به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران، روزنامه آمریکائی نیویورک تایمز نوشت: اوباما تا روز پیش از انتخابات توانسته است، 243 رای الکترال را کسب کند و رقیبش میت رامنی از حزب جمهوریخواه نیز دویست و شش رای الکترال را به دست آورده است.
ایالت های بی طرفی که هنوز درباره انتخابات ریاست جمهوری تصمیم نگرفته اند، به ترتیب اوهایو، آیوا، ویسکانسن، نیوهمپشیر، کلرادو، ویرجینیا و فلوریدا هستند.
نظرسنجی ها در ایالات کلیدی مانند ویرجینیا حاکیست: اقلیت های نژادی و گروه های جنسیتی مانند اسپانیائی تبارهای مقیم آمریکا، زنان و جوانان بیشتر از اوباما حمایت می کنند و اروپائی تبارها یا سفید پوستان و گروههایی مانند افراد سالمند به میت رامنی ابراز تمایل بیشتری دارند.
گفته می شود برخی از این ایالات بی طرف به اوباما و برخی دیگر به رامنی گرایش دارند.
ایالت های بی طرفی که به اوباما گرایش دارند عبارتند از: مین، میشیگان، مینه سوتا، نیومکزیکو، نوادا، پنسیلوانیا و ایالت های بی طرفی که به رامنی گرایش دارند نیز عبارتند از آریزونا و کارولینای شمالی.
در بسیاری از ایالت های آمریکا بعلاوه ناحیه کلمبیا که واشنگتن پایتخت در آن واقع شده است، روند رای گیری زودهنگام را پیش از زمان واقعی انتخابات ریاست جمهوری اجرا می کنند.
این بدان دلیل است که اگر شهروندان به هر دلیل نتوانند در روز رسمی رای گیری آراء خود را ارائه دهند، قادر باشند حضوری و یا از طریق پست به طور زودهنگام به نامزد مورد نظر خود رای دهند. این قانون توسط هر ایالت به طور جداگانه تصویب شده است.
در بیش از سی ایالت آمریکا از جمله ایالت مریلند رای گیری زودهنگام از سی و یکم اکتبر آغاز شده است.
ایالت هایی که روند انتخابات زودهنگام را اجرا می کنند عبارتند از: آلاسکا، آریزونا، آرکانزاس، کالیفرنیا، کلورادو، دلوور، فلوریدا، ناحیه کلمبیا، جورجیا، هاوایی، آیداهو، ایلینویز، ایندیانا، آیوا، کانزاس، کنتاکی، لوییزیانا، مین، مریلند، ماساچوست، مینه سوتا، میسوری، مونتانا، نبرسکا، نوادا، نیومکزیکو، نیویورک، کارولینای شمالی، کارولینای جنوبی، داکوتای شمالی، داکوتای جنوبی، اوهایو، اوکلاهما، تنسی، تگزاس، یوتا، ورمانت، ویرجینیا و واشنگتن، ویرجینیای غربی، ویسکانسن و وایومینگ.
اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا اعلام کرد: در سال 2011 میلادی لایحه ای در همه ایالت های این کشور تصویب شد که رای دادن برای بسیاری از شهروندان از جمله آمریکاییان آفریقایی تبار، سالمندان، دانشجویان و دانش آموزان و معلولان را دشوارتر کرده است.
بیش از سی ایالت آمریکا قوانینی تصویب کرده اند که رای دهندگان را ملزم می کند هنگام رای دادن، کارت شناسایی عکس دار صادر شده از سوی دولت را ارائه کنند.
مطالعات اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا تاکید دارد: بیش از یازده درصد از شهروندان آمریکایی فاقد کارت شناسایی عکس دار موثق هستند.
بر اساس قوانین انتخاباتی آمریکا، مجرمانی که در گذشته زندانی بوده اند و یا اکنون در زندان هستند، حق رای ندارند.
مرکز عدالت «برنان» در این رابطه شمار مجرمان پیشین و کنونی آمریکا را که حق رای ندارند، حدود شش میلیون نفر برآورد کرده است. این بدان معنی است که از هر سیزده آمریکایی سیاه پوست، یک نفر قادر به رای دادن نیست.
بر اساس قوانین آمریکا، هجده سالگی سن قانونی رای دادن در این کشور است.
