به گزارش باشگاه خبرنگاران اراک هنگامي كه هم زن و هم مرد، مبتلا به ديابت نوع 1 باشند، احتمال ديابتي شدن فرزند آنان، 12 تا 20 درصد است اما در ابتلا به ديابت نوع 2 ارث نقش دارد. افراد پس از ازدواج و در سنين بالا به اين بيماري مبتلا مي‌شوند. در اين شرايط اگر يكي از زوجين مبتلا به ديابت نوع 2 باشد، 30 تا 50 درصد احتمال دارد فرزند آنان ديابتي شود و اگر هر دو نفر بيمار ديابتي باشند شدت بيماري در فرزندان بيشتر مي‌شود. البته مي‌توان با انجام اقداماتي مانند تغذيه صحيح از ابتلا به ديابت نوع 2 پيشگيري كرد.

در دنياي كنوني براي ازدواج، فردي را نمي‌توان يافت كه كاملا سالم باشد و دخترها و پسرها بايد به اين مساله توجه كنند. بيماران ديابتي هم بايد درباره وضعيت جسماني خود راستگو باشند چون اگر پيش از ازدواج، همه مسايل مربوط به بيماري خود را شفاف بيان كنند دچار مشكلات بعدي نمي‌شوند.

همچنین فعاليت سازمان‌ها و نهادهاي مختلف مانند وزارت بهداشت، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، صدا وسيما و رسانه‌هاي جمعي ديگر براي فرهنگ سازي صحيح درباره بيماران ديابتي لازم است. در اين شرايط مردم متوجه مي‌شوند كه اگر يك بيمار ديابتي، صحيح درمان شود، مي‌تواند مانند افراد سالم زندگي كند البته فعاليت سازمان‌هاي مربوط به زنان نيز مهم است چون زنان ديابتي مشكلات بيشتري در زمينه‌هايي مانند ازدواج دارند.

امروزه تحقيقات علمي اثبات كرده و تجربه هم نشان داده است كه اگر يك بيمار ديابتي، قند خون خود را در حد طبيعي كنترل كند، طول عمر او با ساير افراد تفاوتي ندارد و حتي بيش از آنان نيز است چون يك ديابتي براي پيشگيري از ابتلا به عوارض ديابت، سالانه 4 تا 6 بار به پزشك مراجعه مي‌كند البته عمر ديابتي‌هايي كه قند خون خود را به خوبي كنترل نمي‌كنند 10 تا 15 سال كمتر از ساير افراد است./س