به گزارش خبرنگار حوزه ميراث فرهنگي باشگاه خبرنگاران ؛ ساعت شمس العماره يكي از هداياي با ارزش دوران ناصري بود كه ملكه ويكتوريا در سال 1252 ه.ش آنرا به ناصرالدين شاه هديه كرد تا شاه قاجار با نصب آن بر بلنداي شمس العماره، بلندترين كاخ تهران قديم، اينگونه به اطرافيان خود فخر و مباهات بفروشد.
صداي ساعت شمس العماره بقدري بلند بود كه در تمام شهر مي پيچيد و طولي نكشيد كه صداي اعتراض كاخ نشينان از صداي ساعت هم فراتر رفت تا جايي كه شاه دستور داد تا چند نفر كه هيچ تخصصي هم در كار نداشتند صداي آنرا كمتر كنند.
دستكاري ساعت همانا و سكوت و قهر ساعت تا به امروز همانا حالا عقربه هاي ساعت شمس العماره ساليان سال است كه 6و10دقيقه را نشانه گرفته و به خواب عميقي فرو رفته است.
طبق اين گزارش، آخرين بار كه اهالي بازار، محله هاي قديم تهران چون ناصر خسرو و عودلاجان صداي ساعت را شنيدند به اوايل سال 1303 بر مي گردد كه ذوق و شوق اهالي را برانگيخت وحتي استاد محيط طباطبايي شعر معروف "بزن اي ساعت شمس العماره" را در اين خصوص سرودند.
اين گزارش مي افزايد: نصب ساعت بربلنداي اكثر شهرها و ميدانهاي اصلي شهرهاي بزرگي چون تبريز، رشت و غيره به تبعيت از اين كار به اصطلاح مدرن اروپايي رواج پيدا كرد و هنوز هم كه هنوز است برخي در حال ثانيه شماري وبرخي نيز چون ساعت شمس العماره به خواب سنگيني فرو رفته اند.
در سالهاي اخير تحركات مثبت سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري در احياء و بازسازي كاخ گلستان و ثبت جهاني آن باعث شد تا جمعي از متخصصان مأمور احياء وراه اندازي مجدد ساعت شمس العماره شوند اما چون اكثر قطعات موجود نبود؛ تعمير و راهاندازي اين ساعت تا به امروز طول كشيد و آخرين بخشي كه براي تكميل ساعت بايد آماده مي شد، ناقوس قديمي و شكسته آن بود كه توسط دو نفر از كارشناسان تراشكاري و ريخته گري، ناقوس جديدي با الهام از ناقوس ساعت مسجد سپه سالار ساخته شد.
اين گزارش در خاتمه مي افزايد؛ هم اكنون تعمير ساعت بطور كامل به اتمام رسيد و امروز دوشنبه 22آبان 91، زمان در كالبد ساعت شمس العماره دميده شد تا اهالي تهران پس از حدود 100سال دوباره صداي تاقوس اين ساعت تاريخي را بشنود./ص