جمعیت آمریکا حدود سیصد و پانزده میلیون نفر است که گفته شده دویست و شش میلیون و هفتاد و دو هزار نفر از نظر سن قانونی اجازه رای دادن دارند.
برخی منابع نیز گفته اند: صد و چهل و شش میلیون و سیصد و یازده هزار نفر برای این انتخابات ثبت نام کرده اند ولی فقط پنجاه و پنج درصد از آمریکایی های واجد شرایط می توانند در انتخابات ریاست جمهوری امسال شرکت کنند.
نشریه یو اس ای تودی در مقاله ای نوشت: احتمالا در انتخابات ریاست جمهوری 2012 نود میلیون آمریکایی واجد شرایط رای دادن، از این کار خودداری خواهند کرد زیرا اعتمادی به رهبران و احساس مثبتی به روند سیاسی موجود در کشور ندارند.
انتخابات ریاست جمهوری سال 2012 آمریکا، با یک میلیارد و هشتصد و پانزده میلیون و هشتصد هزار دلار هزینه لقب گرانترین انتخابات تاریخ این کشور را به خود اختصاص داده است.
به نوشته نیویورک تایمز، اوباما برای مبارزات انتخاباتی خود در سال 2012 میلادی نهصد و سی و چهار میلیون دلار از اهداء کنندگان گوناگون دریافت و هشتصد و پنجاه و دو میلیون و نهصد هزار دلار آن را هزینه کرده است.
میت رامنی نیز هشتصد و هشتاد و یک میلیون و هشتصد هزار دلار از طرفداران خود دریافت و هفتصد و پنجاه و دو میلیون و سیصد هزار دلار آن را هزینه کرده است.
حزب دمکرات دویست و چهارده میلیون و ششصد هزار دلار به اوباما و حزب جمهوری خواه نیز سیصد و چهل و دو میلیون دلار به رامنی کمک کرده اند.
سوپر پک ها یا همان اهداء کنندگان بزرگ که در واقع میلیاردرها، صاحبان شرکت های بزرگ نفتی و دیگر صنایع آمریکا هستند، برای هر دو نامزد ریاست جمهوری آمریکا مبالغ هنگفتی هزینه کرده اند.
جمعا پنجاه و هشت اهداء کننده بزرگ به اوباما کمک کرده اند که برخی از آنها فرد هیچنر و جیمز سیمونز هستند که هر یک سه میلیون و پانصد هزار دلار، جفری کاتزنبرگ سه میلیون دلار و آیروین جیکوب نیز دو میلیون دلار اهداء کرده اند.
آخرین رقم کمک سوپر پک ها در ستاد انتخاباتی اوباما با بیست و پنج هزار دلار از سوی لورنس فیش بوده است.
تعداد سوپر پک های میت رامنی نامزد جمهوریخواهان نیز تاکنون به دویست و هفت نفر رسیده است.
سوپر پک های میت رامنی، شلدون ادلسون، میریام ادلسون، باب پری، شرکت نفت و گاز اکسبو کاربن و هارلد سیمونز هستند که سه نفر اول هر یک ده میلیون دلار، و بقیه به ترتیب دو میلیون و هشتصد هزار دلار و دو میلیون و سیصد هزار دلار اهداء کرده اند.
کمترین رقم در ستاد انتخاباتی میت رامنی، بیست و پنج هزار دلار از سوی فرد همیلتون بوده است.
رقابت انتخاباتی آمریکا با تسلطی که رسانه های این کشور بر افکار عمومی دارند، در واقع رقابتی نمادین میان سرمایه داران و صاحبان صنایع بزرگ این کشور است.
هرکس پول بیشتری برای تبلیغ با روشهای مختلف هزینه کند، احتمال پیروزی خود را افزایش داده است.
این درحالیست که وقوع طوفان کم سابقه سندی در هفده ایالت شرقی آمریکا، فضای این ایالات را از حالت انتخاباتی خارج کرده است.
مقامات محلی نیز بیشترین توان خود را به سروسامان دادن اوضاع آسیب دیدگان اختصاص داده اند و فقط رسانه های آمریکا هستند که تلاش می کنند با انتشار اخبار و نظرسنجی های ساعتی، فضا را انتخاباتی جلوه دهند.
