در واژگان لغات باید به جستجوی کلماتی گشت که در سنوات گذشته برای رفع مشکلات ورزشی دختران به کار نبرده باشیم.

متاسفانه نمی توان چشم روی این جماعت کلان و گروهی که بخش اعظمی از جامعه ورزشی کشور را تشکیل می دهند بست و گفت چون نوشتیم و جواب نداد باید کنار گذاشته شود هنوز امیدواریم که این مسئله با مطالب نوشته شده ما رفع و رجوع شود و مسئولان هر کسی که خود را مدیون یک مادر ورزشکار می داند در خصوص برطرف کردن مسائل اقدامات لازم را انجام دهد.

چند سالی است که والیبال بانوان روند سقوط خود را طی کرده و تعداد تیم های حاضر در لیگ برتر هر سال کمتر از سال قبل می شود به طوری که در سال 1391 تعداد تیم های شرکت کننده به عدد 5 رسیده است و این یعنی فاجعه....

کاهش تعداد تیم های لیگ برتری والیبال بانوان در شرایطی است که این رشته در سه رده سنی نوجوانان، جوانان و بزرگسالان در سطح ملی فعالیت گسترده دارد حال اگر هر تیم دارای 12 والیبالیست اصلی باشد باید بگوییم که 36 ملی پوش چطور می توانند در 5 تیم به گونه ای تقسیم شوند که بازیکنان دیگر استان های کشور که خود جزو مدعیان محسوب می شوند هم تحت پوشش قرار گیرند.

والیبال بانوان در شرایطی روند افت خود را طی می کند که پسران ایرانی مدعی حضور در لیگ جهانی هستند و برای روزهای حضور قدرتمند خود مقابل تیم های صاحب نام در سال 2013 روزشماری می کنند.

فدراسیونی که توانست با وجود موانع و مشکلات فراوان جواز حضور در پیکارهای برون مرزی بانوان با پوشش کامل اسلامی را کسب کند، باید از این مجوز با حضور قدرتمندانه در برابر حریفان خارجی دفاع کند و لازمه رسیدن به این برگزاری مسابقات باشگاهی سطح بالاست.

تبعات ضعیف بودن مسابقات لیگ باشگاهی در طول 2 سال اخیر به وضوح در عملکرد و نتایج تیم های ملی دیده می شود به طوری که در رده سنی بزرگسالان در مسابقات کاپ آسیا حتی یک ست هم از حریفان نگرفتیم و در رده سنی نوجوانان هم با یک پله سقوط در سطح آسیا مواجه شدیم، باید مسئولان هر چه سریعتر برای جلوگیری از ادامه این روند راهکارهای خاصی را در نظر بگیرند.

عدم حمایت حامیان مالی از والیبال بانوان در شرایطی است که لیگ برتر بسکتبال بانوان که نمی تواند در مسابقات برون مرزی هم شرکت کند با حضور 16 تیم برگزار می شود و این جای تامل و تفکر دارد.

شاید قانون منع هزینه کرد، اعتبار دولتی در ورزش حرفه ای تا حدودی عامل افت تعداد تیم های لیگ برتری شده باشند اما در گذشته هم که مسابقات باشگاهی والیبال بانوان با حضور 12 تیم برگزار می شد بخش دولتی نقش چندانی در این تعداد نداشت بلکه اکثر حامیان از بخش های خصوصی بودند، باید دید در آن زمان چطور رایزنی های خاص انجام می شد و چگونه مسئولان باشگاه ها به حمایت از دختران والیبالیست ایرانی جذب و ترغیب می شدند تا حدودی از عملکرد گذشتگان در والیبال بانوان درس باید گرفت نه فقط آنها را زیر سوال برد.

اگر نگاهی به سیل زنجیروار ورزش کشور بیاندازیم حمایت  حرفه اي دختران در رشته های  مختلف  آینده درجشان ورزش قهرمانی را به طور قطعی تضمین می کند زیرا آنها به مادران ورزشکار تبدیل شده و می توانند نسل های ورزشی ایران به طور اصولی و حرفه ای تربیت کنند. پس با هزینه و سرمایه گذاری در ورزش بانوان در حال حاضر آینده روشنی را برای ورزش کشورمان رقم بزنیم./مح