ارزشمند و گرانبها در حوزه زمین‌شناسی است که نه فقط برای زمین‌شناسان بلکه برای همه علاقه‌مندان به طبیعت جذاب و دیدنی به نظر می‌رسد. هر‌چند که تشکوه شهرتش بسیار بیشتر از کوه سوخته است اما این دو پدیده شگفت‌آور از نظر زمین‌شناسی از اهمیت بالای برخوردارند و به همین سبب سال‌هاست که کارشناسان به تحقیق روی این ظرفیت‌ها مشغولند.