نبود برق، کمبود شدید بنزین، سرمای صفر درجه در کنار ناامنی های پراکنده، بسیاری از اهالی ایالات طوفان زده را برای شرکت در این انتخابات بی انگیزه کرده است.
با اینحال در این انتخابات نیز رای گیری در شهرها و مناطق گوناگون آمریکا از ساعت هفت بامداد تا هفت شب صورت می گیرد.
در برخی از ایالت هایی که تحت تاثیر طوفان سندی قرار گرفته اند، از جمله ایالت نیوجرسی و نیویورک رای دهندگان می توانند آراء خود را از طریق ایمیل و یا فکس ارسال یا به کامیون های نظامی و چادرهایی که به جای اماکن رای گیری در مناطق گوناگون مستقر شده اند، مراجعه کنند.
در ایالت نیوجرسی نیز سه هزار صندوق رای گیری در نظر گرفته شده است.
رئیس جمهور آمریکا از طریق رای آراء غیرمستقیم مردم و در واقع با رای الکترال کالج ها برای مدت مدت چهار سال انتخاب می شود.
تعداد هیئت های انتخاباتی یا همان الکترال کالج ها در ایالت های مختلف، متفاوت و در واقع برابر با تعداد نمایندگان هر ایالت در کنگره آمریکا متشکل از مجلس نمایندگان و سنای این کشور است.
جمع کل الکترال کالج ها پانصد و سی و هشت نفر است که با توجه به جمعیت ایالت ها انتخاب شده و اعضای مجلس نمایندگان و سنای آمریکا را تشکیل می دهند.
شمار سناتورهای هر ایالت در سنای آمریکا دو نفر و همواره یکسان است ولی شمار اعضای مجلس نمایندگان با توجه به پرجمعیت و یا کم جمعیت بودن هر ایالت مشخص می شود.
برای مثال شمار اعضای مجلس نمایندگان از ایالت هایی مانند نیویورک و کالیفرنیا که پر جمعیت ترین ایالت های آمریکا محسوب می شوند، نسبت به ایالت هایی مانند یوتا و یا مونتانا که کم جمعیت هستند، به مراتب بیشتر است.
بیشترین شمار الکترال کالج ها با پنجاه و پنج عدد به ایالت کالیفرنیا و کمترین نیز با سه عدد به واشنگتن دی سی (ناحیه کلمبیا) و هشت ایالت کوچک آمریکا تعلق دارد.
پیروز شدن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مستلزم کسب دویست و هفتاد رای الکترال است.
در صورتیکه دویست و هفتاد رای الکترال از سوی هیچیک از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری کسب نشود، مجلس نمایندگان نامزدی را که بیشترین رای الکترال را کسب کرده به عنوان رئیس جمهور و سنای آمریکا نیز معاون رئیس جمهور را انتخاب می کند.
نتیجه انتخابات ریاست جمهوری و همچنین آراء الکترال پیش از نیمه شب شانزدهم آبان یعنی چند ساعت پس از بسته شدن صندوق های رای گیری و پایان شمارش آرا، همزمان اعلام می شود.
مراسم سوگند برای چهل و پنجمین رئیس جمهور آمریکا دوم بهمن سال جاری (بیست و یکم ژانویه 2013 میلادی) صورت خواهد گرفت.
نیویورک تایمز نوشت: هزاران وکیل از سوی ستادهای مبارزات انتخاباتی دو نامزد ریاست جمهوری روز سه شنبه شانزدهم آبان به منظور نظارت و جلوگیری از تقلب، بر روند رای گیری در مراکز رای گیری همه ایالت های آمریکا به ویژه ایالت اوهایو که از اهمیت بسیاری برخورددار است، حضور خواهند داشت.
مقرهای اصلی ستادهای مبارزاتی باراک اوباما و میت رامنی به ترتیب شهرهای شیکاگو و بوستون هستند. ولی هر یک از نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا علاوه بر مقرهای اصلی، در ایالت های گوناگون نیز دفاتر متعددی به همین منظور ایجاد کرده اند.
برای مثال شمار مراکز مبارزات انتخاباتی اوباما و رامنی در ایالت های بی طرف به ترتیب ششصد و سی و یک، و دویست و شصت و دو مرکز، ذکر شده است.